Lieve allemaal,

Terwijl ik dit schrijf, zit ik op een zeilboot van Penang naar Langkawi. Hoe ik daar terechtkom lezen jullie zo, maar denk je eens in: ik kijk uit over de Melakka Strait, het is een beetje bewolkt maar prachtig weer, 33 graden, net iets te zacht briesje om te zeilen maar soms kan het net, op een zeiljacht...

Maar ik begin dit verhaal met onze laatste avond in KL! Nikki en ik besloten op het laatste moment nog naar de KL toren te gaan, een uitkijktoren met uitzicht over de hele stad. Prachtig gezicht in het donker, met alle lichtjes van het verkeer en de moderne gebouwen!

Daarna hebben we bij onze favoriete vegetarische Indier nog gauw wat te eten gehaald en dat meegenomen naar Le Village om dat op te smikkelen. De rest van de avond hebben we ook in Le Village doorgebracht met onze vrienden, gewoon omdat het daar fijn was met leuke muziek en gezellige mensen. We hebben zelfs nog gesalsadanst op de tweede verdieping!

De volgende dag hoefden we pas om 16:00 uur de bus te nemen, dus hadden we nog een fijne ochtend en middag in Le Village. We hebben daar van Hassan en Locky nog met-je-handen-eet-les gehad. Hier eet iedereen namelijk in restaurants gewoon met zijn hand. Niet handen, want je gebruikt alleen je rechterhand (met links was je namelijk je billen! haha!). Verder blijkt er meer bij te komen kijken dan je in eerste instantie denkt. Je vingers houd je namelijk als een soort plateautje waarop je het eten legt, wanneer je dan je hand naar je mond brengt, maak je met een schuifbeweging van je duim dat het eten in je mond komt, terwijl je tegelijkertijd een beetje zuigt (zonder geluid) om het proces te ondersteunen. Na even oefenen hadden we het onder de knie, ook zonder ellebogen in de oren van je buurman.

Om 15:00 uur vertrokken Nik en ik naar het busstation, waar we net op tijd waren voor onze bus. We hadden een superluxe bus met hele brede stoelen, heel relaxed. Nikki had nog snel wat fruit gescoord om te kunnen eten in de bus, maar helaas had ze een zakje met rauwe mango, lotusappel en aziatische onrijpe peer aangezien voor appelpartjes, dus dat was niet zo'n succes. De mango was wel heerlijk! We hadden een soepele rit naar Penang, een schiereiland aan de westkust van Maleisie. Onderweg heb ik nog onbeperkt Kroepoek Udang (garnalenkroepoek) gegeten, ook ontzettend genieten, supergoedkoop, overal verkrijgbaar en heel lekker.

Eenmaal in Penang aangekomen zijn we op zoek gegaan naar een locale bus die ons naar het centrum van Georgetown zou brengen, die na enige tijd wachten ook kwam. Locky van Le Village had voor ons een kamer gereserveerd bij een guesthouse waar gelukkig nog wel plaats was, op de bonnefooi reizen hier in het hoogseizoen is lastig, vooral in het weekend! We hebben heerlijk op straat een soort sojasaus-mie-groenten-kipgerecht gegeten, met een mangoshake als toetje, waarna we heel snel zijn gaan slapen. We waren supermoe van onze late nacht in Le Village en de reis!

De volgende dag hebben we de stad rondgelopen, het fort bezocht en de zee gezien. Bij de haven van Georgetown liepen twee jongens net de pier af, dus ik stapte op ze af met de vraag of het zeilers waren. Dat bleek zo te zijn en dus was ik natuurlijk meteen helemaal geinteresseerd! Die avond hebben we met ze afgesproken bij de Reggae bar, om verder te kletsen. Verder hebben Nikki en ik veel spulletjes gekocht in Little India. Een prachtig wijkje met overal de geur van wierook, dames gekleed in traditionele Indiase kleding, met rode stip op het voorhoofd, en bij de winkels keiharde Bollywoodmuziek! Ook zijn we naar een paar tempels geweest en het fort, waar een Thais festival plaatsvond met eten en culturele dingen. Nikki en ik hebben ons toen maar even een uur laten voetmasseren voor 7,50 euro, wij dragen graag bij aan de Thaise cultuur, haha!!! We werden stevig aangepakt, onze schouders werden ook nog even gedaan. Jeetje! Ik dacht op een gegeven moment dat ik out zou gaan van de pijn, maar het voelde ook wel goed. Nikki kreeg nog van een van de masseurs een Kurkuma balsem om op haar pijnlijke schouder te masseren, heel lief!

Die avond hebben we eerst met de zeilers (Graham, Simon, Lee, Callum en Shane) wat biertjes gedronken en daarna bij Kapitan's heerlijke Kip tandoori gegeten met Naan. Daarna hebben we nog meer biertjes gedronken en spoof gespeeld (raden hoeveel muntjes er in totaal op tafel liggen, verstopt in ieders' hand). Heel gezellig!

