Lieve allemaal,

Na mijn vorige blog heb ik mijn woord gehouden en ben ik de volgende ochtend inderdaad een surfplank gaan huren voor een uurtje. Het surfen ging aardig, maar niet super. Het is toch een stuk moeilijker zonder instructeur die je op de juiste plek op het juiste moment manouvreert en soms zelfs nog een extra duwtje geeft. Aan de andere kant: ik moet het toch ook leren zelf doen, dus dan kan je maar beter meteen beginnen! Het lukte een paar keer om op te staan, dus ik was toch best trots.

Na een douche zat ik op mijn verranda'tje te lezen toen Oscar langsliep. Een jongen die me de dag daarvoor heel spontaan bij het guesthouse had begroet door zich voor te stellen, maar die ik maar 20 seconden heb gesproken. Weer begroette hij me uitgebreid en hij vroeg me wat ik van plan was. Aangezien dat niet veel was behalve 'socializen' heb ik dus maar gezegd dat ik een rustig dagje voor de boeg had. Zijn vrienden waren klaar om te gaan dus vertrok hij op zijn scooter. Vijf minuten later stond hij echter weer voor de deur: 'had ik geen zin om mee te gaan? Wat had ik te verliezen? Het was een regenachtige dag, die kon ik vast beter besteden met hem, zijn vrienden, surfen en lekker eten...' Mijn eerste reactie was: Nee, dat kan niet, ik heb dingen gepland (beetje internetten, ontbijten) en ik kan toch niet zomaar met een vreemde vent mee?! Mijn tweede reactie was: hee wacht eens even, dit klinkt leuk!!! Ik heb hem gevraagd even te wachten, heb wat spullen in een tas gemikt (surfoutfit, zonnebrand, droge kleren en een handdoek) en ben op mijn scooter gestapt. Hij bood nog aan mij achterop te nemen maar aangezien ik alle opties open wilde houden ben ik lekker op mijn eigen scooter gegaan. Toen we eenmaal op de scooter zaten en bijna Kuta uit waren ging de miezerregen over in een echte lekkere dikke tropische regenbui... We reden in een uurtje rustig naar Padang Padang (een surfdorp zuidelijk van Kuta) waar we helemaal doorweekt aankwamen. Daar werd ik voorgesteld aan Oscar's vrienden en hun 'aanhang'. Oscar komt zelf uit Uruguay, zijn vrienden kwamen ook allemaal uit verschillende landen uit Zuid Amerika: Uruguay, Chili, Argentinie, Brazilie... Iedereen gaf me meteen een of twee zoenen op de wang ter begroeting. Een van de vrienden had Arina aan de haak geslagen: een mooie Russische meid die serieus niet meer dan 10 woorden Engels sprak. We waren met dit gezelschap echt 'lost in translation': Russisch, Spaans, Portugees, Engels, Nederlands... Vooral Arina begreep echt weinig, en wij weinig van haar. Maar met veel lachen hadden we toch echt leuk contact. Ik vond het ook leuk om de 'vertaalpuzzel' te spelen, dus ik heb heel veel met haar gesproken, de raarste toeren uitgehaald om haar dingen duidelijk te maken. Van bootjes vouwen tot met een enorme omweg aan haar duidelijk maken dat mijn vraag was: ben je al vaker in Bali geweest? (eerst uitleggen wat 'vakantie' is, daarna vragen waar ze is geweest, en via 'ben je in Bali, Parijs, Turkije, Bali, Thailand - dus 2x Bali?' kwamen we erachter: dit was haar eerste keer hier.) Uiteindelijk hebben we toch heel wat kunnen uitwisselen! We hebben ook nog met een aantal van ons salsagedanst in de hotelkamer. Allemaal leuk!

Toen de regen wat weggetrokken was zijn Oscar en ik gaan surfen, er waren niet al te hoge golven en ik kon een surfboard lenen, weliswaar een stuk kleiner dan ik gewend was (6'10 in plaats van 8'6), maar het zou wel goedkomen beloofde hij. Ik heb ontzettend veel moeten peddelen vanwege de stroming en de golven die toch wel een flink stuk hoger waren dan ik gewend was uit Kuta, omdat het board kleiner was was het peddelen en zitten en liggen ook super veel moeilijker. Ik was dus eigenlijk al moe voor ik goed en wel begonnen was, niet in het minst omdat ik er al een uur surfen op had zitten natuurlijk... Uiteindelijk is het twee keer gelukt om een golf te pakken. De eerste keer was ik zo overweldigd door de enorme snelheid van de golf dat ik alleen maar kon blijven liggen. Hm... Niet echt een topstart, maar wel een geweldig gevoel. Wat gaat dat HARD! De tweede keer probeerde ik op het kleine (dus erg onstabiele) board op te staan maar ik kwam niet verder dan mijn knieen. Op de terugweg naar het strand heeft Oscar me nog een grot laten zien en heb ik gedoucht onder een natuurlijke douche van zoet water dat van de klif af stroomde. Eenmaal op het strand ben ik bij Arina en de Chileense duikinstructrice gaan zitten kletsen. Later gingen we lekker lunchen bij het guesthouse en daar heeft iedereen het rustig aan gedaan. Foto's kijken, kletsen met voorbijgangers, het onderwerp was eigenlijk altijd surfgerelateerd.

