Lieve allemaal,

Nu een wat langer bericht van mij, met wederom een grote update!!! Het omboeken van de Gibbon Experience (GE) was gelukt, dus daarom zat ik opeens de 28e in Laos. In alle relaxedheid zijn Marit en ik rustig opgestaan en vertrokken uit het fijne Chat Guesthouse in Chiang Rai. Met een tuktuk gingen we naar het busstation en daarna met de lokale bus 2 uur naar de Thaise grensplaats Chiang Khong. Daar namen we een tuktuk naar de rivier en na een plaspauze en de broodnodige exit-stempel in ons paspoort, zijn we met een longtail boat de Mekong rivier overgestoken naar Huay Xai.

Toen waren we opeens in Laos!!! Men betaalt hier met kip, dus heeft iedereen het hier over hoeveel kippen/chickens we nog hebben. Gek genoeg maken de Engelsen dit taalgrapje dus ook! De wisselkoers is ongeveer 12.000 kip voor 1 euro, dus ik ben opeens miljonair!!! :) Met grote rugzak en al zijn we meteen het kantoortje van de GE binnengelopen om ons daar te melden en te horen hoe laat we ons de volgende dag daar zouden moeten melden. We sliepen in het Freedom guesthouse met een vrij relaxte kamer met 2 eenpersoons bedden, een TV en een eigen badkamer. Heel fijn. Na wat burocratisch gedoe (wisselkoers vaststellen van baht naar kip, van euro naar kip), pinnen en orienteren in het plaatsje zijn we even koffie gaan drinken. Daar mensen gesproken die net terugkwamen van de GE, die ons allemaal tips en weetjes meegaven: Er zijn veel bloedzuigers, muggen, maar het was ook heel gaaf!!! We kregen ook nog allebei een paar handschoenen, want dat hadden twee jongens niet nodig gehad, dus dat scheelde voor ons ook weer.

De 29e is de start van het dagboekverhaal dat ik schreef in de GE het volgende:
'Donderdag 29 april 2010, 16:30 uur, Laos, Bokeo Province
HAPPY! PRETTY! HAPPY! PRETTY!'

Je kunt dus wel zeggen dat mijn GE geslaagd was. Hier komt het verslag: Vanmorgen vroeg opgestaan en spullen ingepakt om naar de Gibbon te gaan. Daar kregen we een video te zien over het ziplinen en toen werden we met zijn elven in twee auto's geladen. De rit voerde over de A3, het klinkt als een snelweg maar was alles behalve snel! De weg voerde langs scholen (met heel veel fietsen ervoor!), dorpjes, mensen die met een tractor naar de stad aan het rijden waren, en nog veel meer van dat soort mooie beelden. Na ongeveer 1,5 uur over die heel slechte weg gereden te hebben kwamen we in het dorpje voor de jungle. Daar hebben Marit en ik nog even 2 blikjes bier elk ingeslagen, zodat we in de jungle in elk geval even konden proosten op onze Koningin. Daarna moesten we nog drie kwartier rijden over een onverharde weg (en door een riviertje!) om bij het dorpje te komen dat tegen de jungle aan lag. Dat was een typsich klein dorp met bamboe huisjes, kindjes die spelen in de rivier, vrouwen die daar de was doen. Daar hebben we de vorige groepen gezien die vandaag weer vertrokken en hebben we kennisgemaakt met onze gids, Nuan. 'We' zijn een groep van 6 meiden: 3 meisjes uit Oostenrijk, 1 Australische, en Marit en ik.

Bij het vertrek uit het dorp werd meteen flink tempo gemaakt. Toen ging het trekken nog wel prima. Maar na ongeveer twintig minuten kregen we een baguette met kip en rauwkost. Erg lekker, maar na het eten werd het trekken dubbel zo zwaar. Na ongeveer 45 minuten naar boven lopen kwamen we in het basiskamp waar we even konden bijkomen, water bijvullen en waar we onze klim/zipharnassen kregen. We hebben het ook nog uitgebreid over eventuele stormevacuaties gehad, omdat ik in Chiang Rai met een Zweeds stel had gesproken dat te laat had geevacueerd uit de GE, en daardoor tijdens het alsnog evacueren was gebotst met een boom die op de zipline was gewaaid. Ik voelde me na dat gesprek goed voorgelicht en klaar voor het echte werk.

Na het basiskamp hebben we afwisselend gelopen en gezipt. FANTASTISCH!!! Het is niet erg eng, hooguit de eerste seconde. Daarna is het alleen maar heerlijk, een briesje door je haar, de bomen (ver) onder je en uitzicht over de bomen en de heuvels verderop. Daarna remmen en afkoppelen en door naar de volgende zipline. Wat een manier om je voort te bewegen... We zaten de eerste nacht in treehouse nr. 5, ongeveer 45 meter boven de grond, met een prachtig uitzicht. Plassen ging op een hurktoilet waardoorheen je de grond ver onder je ziet!!! Er was verlichting, stromend drinkwater, een gaspit en een aantal tweepersoons bedden met klamboes. Er zijn geen muren, alleen een tussenschot voor de badkamer. Rondom zie je dus overal bomen door de 'balkonrand' heen. Eerst hebben we aan een lage tafel op campingstoeltjes wat fruit en snoep gegeten en na wat laatste uitleg van de gids vertrok deze naar het keukenkamp op de grond, en liet ons dus alleen.

