Lieve allemaal,

Wederom is het een tijdje geleden dat ik blogde, dit keer omdat ik op een plek was waar totaal geen internet was!!! Na Phonsavan zijn Marit en ik met bus naar Sam Neua gereisd. We hadden geluk: het was een bijna nieuwe bus, dus was de rit redelijk comfortabel, behalve dan dat degene naast Marit nogal wagenziek was... Eenmaal in Sam Neua bleek dat daar echt bijna geen toeristen komen, er spreekt ook bijna niemand Engels en er is maar 1 internetcafe!

De eerste paar guesthouses die we binnengingen waren of vrij duur, of gesloten, of er was niemand om ons te woord te staan. Uiteindelijk hebben we een net guesthouse gevonden (Khang Khong ofzo), vlakbij de markt. De markt was leuk; veel (nep)kleding, eten, alles voor de brommer of fiets, huisraad, you name it. We zagen dat het aan de overkant van de rivier ook wat druk was, dus zijn we daar gaan kijken. Daar bleek nog een markt te zijn, veel meer op voedsel gericht. Daar hebben we knaagdieren (ratten of eekhoorns ofzo) gezien waaruit alle ingewanden puilden, verschillende soorten gefrituurde zoete lekkernijen (waarvan we er een paar geprobeerd hebben), fruit, groenten, bosjes kikkers die met 1 achterbeen in een bosjewaren gebondenen nog veel meer gezien. Alle families kwamen daar op de scooter, gezellig met zijn vieren op 1 natuurlijk. Het fotograferen ging daar moeizaam: veel mensen wilden zelf niet op de foto of schermden hun kind af. Ik heb steeds netjes gevraagd of ik mocht fotograferen en deed het vanzelfsprekend niet als men dat niet wilde!

De volgende ochtend zijn Marit en ik even gaan internetten in het enige internetcafe. Daar hebben we meteen de andere 4 westerlingen gezien die op dat moment daar waren. Daaronder was een Nederlandse dame en een Duitse meneer, die getrouwd zijn. Hij werkt voor een soort Duitse ontwikkelingssamenwerkingdienst, en wordt steeds op 'missies' gezonden. Dit is zijn laatste, en naar zijbeiden zeggen ook de zwaarste. We praatten heel even met hun, de vrouw vond het erg leuk om weer even NL's te kletsen. Toen we later onze tassen uit ons guesthouse hadden opgehaald en op zoek gingen naar een tuktuk om ons naar Vieng Xai te brengen, zagen we het D/NL stel in de auto voor het guesthouse staan. Ze boden ons een lift aan naar Vieng Xai, omdat ze daar bleken te wonen. Wat een mazzel!!! Marit en ik hebben echt genoten van dat gelukje!

Vervolgens hebben ze ons bij een mooi guesthouse afgezet, tegenover het cave visitors centre van Vieng Xai, en ons nog geholpen met het in het Lao vragen naar de prijs etc. In Sam Neua spraken mensen al praktisch geen Engels, in Vieng Xai al helemaal niet!!! We vroegen hun of ze misschien zin hadden om 's avonds samen te eten, en dat wilden ze wel! Eerst hebben Marit en ik nagenoten van ons gelukje, en genoten van de prachtige omgeving. Want dat is het mooiste stukje Laos dat we gezien hebben. Ook zijn we naar de markt gegaan en daar heb ik met handen en voeten een Lao simkaart kunnen kopen om papa te kunnen bellen op zijn 60ste verjaardag. We waren echt de talk of the town, overal werd onze komst aangekondigd (falang!) en werd gewezen. Heel grappig.

Die avond hebben we met zijn vieren HEERLIJK gegeten bij een plaatselijk restaurant, dat op palen in een visvijver (voormalig bomkrater) staat. De vis (ik had gestoomde vis met gember, koriander en pepertjes, Marit had gefrituurde vis), frietjes, groenten, rijst was allemaal ontzettend lekker, en naderhand bleek dat we getrakteerd werden! Nogmaals waren we helemaal flabbergasted over ons geluk en om het toeval dat ons deze mensen had laten ontmoeten. We hebbenhet ookecht heel leuk samen gehad. De Duitse meneer vertelde ook nog dat op de school waar hij nu werkt een stuk grond van 400x300 meter is schoongemaakt van onontplofte bommen: 900 explosieven zijn daar gevonden... Ongelooflijk!

De volgende ochtend gingen we met een tour mee de grotten in, Iris, de dame van het D/NL stel ging ook met ons mee. De grotten zijn hier tijdens de secret war en de Vietnam oorlog gebruikt door de regering om te schuilen. Er is dus een presidentiele grot, een entertainmentgrot, een bakkerijgrot, grotten van andere hooggeplaatste functionarissen, enzovoort. Het bezoeken van de grotten was leuk en de omgeving is nogmaals zo prachtig, het was een feestje om er rond te rijden op onze gehuurde fietsen. Overal hoorde je ook weer de Tsjirps, vogels, kikkers, heerlijk. We kregen ook een audiotour mee (zo'n apparaat waarmee je steeds uitleg kunt afspelen bij iets dat je bezichtigt), dat was in heel goed Engels en wat ook wel grappig was, was dat daar erg het socialistische gedachtegoed naar voren kwam. In de andere delen van Laos was dat veel minder duidelijk, maar hier in het noorden zag je al meer socialistische vlaggen en sovjet-achtige beelden, maar met die audiotour werd het soms helemaal duidelijk. Interessant!

Die avond aten Marit en ik weer in het lekkere restaurant, maar dit keer zonder Lao sprekende mensen erbij. Dat bleek nog best lastig!!! Uiteindelijk kwamen we met het aanwijswoordenboek (voor het eerst kwam hij van pas) en veel handen en voetenwerk (dat werkt toch meestal beter) toch nog een heel end: we hebben lekker gegeten, al haalde het het niet bij de vorige avondmaaltijd daar.

De vorige morgen zou om 5:30 uur de wekker gaan, dus na het eten en het bekijken van de sterren en een bliksemschouwspel aan de (zwarte) horizon zijn we gauw gaan slapen. Daarover meer in mijn volgende verhaal!!!