Lieve allemaal,

Allereerst, happy new (Thai) year!!! Aangezien de Thai dat vieren met een soort Koninginnedag-in-Amsterdam-formaat-watergevecht in de straten, is het hier dus vooral een happy nat year. Ik heb een poosje niets geschreven, wel steeds korte mailtjes naar pap en mam, maar dat kwam vooral doordat ik het zo druk had en slechte faciliteiten tegenkwam. De verhalen zijn...

Ik heb het de laatste 2 dagen in Kan' heerlijk gehad. Veel gesocialized met het NL stel, dagje aan het zwembad gehangen, met 2 Duitse meisjes in mijn Guesthouse bij hun bungalow een grote eet-test-sessie gehouden. Ze hadden allemaal dingen gekocht die ze niet kenden, en we hebben dat geproefd. Erg leuk!!! Tamarinde sweet-sour vind ik lekker, de gedroogde kleine visjes met sesam minder... :) Ik had eerder die dag een pomelo (grote soort grapefruit maar net anders) gekocht op de markt, dus die bracht ik in, en de DEET, zodat we niet helemaal leeggezogen werden door de muggen. Helaas ook nog een avond een soort paniek-aanval gehad: 'wat doe ik hier?!', 'wat als...', 'hopelijk lukt...', enz. Na een 15 minuten ademhalingsmeditatie en 2x Norah Jones luisteren en mijn boekje lezen was ik gelukkig genoeg gekalmeerd om te slapen, maar leuk was het niet.

12 april heb ik toen de minibus genomen naar Ayuthaya, een voormalige hoofdstad van Thailand, met een mooie historische binnenstad met allemaal (ruine-)tempels. Daar heb ik 1 nachtje gelogeerd in het PU house. Dat was me aangeraden. Het was er mooi, maar ook heel stil, ondanks de grote gemeenschappelijke ruimte. Ook sloot de hor van mijn kamer niet goed, dus heb ik voor het eerst mijn klamboe gebruikt. Daarna ging ik de stad in. Ik verdwaalde steeds omdat ik dacht dat mijn guesthouse in een bepaalde soi (steeg) lag, maar het bleek een soi van een soi te zijn. Ik zat dus steeds 90 graden verkeerd op de kaart zegmaar. Geen wonder dat ik verdwaalde. Toen ik dat door had, was ik klaar voor de rest. Het was nog steeds rustig in het guesthouse, dus nog maar een rondje gelopen, dit keer over de markt, en richting het station, omdat ik daar de volgende dag de trein naar Chiang mai zou pakken. Even verkennen dus. Toen ik langs een hotel liep stond net Quinten daar, een jognen met wie ik aan het zwembad al gekletst had en die ook in mijn minibusje zat van Kan' naar Ayuthaya. Samen gegeten in de backpackershoofdstraat, en ook kennis gemaakt met een leuke Duitse vrouw, Silke. Na lekker eten, goede gesprekken over meditatie en meer en een biertje lekker gaan slapen. Helaas maar kort: ik begon al vroeg te piekeren of ik het allemaal wel zou redden om voor de afgesproken tijd met Silke uit te checken, mijn tas handig in te pakken voor in de trein en mijn klamboe weer goed op te vouwen. Hm... Oude trekjes! Dus om 8:15 maar opgestaan, veel te vroeg natuurlijk.

Nu was het Songkran (nieuw jaar) (13 april)!!! Quinten en ik hadden al waterpistolen gekocht, dus ik was er klaar voor. Samen met Silke (vrouw van 38 die alles in Duitsland heeft verkocht om onbepaalde tijd te gaan reizen, was accountant, is ook yogalerares en boeddist) een fiets gehuurd om de historische delen van de stad te bekijken. We haalden het al niet droog naar het eerste terrein. We hadden gelukkig onze camera en portemonnee ingepakt in plastic zakjes, en kleren aan die nat mochten worden, dat is hier nu wel nodig! De tempels die we gezien hebben waren prachtig. Ook de wereldberoemde boom gezien waarvan de wortels helemaal rond een buddha-hoofd zijn gegroeid. Tijdens het fietsen van de ene naar de andere tempel zijn we heel erg verdwaald. Maar gelukkig was het niet heet: overal werden we natgegooid met lauw of ijskoud water, en onze wangen werden besmeerd met een soort kalkpapje. Alles gaat heel voorzichtig en teder, met een grote glimlach en veel kau phun kha (dankjewel)! Heel erg leuk!!! Als 'farang' (buitenlander) ben je een extra leuk doelwit. We zijn ook nog langs een olifantenpark gefietst, maar dat vond ik er wel erg triest uit zien: veel te witte toeristen op de rug, olifanten die er echt unhappy uitzien.