Nadat we wat waren bijgekomen hebben 4 van ons ons harnas weer aangetrokken en zijn we gaan zippen. Eerst het huis uit, langs de keuken en toen verder naar andere ziplines. Het is hier 'all so pretty'! Grote en kleine vlinders vliegen voor je voeten uit weg, rode kevertjes lopen tussen de duizenden soorten mieren, bamboe, bomen, struiken, veel groen, rode kleigrond. De geuren, de geluiden, helemaal jungle. Prachtig. 's Avonds werd het eten naar binnen gezipt: sticky rice met verschillende soorten groenten. Daarna gezellig gekaart. Ik heb iedereen het kaartspel geleerd dat ik leerde van de NZ-familie, zij hebben mij 'shithead' geleerd. Ook hebben Marit en ik even Koninginnenacht gevierd door met mijn oranje sarong om te proosten met Lao-bier!

Die nacht sliep ik nauwelijks: Marit had moeite met slapen en moest veel hoesten, ook kon ik moeilijk tot rust komen in deze spannende omgeving. Om 5:15 (u leest het goed!) zipte de gids binnen, om ons wakker te maken voor onze ochtend trekking, omdat je 's ochtends de meeste kans hebt om Gibbons (apen) te zien. Helaas hebben we ze alleen gehoord, en hun bewegingen gezien in de bomen, maar de apen zelf bleven voor ons verborgen. Wel hebben we een heleboel bloedzuigers gezien. IEK!!! Wat een smerige beesten zijn dat!!! Gelukkig hebben ze me niet te pakken gekregen omdat ik (heel charmant) mijn sokken lekker hoog had opgetrokken. Maar toch moest ik ze wel van mijn schoenen en sokken af trekken, en dat was al smerig genoeg.

Teruggekomen in onze boomhut hebben we wat snacks gegeten in afwachting van ons ontbijt: sticky rice met groenten en omelet. Daarna alle spullen ingepakt omdat we deze (Koninginne-)dag zouden verhuizen naar onze tweede boomhut: nummer 6, in de buurt van de waterval. Het was weer een pittige trek, vooral omdat ik een blaar ontwikkelde die nogal zeer deed, gelukkig had ik blarenpleisters bij me! Eenmaal in onze tweede boomhut aangekomen heeft Nuan een kaart van de omgeving met de ziplines getekend, zodat we die middag zelf op pad konden. Eerst zijn we naar het keukenkamp gegaan, dat bij deze boomhut een stuk verder is dan bij de vorige, en hebben daar bij de waterval geluncht (wederom sticky rice, groenten). Daarna heb ik heerlijk rond ons huis gezipt, daar was de verhouding tussen lopen en zippen het optimaalst! Een zip van 300 meter en een zip van 450 meter, en daar tussen steeds maar kleine wandelingetjes omhoog. Deze zips hadden ook het mooiste uitzicht dus was het geweldig. Een rondje duurde ongeveer 15 minuten, ik denk dat ik er een stuk of 7 heb gemaakt! Op een gegeven moment was ik zo gewend aan het zippen dat ik helemaal kon ontspannen aan de lijn, achteroverhangend of met handen los. Een beter gevoel is er volgens mij niet!

Eenmaal terug in de boomhut was iedereen hartstikke moe, dus hing iedereen een beetje in de hangmat of op een matras naar het uitzicht te kijken. Terwijl we dit deden begon het een beetje te waaien, en aan de overkant van het dal zagen we de bomen best flink heen en weer wiegen! Al een hele tijd hadden we het horen donderen aan de andere kant van de berg. Toen hebben we toch maar besloten om onze klimharnassen aan te doen en onze tassen rondom de boomstam te stapelen met het beddengoed erover, alles klaar voor een eventuele evacuatie. Na een poosje kregen we honger en besloten we dan maar met onze harnassen en al ons avondeten te eten. Natuurlijk was dat weer sticky rice met groenten. Omdat ik daar een beetje genoeg van begon te krijgen stelde ik voor om als toetje dan sticky rice met gecondenseerde melk (zoete dikkige roomachtige witte creme) te eten, en de anderen vonden dat een geweldig plan. Met ovomaltine erbij voor de liefhebbers werd het een waar toetjesfestijn, met koffie, ovomaltine, thee, en dus lekker rijst en de snoepjes uit de etenskist. Na het eten kwam Nuan de gids, en die moest ontzettend lachen om onze voortvarendheid. Wij ook! Maar we vonden allemaal dat je beter kunt klaarstaan.

Na wat potjes kaarten en raadsels zijn we om 21:30 naar bed gegaan. Dit keer lagen Marit en ik elk in een eigen bed, en dat sliep heel wat beter!!! Omdat het regende konden we vanmorgen (de 1e mei) niet trekken, omdat de Gibbons niet houden van regen en er ook veel bloedzuigers zouden zijn. Dus om 6 uur heb ik even bij de gids gezeten om naar de regen te kijken, maar ben toen toch nog maar even naar bed gegaan en heb heerlijk liggen luisteren naar de regen en ben ook nog even ingeslapen. Toen om 8:00 uur weer opgestaan en ons klaargemaakt voor de terugtocht. We hebben ons huis nog uit kunnen zippen, de 350m zip en daarna de langste, de 500 meter zipkunnen doen, maar toen was het helaas afgelopen. In 2 uur zijn we weer naar het dorp gelopen waar we zijn opgepikt met de auto en teruggebracht naar Huay Xai. En daar ben ik nu weer!

Met Marit ben ik weer ingecheckt in ons vorige guesthouse en we hebben meteen samen kaartjes gekocht voor de slow boat die morgenochtend vertrekt. Dan gaan we 2 dagen lang de Mekong afzakken richting Luang Prabang!

Dank jullie wel voor alle leuke berichten, ik geniet erg van de mails en de reacties op mijn blog! Helaas kan ik bij deze computer geen foto's uploaden, maar dat komt de volgende keer.

Veel liefs! Julia