Lieve allemaal,

Nog even een restje foto's:

(de batjes die we Gary en Jim cadeau hebben gedaan als dank voor de goede zorgen)

(gary's huisje!)

Bij het weggaan van Perhentian was het een beetje alsof ik afscheid nam van familie! De mannen van Quiver waren ontzettend lief. Paul gaf me korting op mijn duik en toen ook ong eens korting op de creditcard fee. Hij regelde ook nog even dat ik met de grote chinese groep duikers meekon op de boot, scheelde me ook weer geld voor het taxibootje en het was gezellig. Dikke knuffels en kussen kreeg ik van Jim en van Gary, ook heel lief. Op de boot wegvarend van het eiland werd ik even overspoeld door emotie: ik was zo gelukkig! En tegelijkertijd zo ontzettend bedroefd om te gaan. Het was een warm nest. Bij Gary logeren, lekker kletsen en muziek luisteren samen. Jim die me constant plaagde, niet echt zijn gevoel uit maar ondertussen was aan alles te merken dat hij het leuk vond dat ik daar rondhing. Die ochtend hebben we samen bananen havermout gegeten, hij had nog een appeltje gehaald om erbij te doen. Ook gezellig gekletst. Lief allemaal gewoon.

In Kota Bharu aangekomen, na een pittige bootrit door regen wind en golven en na lang wachten op de bus, heb ik mijn tas even gestald bij een hostel en ben ik de markt op gegaan om wat fruit te halen en wat te eten. Omdat alle eetstalletjes dicht waren vanwege de ramadan, ben ik toch maar naar de Mc Donalds gegaan... Jammer!!! Toen met de bus naar het long-distance busstation en toen weer gewacht. Ondertussen heb ik toen mijn tas aan de bank vastgezet en ben ik naar een Indiaans restaurant gewandeld. Wel leuk, het restaurant had allemaal ramadanmuziek aan, en kaarsjes tussen heel mooi opgemaakte borden met groenten, vis en vlees. Heel leuk om te zien. Ik heb special rice genomen, met allemaal kruidenen noten erin. Het was prachtig en heerlijk! Daarna zag ik op het busstationtwee meisjes (studentes?) afscheid nemen van elkaar, allebei gesluierd (hoofddoek en lange jurk). Helemaal met een soort van 'handshake' met zoenen op hand, dan beide wangen, dan nog een paar handgrepen, afgesloten met een druk van de duimen tegen elkaar. Mooi. Het is weer tijd voor het echte reizen, en het weer allemaalmeemaken, zien en registreren van dat soort mooie dingen aan het hier zijn.

Ik heb nog steeds de naweeen van het duiken: blaar op mijn teen van mijn flipper, twee blaren in mijn mond van mijn regulator, en nog steeds een beetje doofheid en rommeligheid in mijn oren. Maar ondertussen is een nawee ook dat ik het nog steeds niet kan geloven dat ik nu kan duiken! Yes!!!

Na een lange nacht in de nachtbus, maar ook na wonderbaarlijk veel slaapjes, ben ik goed aangekomen in Singapore. Daar ingecheckt in een leuk hostel, de Inncrowd. Overdag ben ik rondgelopen door de stad en naar het war memorial geweest, wat alleen niet voor de soldaten was, maar juist voor de civillians. Onderweg ben ik per ongeluk ook langs het 'beroemde' raffles hotel gelopen. Zag er mooi uit!

Ook wat mihoen gegeten in een hawker stall. Lekker! :) Daarna heb ik weer even geskyped en toen heb ik de metro gepaktnaar het luxe Paragon winkelcentrum, om Saskia te ontmoeten. Saskia is een goede vriendin van Eline, die in Singapore woont. In het Paragonhebben we bij een heerlijk dupling restaurant gegeten (Din Fai nogwat). Het schijnt ook te worden aangeraden door de NY times, en het was ook superlekker en niet eens zo duur. Het werd nog goedkoper, omdatSaskia trakteerde. Echt lief, niet nodig (ook omdat de prijs dus zo goed is), maar wel fijn ook, het geld gaat hier hard... Daarna ben ik met haar naar een andere mall geweest voor wat laatste boodschappen voor haar, waar ikook een lekker brood heb gekocht voor de volgende dag. Daarna ben ik met haar naar haar huis gegaan en daar heb ik kennis gemaakt met Erik, Saskia's vriend. We hebben ontzettend leuk zitten kletsen, naar het uitzicht vanaf de 10e verdieping gekeken en genoten van een lekker wit wijntje. Hetwas echt ontzettend gezellig, een leuke avond uit! Thanks Sas!!!

De volgende ochtend ben ik op tijd opgestaan om 9:00 uur, en heb ik eerst rustig mijn was opgevouwen. Ongeveer alles wat ik in mijn tas had zitten heb ik namelijk gewassen!!! Superlekker dat alles weer schoon is. Ook heb ik weer een kleine opruimactie gehouden, door bijvoorbeeld shirts die ik niet meer draag of die niet meer kunnen weg te doen. Daarna heb ik heerlijk ontbeten met hele dikke bruine boterhammen met jam en thee. Heerlijk om weer een keer lekker brood te eten!

Daarna ben ik op pad gegaan naar de Battle Box, de plek waar tot de overgave van de Engelsen aan de Japanners tijdens de tweede wereldoorlog, tot het laatste moment is gecommuniceerd en getelegrafeerd. Mijn (Engelse) opa zat bij de Royal Signals, wat inhoudt dat hij misschien wel daar gewerkt heeft tot de val van Singapore. Heel bijzonder om door die bunkers te lopen. De tentoonstelling met de audiotour en de gids was heel interessant.

Daarna ben ik naar de metro gewandeld om daar met de metro en een bus naar het Changi Prison Museum te gaan. Dat is een museum op het terrein waar vroeger de Changi gevangenis stond en waar mijn opa gevangen heeft gezeten na de overgave van de Engelsen aan de Japanners.Dit museum vond ik wat tegenvallen. Er werd mij niet veel nieuws verteld. Ik had gehoopt dat er wat meer van de oude gevangenis te zien was, maar dat was helemaal niet zo! Voor mijn gevoel ben ik er een beetje voor niets naartoe gegaan, maar helaas is dat niet anders. Toen weer een lange rit terug gemaakt met bus en metro, en eenmaal terug in het guesthouse was ik helemaal flauw van de honger. Toen heb ik dus even snel een halve reep chocolade (is in Singapore relatief goedkoop, jummie!!!) naar binnen gewerkt en een noodlesoepje. Daarna voelde ik me weer een stuk beter en ben ik hostels voor Yogyakarta gaan researchen. Ook begin ik steeds meer last te krijgen van een heleboel rare superdikke muggenbulten die ik ergens (misschien tijdens mijn nachtbusrit? of toch hier in het hostel?) heb opgelopen. Ze zitten op mijn benen, rond mijn middel, op mijn handen en vingers en helaas ook drie in mijn gezicht, waardoor mijn ooglid nu ook een beetje dik is... Ik ben al lekker aan de antihistamine, hopelijk wordt de zwelling en de jeuk gauw minder. Nu ga ik na van mijn lekkere gingerbiertje genoten te hebben even eten halen, en in het guesthouse opsmikkelen.

Morgenochtend vlieg ik naar Indonesie, daar weer meer avonturen!!!

Veel liefs, Dikke kussen, Julia

PS: Mocht je dit verhaal lezen en geen foto's zien, kom dan later even terug, foto's komen namelijk straks! (na het eten, haha!) xx