Lieve allemaal,

Ik ben inmiddels alweer in Hoi An, maar hier komt nog even mijn verhaal van Hue!

We hebben in Hue weer in het hostel van de Backpackers geslapen. Niet perse het goedkoopst, maar wel gezellig, en er is gratis bier tussen 5 en 6! Dat leek ons na de zware nachtbusrit wel lekker!!!

We hebben het overdag dus rustig aan gedaan, al heb ik wel nog een leuk jurkje gekocht. Dat werd ter plekke nog even ingenomen om het perfect passend te maken. Echt leuk! Ik heb het meteen aangetrokken en de volgende dagen aangehouden! :)

Daarna waren stipt op tijd in de bar om een lekker gratis biertje (en nog een, en nog een) op te halen!!! Ondertussen ontmoetten we Manny, een aardige Canadees, met wie we uiteindelijk lekker zijn gaan eten.

We hadden een strakke tijdsplanning: om 20 uur begon happy hour, met 2 voor de prijst van 1 cocktails, en aangezien we al een tijdje geen feestje hadden gevierd, vonden wij dat we dat deze avond wel verdiend hadden. Dus waren we op tijd van het eten terug om met zijn vieren aan de passion fruit leg openers te graan. (Mint, verse passievrucht, ijs, rum) Heerlijk waren ze!

De foto's spreken verder wel voor zichzelf denk ik: het werd heel gezellig. Doordat alles in Hue zo vroeg begint, en iedereen er ook vroeg naar bed gaat, lagen we nog heel netjes om 23:30 uur in ons bedje.

De volgende ochtend zijn we rustig opgestaan, we hadden allemaal een kater, ik had gelukkig niet heel veel last, dus na wat water ging het wel. Nikki en Marit hadden het wat zwaarder. Later bleek Nikki gewoon ziek te zijn (of ze weet haar kater al 3 dagen lang vast te houden), maar we deden het gewoon rustig aan op onze dag voor sightseeing.

We gingen naar de citadel, aan de overkant van de rivier, waar de keizer en zijn gevolg vroeger leefden. In de citadel ligt weer een citadel, en daarin ligt er nog een. Dit om het allemaal wat overzichtelijker te maken voor dit blogverhaal. Het was mooi om er rond te wandelen en te kijken naar ruines en opgeknapte gebouwen, en gebouwen die nog opgeknapt worden.

Er zijn stukken waar alle toeristen komen, maar ook stukken die niet veel bezocht worden. Vooral daar kreeg je een goed gevoel voor deze plek, en kon je je gaan voorstellen hoe het in de keizertijd geweest moet zijn daar. Het is ook heel mooi dat je hier gewoon overal mag komen, alles kan aanraken, ruiken, voelen. Behalve de keizerlijke troon dan. :) Ondertussen werd Nikki zieker en zieker, wat natuurlijk helemaal niet fijn was voor haar! Uiteindelijk zijn Nikki en ik met een cyclo (fietstaxi) naar het hostel gereden, en is Marit teruggewandeld.

Die avond hebben Marit en ik lekker aan de overkant van de rivier gegeten aan het water, op straat met om ons heen weer een heleboel Vietnamezen. Het eten was echt superlekker en de sfeer daar heel goed. Aanrader!

Daarna op tijd naar bed gegaan om uitgerust te zijn voor de busreis de volgende dag naar Hoi An. Daar ben ik dus inmiddels sinds gisteravond (31 mei), maar over Hoi An vertel ik meer in mijn volgende verhaaltje!

Tot gauw allemaal! Blijf vooral mailen, skypen en reageren op mijn blog, vind ik ontzettend gezellig!!! Ondertussen heb ik de stemwijzer gedaan hier, en probeer ik via het parool lunchnieuws en nu.nl een beetje op de hoogte te blijven van het Nederlandse nieuws. Maar roddels, nieuws, achtergronden en andere verhalen zijn ontzettend welkom!

Dikke kus,

Julia