Lieve allemaal,

Ja en toen was ik dus ziek... Echt rot!!! Met twee paracetamol had ik mezelf helemaal klaargestoomd om terug te kunnen rijden uit Amlapura (van waar ik mijn laatste blog had geplaatst) terug naar Amed. Maar eerst moest ik nog even pinnen en dat ging helaas niet: 3 ATM's later heb ik het maar opgegeven. De ene was stuk, de volgende twee wilden mijn kaart niet accepteren. Er was ergens nog een vierde geldautomaat, maar ik kon eigenlijk al niet meer en aangezien het ook donker ging worden... In iets minder dan een uurtje ben ik van Amlapura naar Amed gereden, en onderweg heb ik weer genoten van de prachtige omgeving en de ondergaande zon. Toen het echt donker was reed ik net Amed binnen, goeie timing! Eenmaal 'thuis' heb ik mijn temperatuur gemeten: 38,8 graden!!! Omdat ik wel nog wat moest eten heb ik mezelf toch nog naar een restaurantje gesleept en wat gado gado gegeten. Daarna heb ik nog een stukje film gekeken en toen ben ik gauw gaan slapen. De nacht was zo'n typische koortsnacht, maar niet heel verschrikkelijk. Wat erg scheelt is dat mijn kamer ruim, licht en schoon is, want als je omgeving vies en bedompt is kun je je nog zieker voelen dan je al bent.

De volgende ochtend kwamen de tweede dochter en de eigenaar kijken hoe het met me was. Oooh Panas! (Heet!) was het oordeel toen mijn voorhoofd gevoeld werd. Na mijn kopje thee en banana pancake ben ik weer in bed gekropen. Het Nederlandse stelletje uit het huisje naast me kwam ook af en toe kijken hoe het met me was, heel aardig. Jay is ook nog langsgeweest. Zo had ik toch nog een beetje aanspraak. 's Middags was mijn water op en ik had trek, dus ben ik met de scooter eerst naar de supermarkt gereden en ook naar mijn wifi restaurantje gegaan om even wat te eten en te internetten. Toen ik weer terug was in mijn kamer kwam de eigenaar langs, helemaal mooi aangekleed voor weer een ceremonie. Met mijn toestemming (hij vroeg steeds: sorry he? en dan zei ik ja ok) voelde hij weer mijn voorhoofd en hij wilde ook mijn voeten voelen. DIe zijn koud en de rest is heet, dus hij ging daar tijgerbalsem op smeren. Heel schattig. Toen kreeg ik toch nog weer een snuifje en een kus op mijn wang (daar vroeg hij dan weer geen toestemming voor!). Heel lief, maar nu vond ik het toch minder relaxed. Wel schattig hoe hij een beetje voor me zorgt maar dit werd wat intiem.

De volgende dag ging het iets beter met me, maar toch had ik nog zo'n koorts dat ik het grootste deel van de dag in bed heb doorgebracht. De eigenaar kwam sochtends mijn voeten inwrijven met een soort heksen olietje; bruin met een soort wortel in het flesje. Later op de dag kreeg ik van de vrouw van de eigenaar een zakje met wat fruit. Heel lief! Verder weer de hele dag niks gedaan: lamlendig in bed gelegen. Wel heb ik een prachtig boek uitgelezen: Haar naam was Sarah. Ook heb ik mijn geldprobleem opgelost door te 'pinnen' bij de duikschool: ik heb geld overgemaakt met telebankieren en zij hebben mij het in Rupia's meegegeven. Superlief! Allemaal op goed vertrouwen en het scheelde me weer een rit naar Amlapura. Ian en Elly van Adventure Divers: ontzettend bedankt!!! 's Avonds heb ik samen met Astrid gegeten, een Belgisch meisje dat alleen reist en zag dat ik ook alleen zat. Terwijl we zaten te eten hoorde ik dat een gast aan de serveerster vroeg waarvoor de ceremonie was waar de eigenaresse vanavond heen ging. 'For the Gods!' zei ze verontwaardigd! Heel geestig! :) Het gaat me eigenlijk steeds meer verbazen, hoe ontzettend veel mensen bezig zijn met ceremonies elke dag, elk uur, overal. Want ik merk dat ik nu ik hier langer ben, al geen acht meer sla op de offermandjes op straat en in de deuropening, maar wel steeds vaker opmerk dat mensen bezig zijn met offeren, onderweg zijn naar of van de tempel, enzovoort. Tijdrovende business is dat hier hoor, de goden tevreden houden!