Na een hele ochtend en middag te hebben rondgefietst en gelachen zijn Silke en ik even gaan lunchen in de backpackerstraat, en daar heb ik besloten maar lekker naar het guesthouse te gaan om te douchen (vooral om de kalk van mijn lijf te spoelen) en een beetje rozig te zitten zijn. Het was er nog steeds zo stil (ik zat er alleen met de eigenaresse/manager), dus hield ik dat niet lang uit. Om half 7 dus al maar mijn spullen gepakt om naar het station te lopen en met de ferry te gaan, het kanaaltje over. Mijn trein ging pas om 21 uur, maar dan wist ik in elk geval zeker dat ik hem zou halen.

Op het station nog gezellig gekletst met Quinten, die een trein eerder had, en met 2 Nederlandse mensen die daar zaten te wachten op hun vertraagde trein. De 2 NL'ers heb ik nog het kaartspel 7's geleerd, en toen kwam ook mijn trein! Nog net voordat de trein kwam sprak ik ook nog even met een Engels meisje dat ook Julia heet, die ook alleen naar Chiang Mai ging. Waarschijnlijk ga ik morgen met haar afspreken.

Ik had een mooie airconditioned coupe, met een boven-bed. Om mij heen zaten 3 Thaise vrienden, 2 dames en 1 heer. Zij begonnen meteen met me te kletsen en hebben me een soort van 'geadopteerd'. Ze gingen eten halen: of ik ook wilde? Nou had ik al gegten, maar ik was wel benieuwd naar deze mensen, dus ik mee de hele trein door naar de restauratie die vol zat, en waar heel harde muziek gedraaid werd. Dat vonden de Thai niet goed, dus hebben we rechtsomkeert gemaakt omdat we ook eten konden bestellen op de plaatsen waar we zaten. Zij gingen naar vrienden in het noorden die gingen trouwen, en daarvoor een paar dagen doorbrengen in Chiang Mai.Over van alles gesproken: zorgen voor ouders, trouwen of niet, wat ik van Thai vond, hoe NL is, enzovoort. Heel leuk. Uiteindelijk hebben zij zelfs mijn eten betaald en getrakteerd op een bekertje Heineken!!! Heel lief.

Na het eten heb ik me geinstalleerd in mijn bedje, tas in het rek vastgemaakt (met slotje), andere tassen aan de rails opgehangen en waardevolle spullen in mijn lakenzak bij mijn voeten gedaan. Ik was er klaar voor!!! Helaas gingen de hele nacht de lichten niet uit, dus was jhet superlicht, en de trein stopt regelmatig. Ook was ik best alert en maakte ik me soms zorgen over mijn spullen, ondanks dat alles goed was opgeborgen. Daardoor neit erg goed geslapen, maar al met al denk wel in elk geval 6 uurtjes. Het lag heerlijk, als ik me maar niet zo druk gemaakt had.

Vanmorgen weer gezellig gekletst met de Thai, tot de trein aankwam in Chiang Mai. Ik zou worden opgehaald, maar dat was niet gelukt, dus heeft iemand voor me gebeld naar mijn guesthouse. Ik moest maar een tuktuk nemen, zij zouden betalen. Toen wilde geen enkele tuktuk me meenmen. Uiteindelijk lukte het gelukkig toch, omdat een andere jongen de tuktuk wel wilde delen. Het hotel wist gelukkig van mijn betaling en reserverin van een week geleden in BKK, dus nu zit ik hier in BMP house in Chiang Mai. Straks ga ik even douchen en me installeren in mijn kamer voor 2 nachtjes. Hopelijk is het hier fijn, helaas heb ik al 2 gasten gesproken die last van bedbugs hebben, maar de andere gasten zien er redelijk beet-vrij uit, dus ik heb goede hoop dat ik toch een ongedierte-vrije kamer krijg. Daarna de stad in, beetje verkennen en weer drijfnat worden! :)

Dit guesthouse heeft geen microfoon of skype, dus ik kan hier niet goed bellen. Ook is mijn telefoon nu definitief overleden, dus kan ik ook daarmee niet bellen of smsen. Ik hoop hier vanavond of morgen een internetcafe te vinden met skype, om weer even met een paar van jullie te kletsen!

Veel liefs voor nu, Julia