Omdat ik geen Spaans spreek maar wel het een en ander begrijp had ik wel opgevangen dat er toespelingen werden gemaakt over mij naar Oscar toe door zijn vrienden. Daar was ik een beetje onrustig van geworden, dus ik heb daar ook maar even (lekker direct!) met Oscar over gesproken. Er was geen probleem volgens hem: misschien ging hij een 'move' maken, misschien niet. Hij wilde me wel meenemen naar een leuk restaurant, maar er zou natuurlijk niets gebeuren als ik dat niet wilde. Dat stelde me genoeg gerust om te blijven, anders was ik vertrokken om voor het donker weer terug in Kuta te zijn. Oscar ging even slapen (hij had die nacht namelijk bijna niet geslapen) en ik moest ook even tot rust komen dus ik heb eerst gemediteerd en daarna lekker muziek geluisterd en een boekje gelezen. Toen alle vrienden terugkwamen van hun eigen bezigheden (surfen, visum verlengen) hadden we een kleine 'get together' in de kamer. Daar bleek dat een van de mannen (Felipe) een surfinstructeur is geweest en ook al jarenlang werkt op een van de boten a la 'Deadliest Catch' (dat programma over het vissen naar krab bij Alaska op National Geographic). Grappig he?! Hij heeft me een strenge surfles gegeven: ik moet vooral mijn spieren ontwikkelen en mijn pop-up oefenen. Veel peddelen en veel opstaan op het droge, zodat ik dat kan dromen zegmaar. Er werd zelfs een surfboardtas in de kamer neergelegd zodat ik daarop kon oefenen! Haha! De sfeer was echt goed, gezellig gekletst met iedereen en veel gelachen. Met zijn allen dronken we Mate, een groene thee die op een bepaalde manier gebrouwen wordt en gedronken wordt uit een bijzondere kop met een soort stalen rietje met een thee-ei eraanvast om de thee buiten te houden. Lekker! En het wordt met een hele ceremonie gebrouwen en rondgedeeld. Iedereen drinkt een kopje, om de beurt. Heel sociaal en gezellig dus allemaal. En zo leer je hier ook nog eens wat van andere culturen dan de Aziatische!

(... met Mate)

(Nikki, haha!)

Daarna heeft Oscar me meegenomen naar een leuk restaurantje in de buurt, hij liet mij zelfs de scooter rijden! (Hij is dan wel Zuidamerikaans, maar niet TE macho dus. Haha!) Het eten was heerlijk en heel gezellig. Overal kwamen we vrienden van hem tegen, allemaal surfers natuurlijk. Iedereen was even aardig en hartelijk. Op de terugweg van het restaurant keek ik tijdens het rijden vanaf een heuvel uit over de zee met vissersboten en in de verte het strand van Kuta. Allemaal lichtjes, het rook heerlijk, de lucht was lekker koel en de wind ging door mijn haren terwijl ik met de scooter over de bochtige weg zoefde. Een geluksoverstroom-moment!!! 'I love Bali!!! I'm so happy!!!'

Tijdens het ontbijt keek ik uit over de zee, spelende apen in de bomen en prachtige vogeltjes. Padang Padang is zo veel mooier dan Kuta!!! Eenmaal terug in Kuta heb ik het rustig aan gedaan; mijn was opgehaald, geinternet. Ik ben bij mijn guesthouse ook nog een Nederlandse en een Nieuw-Zeelandse jongen (Han en Jay) tegengekomen die een rondje om heel Bali gingen rijden. Precies mijn plan! Helaas vertrokken ze die minuut nog, anders was ik misschien wel bij ze aangehaakt. Wel hebben we nog even gekletst en heb ik ze wat weg-tips gegeven (als doorgewinterde Balidoorkruiser, haha!). Misschien dat ik ze later in deze drie weken nog zie. De Nieuw-Zeelander bleek in Nederland te zijn geweest, en zelfs op het surfstrand Wijk aan Zee en nog specifieker, bij strandtent Aloha waar vriendin Vera werkt! Hij is daar zijn rijbewijs kwijtgeraakt. It's such a small world...

