Lieve allemaal,

Gisteren was een dag van uitersten. Met de Zweedse groep heb ik een tour gedaan langs verschillende 'toeristenattracties', hier in de omgeving. Eerst zijn we naar het paradijselijike Erawan falls gegaan. Wat geweldig was dat!!! Dat is een 7-laagse waterval, waar dus steeds poelen zijn waar je in kunt zwemmen. Met een paar Zweden heb ik de trek (2,5 km) helemaal naar boven gemaakt in de hitte (vandaag is het 38 graden, gisteren ook zoiets). Daar aangekomen heb ik meteen een duik genomen!!! Ik kreeg ook een rugmassage van de waterval. Heerlijk!!!

Daarna weer de tocht naar beneden gemaakt, en ook nog in de 2e laag wat gezwommen. Er zwemmen ook heel veel vissen in hte water, die het zout van je lijf willen eten. Ik probeerde er heel stoer onder te blijven, maar elke keer als ik een 'hapje' voelde van de vissen ontglipte mij toch een gil! Ik kon er niet aan wennen... Beneden ook een moeder en baby aapje gezien, die heel brutaal een tupperware bakje stal van een van de bamboe picknick plateaus, dat weer mee naar boven in de boom nam, rustig het deksel open deed en het bakje leeg at!

Na erawan falls hebben we geluncht en toen zijn we naar Hellfire pass gegaan. Een museum over de Birma spoorlijn, op een locatie waar een van de grotere passen is gegraven in de 2e wereldoorlog. De spoorlijn is gebouwddoor onder andere gevangen genomen Britse en Nederlandse soldaten. Mijn Engelse grootvader was een van hen. Ik vond het heel aangrijpend en was er ontzettend emotioneel onder. De beelden die je daar zag... En dan de combinatie met het aan den lijve ondervinden van de hitte maakte het heel intens. Daarna zijn we naar een deel van de spoorlijn gegaan dat nog steeds in gebruik is, en dat vlak langs de rivier Kwai (bekend van de film Bridge over the river Quay) loopt. We zijn ook een stukje met de trein gegaan en daarna naar de beroemde brug gebracht, waarna de tour ten einde was.

's Avonds heb ik gegeten met het meisje van het Nederlandse stel dat ik hier ontmoet heb. Heel gezellig, en zij heeft me laten kennismaken met wat nieuwe heerlijke Thaise gerechten. Later nog lekker aan de rivier een blikje fris gedronken en gekletst. Een fijne afwisseling van al het Engels praten!!!

Vannacht heerlijk geslapen, voor het eerst hier eigenlijk. Ik heb mijn draai gevonden in mijn kamertje, en mijn lijf is gewend geraakt aan de warmte. Zo'n eerste nacht in een nieuwe kamer is altijd weer zoeken: welke stand moet de ventilator, moet hij naast me staan of juist bij mijn voeten, onee, nu wappert hij in mijn oor, toch maar ergens anders, o ik heb geen lampje naast mijn bed, waar is mijn hoofdlamp, enzovoort.

Vandaag stond weer een beetje in het teken van de 2e wereldoorlog. Ik heb een fiets gehuurd en ben naar het Thailand-Burma Railway centre hier in de stad geweest, waar ze ook een mooi museum hebben. En ook een research center! Een Zweed had mij getipt om me vooraf aan te melden als famililid van een van de 'prisoners of war' (POW's), dat had ik gedaan. Toen ik daar aanklopte heeft een heel vriendelijke meneer mij van alles verteld over hoe ik meer specifieke informatie over mijn opa hier kon krijgen. Mijn opa leeft nog steeds, maar kiest ervoor om niet te spreken van zijn ervaringen hier, vandaar dat zo veel onbekend is. Er zijn hier namelijk heel veel kampen geweest, en er zijn veel verplaatsingen geweest van gevangenen, waardoor sommigen wel aan 5 of meer stukken van de spoorlijn hebben gewerkt (en dus in zo veel verschillende kampen hebben gezeten). Daarmee ga ik dus nog wat verder, omdat de meneer zei dat hij mijn opa niet zo snel in de records had kunnen vinden, met de gegevens die we nu voorhanden hebben.

Na het museumbezoek ben ik om de begraafplaats van POW's en om de Chinese begraafplaats hier heen gelopen, en heb ik bloemen gekocht bij een bloemenstalletje, een mooi paars bosje en een mooi wit bosje. Toen ben ik naar de begraafplaats gegaan en heb ik het graf opgezocht van Bert Sanders, de vader van een goede vriend van papa. Daar heb ik de bloemen mooi neergelegd, al hoop ik dat het op het juiste graf was... De intentie blijft hetzelfde natuurlijk, maar toch.

Toen lekker weer met de fiets naar het guesthouse gefietst en naar het internetcafe aan de overkant gegaan voor mijn skypedate met zus Vera. Het was heerlijk om lekker lang met haar te kletsen, over alles en niets.

Verder ga ik vandaag niet zo veel doen, lekker een beetje lezen straks denk ik en dan wat eten hier aan de straat. Ik heb gisteren een paar goede eet-tips gekregen die ik in de praktijk ga brengen!!! Ook heb ik wat research te doen naar Ayuthaja, want misschien dat ik daar over 2 dagen heen ga, om zo Bangkok te omzeilen. De trein waarvoor ik heb gereserveerd van BKK naar Chiang Mai rijdt namelijk via die plaats, dus dan zou ik gewoon dezelfde trein pakken alleen van een paar stations later! Ayuthaja zou naast het BKK-omzeil-verhaal ook al de moeite waard zijn om te bezoeken omdat het de oud-hoofdstad van Thailand is. We zullen zien!!!

Veel liefs, Julia