Lieve allemaal,

De laatste keer dat ik een update gaf over waar ik me bevond was na de Gibbon Experience. Sindsdien is er veel gebeurd en heb ik weer veel gedaan. Eerst zijn Marit en ik 2 dagen lang met een slow boat de Mekong rivier afgezaktvan de Lao grensplaats Huay Xai naar Luang Prabang. 's Avonds legden we aan in Pak Bengh, dat ongeveer in het midden ligt van de tocht. De meneer waar we bij hadden geboekt gaf ons nog goede raad: wees heel vroeg, zodat je goede plaatsen hebt op de boot, zorg dat je altijd een oogje houdt op je waardevolle spullen en laat kinderen je bagage niet tillen als je in Pak Bengh aankomt. De bootreis zelf was heel erg mooi, maar ook heel lang. We hebben veel gelezen, geroddeld over andere toeristen op de boot, en foto's gemaakt. Ook uitgebreid nagenoten van de gibbon experience en ons voorbereid op Luang Prabang. Gelukkig hadden we heel goede plaatsen, weliswaar achterin (bij de zeer luide niet geisoleerdedieselmotor) maar op een soort autostoelen. Een stuk beter dan op de houten vloer of op houten bankjes zonder beenruimte!!! Voorin zaten veel backpackers op de grond, het zag er eerst heel gezellig uit, maar een boel begonnen al om 11:00 uur met bier drinken en kaarten, niet helemaal mijn ding (althans niet om 11:00 uur sochtends), dus wij vonden het wel goed zo!

Eenmaal in Pak Bengh, we hadden nog niet aangelegd of het toeristen-lastigval-geweld brak los: via andere slowboats kwamen mensen op onze boot om ons naar een guesthouse mee te tronen, en Marit en ik zorgden dat we heel snel bij onze grote rugzakken stonden. Steeds vriendelijk nee knikkend en zeggend tegen de aanbiedingen kwamen we, met onze eigen rugzak op onze rug, soepel van de boot af en gingen we nog steeds nee zeggend naar het guesthouse dat we hadden uitgezocht in de Lonely Planet. 's Avonds lekker gegeten en een biertje gedronken op onze goede actie! We waren echt trots dat we iedereen zo goed van ons weg hadden gehouden. De volgende ochtend hebben we nog wat fruit gekocht voor tijdens de tweede dag op de boot, en een belegde baguette voor de lunch. We hebben veel mensen gezien die aan het vissen waren, waterbuffels, en natuurlijk de prachtige bergachtige omgeving. Maar na 2 x 8 uur was het echt wel genoeg geweest! We waren dan ook erg blij dat we in Luang Prabang waren aangekomen.

LP is een door UNESCO beschermde stad, het is erg mooi. Wederom: it's all so pretty! Houten huisjes, veel tempels, veel groen, allemaal lief. Om een lang verhaal iets korter te maken: in een paar dagen hebben Marit en ik de tempels bezocht, zijn we gaan stappen, hebben we de watervallen in de buurt bezocht, en zijn we een ochtend heel vroeg opgestaan om de aalmoezenronde van de monniken te zien. Dat laatste was heel erg mooi, al heb ik er wel een nare bijsmaak aan overgehouden. Zodra we namelijk uit het steegje kwamen waaraan ons guesthouse lag, vlogen er dames op ons af die ons probeerden rijst en kokos in bananeblad te verkopen, zodat wij ook aan de monniken eten konden schenken. Ik vond het wel leuk om dat te doen, Marit ook, dus hebben we ondanks dat we probeerden te onderhandelen veel te veel geld betaald voor wat doneer-eten. Toen we plaatsnamen op het rieten matje dat voor ons werd uitgespreid was het wachten op de monniken, terwijl we de vrouwen andere 'slachtoffers' zagen maken. Toen al begon ik het allemaal een beetje stom te vinden. Maar eerst kwamen de monniken in een lange oranje sliert de weg aflopen, een prachtig gezicht in de zonsopgang. De ene na de andere rij monniken kwam langs, en de meesten kregen van ons wat rijst en een kokosbundeltje in bananenblad. Toen mijn bundeltjes op waren zag ik in mijn ooghoek dat een vrouw mijn bundeltjes aanvulde. Ik dacht nog: o we betalen te veel, maar dan wordt het in elk geval nog wel bijgevuld. Niet dus. Toen alles op was en Marit en ik opstonden om nog een blokje om te lopen zei de vrouw in het Lao en met handen en voeten dat ik moest betalen. Dat vond ik niet ok, en dat zei ik haar ook. Uiteindelijk heb ik geweigerd te betalen, en moest ik van haar maar maken dat ik weg kwam, en spuugde ze nog op de grond (een grove belediging hier). Ontzettend stom!!! Stom van mij dat ik niet geweigerd heb, stom van haar dat ze zo'n mooi ritueel en bijzondere traditie verpest. Pas later zagen we een foldertje liggen waarin toeristen worden voorgelicht om inderdaad niets bij dit soort dames te kopen, maar in een winkel of op de markt iets te kopen.