's Avonds was ik klaar voor het eten, maar ik zat nog even wat te lezen op mijn veranda, toen John (op zijn Portugees) langsliep en vroeg of ik zin had om samen wat te eten omdat hij ook alleen reist. John is ook 29 en komt uit Brazilie. Later bleek dat hij die dag Oscar en zijn vrienden in Padang Padang had ontmoet! Wederom een kleine wereld! :) Samen hebben we Mexicaans gegeten en zijn Engels geoefend. Hij bood zelfs een surfles aan in ruil voor wat Engelse les! Later hebben we een interessant gesprek gehad op mijn veranda: op papier, omdat hij zich zo beter kan uiten in het Engels en het ook beter kan begrijpen. Hij sneed allemaal best 'diepe' onderwerpen aan: wat is vriendschap voor jou? wat is liefde? Pff. Een beetje zwaar voor zo'n eerste ontmoeting. Toen zei hij ook nog dat hij het jammer vond dat ik Oscar al had onmoet, omdat hij me heel leuk vond. Hij voelde een 'deep connection', bladibla. Een beetje heftig allemaal! We hadden elkaar twee uur eerder leren kennen! Ik heb hem dus maar gezegd dat we wat mij betreft vrienden waren, maar meer niet. Wat moet je daar nu mee?! Haha!

De volgende ochtend hebben Oscar en ik samen ergens gezellig ontbeten en hebben we zijn surfboards opgehaald uit de 'intensive care': ze zijn gerepareerd. Als een ultieme surfchick liep ik met hem terug naar mijn kamer over Poppies Gang II (de straat hier) met een mooie plank onder mijn arm. Haha! Ik heb even van het moment genoten. Omdat ik die nacht bijna niet geslapen had door al het lawaai in en om het guesthouse had ik tijdens het ontbijt besloten om uit te checken en nog een nachtje in Padang Padang door te brengen bij Oscar en zijn maten. Gelukkig werd ik gematst: ondanks dat ik te laat uitcheckte hoefde ik niet extra te betalen. Daarna ben ik dus weer met tas en al op de scooter gestapt en naar Padang Padang gereden waar ik heel hartelijk door iedereen werd ontvangen! Samen met Tommy en zijn vriendin Victoria, en Felipe (de stoere zeeman) hebben we heel gezellig geluncht met allemaal prachtige sterke verhalen. Felipe is echt een prachtvent, hij heeft zo veel meegemaakt! Een door hem en zijn vrienden Indonesisch gecharterd schip is ooit op een surftrip vergaan en toen is hij met alle opvarenden op hun surfboards naar het dichtstbijzijnde eiland gepeddeld, de doodsbange Indonesische bemanning meeslepend (ze konden niet zwemmen). Hij heeft dus bij Alaska gevist, hij is een heel goed surfer, heeft 12 seizoenen competetief in Hawai gesurft, een surfschool gerund in Uruguay, ga zo maar door. Veel converstaties vonden plaats in het Spaans, maar toch kon ik het redelijk volgen en af en toe kwam het verhaal (verkort) in het Engels langs.Daarna zijn we allemaal even naar het strand daar gegaan, om even te zwemmen en te zonnen. Ontzettend gezellig was dat! Iedereen weer aan de Mate (die thee), wat koekjes. We kregen gezelschap van een heel zachtaardige zwerfhond die af en toe een koekje kreeg. Op een rots zaten een zooitje Indonesische jochies te vissen, in de verte konden we de surfers zien die de grote golven reden... Echt super!!!

's Avonds hebben Oscar en ik weer lekker gegeten in de buurt en toen zijn we vroeg gaan slapen omdat Oscar koorts had en ik de volgende ochtend vroeg wilde vertrekken naar Amed aan de oostkust van Bali om daar Han en Jay op te zoeken die daar aan het duiken zijn.Vanmorgen ben ik om 9:00 uur vertrokken uit Padang Padang nadat ik Oscar met een strip paracetamol en een fles water heb achtergelaten. Na 2,5 uur rijden ben ik aangekomen in Candidasa waar ik even lekker pauze aan het houden ben met een ijskoffie en een hamburger (en gratis internet!). Zometeen ga ik de tweede etappe rustig rijden door de bergen naar Amed toe. Vanmorgen ben ik twee keer aangehouden door de politie (hiervoor nog nooit), en allebei de keren ging het goed. Ik kon natuurlijk mijn rijbewijs, internationale rijbewijs en de brommerpapieren laten zien. Veel backpackers hebben die dingen niet of niet bij zich, en kunnen dan een boete betalen, maar allebei de keren kon ik doorrijden na een vriendelijke hati-hati (take care, doe voorzichtig) van de agent. Top! Het rijden gaat goed, al is het wel erg vermoeiend. De weg is hier zoals in Belgie, maar dan nog een graadje erger zullen we maar zeggen. Daarnaast is mijn grote rugzak op mijn rug natuurlijk ook niet erg comfortabel, maar ik vind het nog steeds heerlijk om zo vrij te zijn als een vogeltje en te kunnen gaan waar ik wil!

Dat was dan mijn avontuur tot nu toe, tot gauw maar weer!

xx Julia