De volgende dag hadden Nikki en ik een complete to do list, we wilden de bus boeken naar de Perhenthian islands, lekkere koffie drinken bij het tentje dat was aangeraden door Pierrick (jongen van Le Village), de boot van de zeilers bezoeken, die van dezelfde ontwerper bleek te zijn als de boot van Harry (Winsome)! Wat een toeval!!!

Bij de koffie werden waskrijtjes aangeboden om op tafel te kleuren, dus hebben Nik en ik onze creatieve kant even laten gaan!

Verder hebben we heel veel gelopen, ik heb ook weer een pakketje naar huis gestuurd en hebben we India's gelunched. Het was er prachtig: veel oude huisjes, in meer of minder vervallen staat, echt leuk dus om doorheen te lopen. 's Avonds hebben we weer op straat gegeten, dit keer een soort Mihoen met garnalen. Tijdens het eten hebben we onze begroting gemaakt voor het laatste deel van Nikki's reis: de Perhenthian Islands. Er is daar geen pinautomaat dus hebben we uitgerekend wat we zouden moeten meenemen aan geld. Ook is alles daar vrij duur dus hebben we boodschappenlijstjes gemaakt van dingen die we makkelijk mee kunnen nemen en die ons geld zullen besparen, bijvoorbeeld instantnoodles voor een paar keer lunchen. We kwamen daar de zeilers weer tegen en hebben dus na het eten weer wat biertjes met ze gedronken. Dit keer speelden we The German Game, een leuk spel waarbij iedere speler minder dan 5 punten in zijn handen moet zien te krijgen door steeds zijn kaarten in te wisselen. We weten de officiele naam van dit spel niet, maar het is mij aangeleerd als The German Game, en die naam geef ik dus nu maar door!...

Het werd vrij laat die avond, en inmiddels was Graham (de eigenaar van de boot) al naar bed. Toen bedachten de nog aanwezige zeilers dat het wel leuk zou zijn als ik met ze mee zou varen de volgende dag van Penang naar Langkawi, een eiland noordelijk van Penang. Met mijn niet meer zo heel nuchtere hoofd heb ik Nikki gewekt (die al naar bed was gegaan), voor overleg. Ook heb ik even met mama geskyped, om even te overleggen. De boot had ik al gezien en die zag er goed uit, de bemanning was aardig en leek wel te vertrouwen, en het is natuurlijk al een tijd mijn droom om meer te zeilen en op die manier de wereld te zien! Ondanks dat ik dus al een busticket had naar Perhenthians heb ik toch besloten met ze mee te gaan. Dus heb ik midden in de nacht mijn tas ingepakt, nog 1,5 uur geslapen en toen ben ik na een dikke knuffel aan Nikki te hebben gegeven vertrokken naar de haven met mijn hele hebben en houwen op mijn rug, om me daar netjes om 8:00 uur te melden bij de eigenaar met de vraag of ik mee zou mogen. Hij vond het prima, dus zit ik nu dus op zijn boot! Ondanks het slaaptekort, de brakheid en de swell (deining) die soms best flink was ben ik niet ziek geweest gelukkig! De hele dag heb ik een beetje meegeholpen op de boot, gelezen, muziek geluisterd, geslapen, broodjes gesmeerd, gestuurd, foto's gemaakt... Vooral ontzettend genoten!

Vanavond blijf ik op de boot slapen en ik hoop dat ik door morgenvroeg te vertrekken nog op de zelfde dag op de Perhenthians kan aankomen, voor een welverdiende Monkey Juice en een reunie met Nikki en onze Perhenthian Baywatch vrienden!

AANVULLING: Gisteren lukte het niet mijn verhaal op de site te zetten. Vandaag ben ik vanmorgen vroeg van de boot vertrokken, na een kort nachtje, maar heerlijk geslapen te hebben. Vanmorgen met de eerste ferry om 8:30 uur vertrokken, anderhalf uur later dan ik hoopte. Daarna met een bus van de havenplaatsKuala Perlis naar Alor Setar gereden, waar ik om 12:00 uur aankwam. Per dag gaan hier maar twee bussen naar de oostkust, om 9:00 uur 's ochtends en om 9:00 uur's avonds... Schrale troost is dat ik de ochtendbus ook niet gehaald had als ik wel om 7:00 uur een boot had gehad, maar toch baal ik ontzettend dat ik de hele nacht in de bus moet gaan zitten, en niet lekker bij Nik op het eiland kan chillen!!! Vandaag slijt ik dusmijn dagje hier in Alor Setar, vanavond lekker in een luxe stoel (dat dan weer wel gelukkig) slapen op weg naar Jerteh, waar ik morgenochtend dan om 5:00 uurzal zijn. Tijd zat dan om een taxi te vinden naar Kuala Besut, de havenvan waaruit ikdan de eerste boot neem naar Kecil!

Heel veel liefs van een blije zeilchick!!!

Julia