De watervallen waren ook heel mooi, Marit en ik hebben heerlijk gezwommen en met een touw van de kant in de waterval geslingerd. Foto's volgen!!! Helaas kwam ik de 2e slinger plat op mijn rug terecht, dus was ik daarna zo rood als een kreeft, maar gelukkig heb ik er niks naars aan overgehouden. In LP hebben we ook ons visum voor Vietnam geregeld, er blijkt daar gewoon een consulaat te zijn, waar geen enkele reisgids melding van maakt. Het scheelde ons mooi wel 20 Amerikaanse dollar om het daar te regelen in plaats van via een toeristenbureautje! :) 17 mei gaat het visum in. Op 19 mei komt studievriendin Nikki mij in Hanoi opzoeken vanuit Australie, daar heb ik HEEL veel zin in!!!

Gisteren zijn Marit en ik in een mini busje door de bergen van Laos van Luang Prabang naar Vang Vieng gebracht. Wat een rit!!! Ontzettend bochtige wegen, de Alpen zijn er echt niks bij. Onderweg ondanks wat wagenziekte genoten van het uitzicht: prachtige grillige bergen, dramatische luchten en veel te zien in de dorpjes waar we doorheen reden. Natuurlijk moesten we regelmatig stoppen voor een overstekende koe of kip, zagen we heel veel mensen zichzelf of hun kleren wassen bij wasplaatsen of in de riviertjes, zagen we mensen aan het werk (met van die Vietnamese hoedjes op) in de rijstvelden, enzovoort.

Eenmaal aangekomen in Vang Vieng wisten we niet wat we zagen: het lijkt een beetje op Salau !!!! Overal dronken jongeren in bikini, overal staan drankjes of happy hours aangeboden, je kunt hier feesten tot de volgende morgen. Veel guesthouses of restaurants (ook de onze) hebben een soort lounge ruimte, waar je kunt eten en waar continue oude friends afleveringen gedraaid worden. Dit maakt dat overal een soort zombie-sfeer hangt: mensen zijn er wel maar ze zijn er niet zegmaar.Iedereen komt hier vooral voor het'Tuben'; in een rubber band de rivier afdrijven en onderweg 'aanleggen' bij barretjes. We moesten duseven schakelen na het idillysche LP, maar dat is inmiddels gelukt. Vandaag voelden we ons allebei niet zo goed: Marit is brak en ik heb last van mijn buik (gisteren ook al dus heb ik niet gedronken), dus hebben we het rustig aangedaan. Morgen zijn we van plan om een fiets te huren en grotten te gaan bekijken en daarna lekker te zwemmen! Het is hier de laatste paar dagen nog heter dan het al was, boven de40 graden met een hoge luchtvochtigheid. Een beetje afkoelen is dus wel nodig. Vandaag is het zelfs 43 graden!!!

Wat ons verder nog is opgevallen is dat het Engels hier nog (veel) slechter is dan in Thailand. Ook zie je hier nog meer namaakartikelen. Het klapstuk van vandaag is een Lonely Planet (ze kopieren hier complete boeken) die is uitgegeven in september 2010! Hahahahaha! Ze zijn er hier vroeg bij. Ook zie je veel foutjes: we keken vandaag of we iets wilden boeken bij geen adventures. Ze bedoelden natuurlijk gReen adventures... Genoeg Intellectueel Eigendomsrechtelijke inbreuken en vraagstukjes zijn hier te vinden!!!

Dit was dus een verslag van de afgelopen week. We blijven hier waarschijnlijk nog 2 nachtjes en reizen dan door naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Waarschijnlijk blijven Marit en ik ook nog samen reizen, het bevalt ons goed samen en we kunnen natuurlijk op ieder moment besluiten weer elk ons weegs te gaan.

Dat was het wel weer even, tot mails/skypes!!! Julia