Ik wilde heel graag weg uit Amed, omdat snorkelen of duiken er met de verkoudheid en koorts toch niet meer in zat, dus ik besloot dat zodra de koorts min of meer weg was ik zou kunnen vertrekken. De volgende ochtend had ik alleen nog wat verhoging, dus ik besloot dat ik het erop zou wagen. Rustig heb ik mijn tas ingepakt en alles opgeruimd terwijl ook een voor een de hele familie afscheid kwam nemen. Van de eigenaar kreeg ik natuurlijk weer twee zoenen en een snuifje! Bij het weggaan kon ik er wel weer om lachen! De rit van Amed terug naar Kuta ging eigenlijk heel goed, maar het was toch erg zwaar. Ik heb weer gepauzeerd in het restaurant waar ik ook op de heenweg had gezeten (en waarvandaan ik toen mijn blog had geplaatst over Padang Padang) waar ik toen toch maar weer wat paracetamol ingenomen heb. Onderweg heb ik leuk gekletst bij een tankstation en zo mijn Indonesisch weer wat geoefend. Dat is op de een of andere manier wat in onbruik geraakt, maar ik wil dat in de laatste anderhalve week toch weer veel gaan spreken, dus ben ik maar meteen weer begonnen! Heel grappig, wat een leuke reacties je krijgt als je laat zien dat je de taal een beetje spreekt en graag wil leren. Eenmaal in Kuta ben ik na wat rondshoppen toch maar ingecheckt in het guesthouse waar ik al met Ruan en de jongens heb gelogeerd. Daarvan wist ik tenminste dat het ontbijt goed was, er een (schoon) zwembad was en de kamers heel redelijk. Het is voor mijn doen vrij duur: 150.000 roepiah (12 euro), maar dat kon me even niks schelen! Het zwembad is een goede plek om mensen te ontmoeten en het is er (voor 'Kutaanse begrippen') stil zodat ik een paar nachten goed kan slapen om echt beter te worden. Onderweg terug van mijn Nasi Campur restaurantje ontmoette ik Hannah, een van de meisjes met wie ik in Amed gedoken heb. Die bleek in het zelfde guesthouse te zitten. Gezellig!

De volgende dag heb ik kennisgemaakt met mijn aardige Israelische surfer buurman, en weer gezellig samen aan het zwembad gehangen met Hannah en haar vriend. Ik heb ook een lekkere massage genomen, al viel die iets tegen omdat het gehaast voelde. Ik was nog steeds niet topfit: geen koorts maar wel spaghettibenen, dus ik kon weer niet al te veel. Het begon nogal frustrerend te worden! Na de massage voelde ik me zo moe dat ik helemaal misselijk was dus ben ik gauw even een uurtje gaan slapen. Om 7 uur savonds kwam Oscar langs, terwijl ik gezellig met mijn buurman zat te kletsen.

Met Oscar ben ik achterop zijn scooter naar zijn vrienden gereden om daarna gezellig allemaal samen heerlijk te gaan eten. Het was ontzettend leuk om iedereen weer te zien maar helaas voelde ik me na het eten weer helemaal zwak dus heeft Oscar me thuisgebracht ben ik gauw gaan slapen.

Jay bleek in de tussentijd langs te zijn geweest, die had een briefje achtergelaten. Het is hier gezellig druk in en om mijn guesthouse! Dat betekent dus genoeg aanspraak en mensen waarmee ik gezellig wat samen kan doen. Die nacht heb ik heerlijk geslapen en ik werd vannochtend heerlijk uitgerust wakker. Eindelijk ben ik beter!!! Vandaag hou ik me nog even koest, maar morgen ga ik een board huren en lekker surfen.

Vanochtend heb ik gezellig samen met mijn buurman ontbeten en daarna hebben we wat rondgeshopt voor een surfboard voor mij. Ik ga waarschijnlijk een heel makkelijk surfboard huren (soft top) zodat ik nog lekker veel golven kan pakken voor ik weer terug ben in het koude Nederland! Vanmiddag staat ook nog wat souvenirshopping op het programma. Iemand nog wensen??? :)

Heel veel liefs tot gauw!!!

Julia