Lieve allemaal, Het is alweer een tijdje geleden, dus ik heb veel te vertellen! Hou je vast... Ik ben in elk geval heel blij dat er in NL ook tropische temperaturen zijn, dat maakt voor jullie dit verhaal en de foto's hopelijk iets draaglijker, haha! :) Ik begin nu ongeveer een week geleden in Koh Tao, waar we na de duikcursus van Nikki nog een leuke avond lekker zijn gaan eten en stappen met Alex (de duikmeester) en later ook nog met andere mensen van de duikschool.

De volgende dag hebben we weer weinig gedaan: lekker op het strand gelegen, wat gesnorkeld (ik), gelezen en gebeachballed/getiktokt. Wel heb ik die avond nog even heldhaftig een kakkerlak buiten de deur van ons schattige bungalowtje gezet. In de week dat we er waren hebben we 2 kakkerlakken, een grote slak en een (giftige!) duizendpoot op bezoek gehad. Alleen de duizendpoot heeft het niet overleefd...

Die avond speelde NL weer (halve finale) dus hebben we eerst gegeten en een paar uur geslapen, om om 1:00 uur 's nachts naar het strand te lopen waar een groot scherm was neergezet bij een bar. Daar hebben we met een heleboel NL'ers en wat tijdelijke Nederland-fans (wereldburgers in het oranje) de wedstrijd gezien. We waren ontzettend blij dat ze de finale hebben gehaald, al was de domper op de avond/nacht dat Nikki's slippers zijn gestolen bij de bar, dus moest zij op haar blote voeten balend naar huis. Niet leuk!!!

De volgende dag zijn we vertrokken, eerst bepakt en bezakt de boot op, terug naar Chumpon.

Op de boot is een poging gedaan om Nikki's 'waardevolle spullen tasje' te rollen! Gelukkig zat haar iPhone ook in dat tasje, en haar oortjes in haar oren. Toen ze wat voelde trekken aan haar oren keek ze om, en zag ze een Thais jongetje opeens druk schoonmaken. Hmmm... Gek! Nadat ze met mij had overlegd is ze toch maar melding gaan maken bij iemand van de boot, ondanks dat ze niet zeker wist of ze het goed gevoeld had en ze niets miste. De jongen moest zijn zakken leeg maken en wat bleek?! Hij had al een slachtoffer gemaakt; een man was 1500 baht en pasjes kwijt. Later kwam hij Nikki nog bedanken dat ze melding had gemaakt, hij had het geld (nog) niet gemist. Toen we een uurtje later aanlegden in Chumpon werd de jongen opgewacht door de politie. Wij hebben tijdens het wachten op de transfer naar de nachttrein maar even een biertje gedronken op de goede afloop!

De nachttrein die we van Chumpon naar de Thaise grens met Maleisie namen was weer leuk. Ik hou toch wel echt van die dingen. Lekker een bedje, jezelf een beetje installeren en dan schommelend in slaap vallen. Dat het licht niet uitgaat en de airco altijd te koud staat neem ik voor lief! Inmiddels neem ik mijn lakenzak, sokken, oordoppen en oogkapje standaard mee en dan gaat het prima, haha!!!

Toen we de trein uitstapten waren we in een heel ander Thailand: bijna alle dames hadden hoofddoekjes om, er was veel bewaking in en om de trein (soldaten met grote geweren liepen surveillance), mannen hadden ook moslim hoedjes en lange hemden aan. Even wennen! Eenmaal aangekomen bij de zuidoost grens van Thailand hadden we even wat moeite bij het verlaten van Thailand, omdat we een dag te laat het land verlieten dan ons visum geldig was. Dat wisten we al, maar we wilden graag de wedstrijd nog op Koh Tao zien en daar hadden ze ons verzekerd dat het geen probleem was, als je maar een 500 baht boete wilde betalen. Na heel veel papierwerk en de boete konden we Thailand uit en Maleisie in.

Met de taxi zijn we toen van de grens naar Kota Bharu gereden, waar we in een lief familieguesthouse zijn gaan slapen (Ideal). Wat ons meteen opviel was dat de Maleisiers blijkbaar van westers eten houden: we hebben pizza hut, KFC, McDonalds, Dunkin' Donuts etc. gezien. Weer eens wat anders! Omdat we de eerste avond geen goed restaurantje konden vinden (het was wat laat), zijn we voor deze ene keer bij de Mac gaan eten. Lekker vies! :) De volgende dag hebben we rondgelopen over de markt en fruit ingekocht, na een heerlijk ontbijtje van roti en dahl. De markt is er echt prachtig!!! We kregen ook nog een snoepje om te proberen aangeboden, een soort kokos jelly/toffee achtig ding, met pandansmaak of bruine suiker smaak. Ze had ook Duriansmaak maar die hebben we maar even niet genomen. Uiteindelijk werkte haar verkooptruc wel, we hebben 100 gram gekocht. Lekker!!! De eetstalletjes zagen er ook super uit, maar helaas gingen ze allemaal vroeg dicht omdat het vrijdag avond was, en het vrijdagavondgebed is nogal een big deal in moslimlanden. We hebben dus in de Chinese buurt gegeten. Als toetje hebben we een Chinese pannenkoek gegeten! Eerst naturel met wat Katjang (gemalen pinda's voor de niet-indo's onder ons), en ik heb er later nog een genomen (gewoon, omdat het kan!) maar dan met maisjes erbij. Ook superlekker!

Wat me echt opvalt is dat de mensen hier weer ontzettend aardig zijn. Contact maken gebeurt hier gewoon 'voor de leuk'. Niet om je iets te verkopen, maar uit nieuwsgierigheid, interesse of gewoon voor de lol. Fijn! In de andere landen was dat namelijk wel eens anders. Wat soms minder fijn voelt is dat je erg wordt bekeken, ik denk dat dat komt omdat dit een islamitisch land is. En dat terwijl we er heel netjes bij lopen in de stad! Broek tot over de knieen en een T-shirtje aan (in plaats van een hemdje). In Chinatown was het bekijken ook minder leek het. De volgende dag zijn we met het minibusje van de KB Backpackers naar de haven gebracht vanwaar we de boot namen naar Pulau Perinthian Kecil, het kleinste eiland van de Perinthian eilandengroep. Hier is het waanzinnig mooi! Koh Tao was mooi, maar al het groen lijkt in Maleisie nog groener, nog voller, nog mooier. Ook op het vaste land trouwens. Echt geweldig. Gelukkig hadden we de laatste goedkope kamer in ons eerste keus guesthouse (rock garden), op een heuvel aan de zuidkant van Long Beach. Nadat we waren aangekomen zijn we ons meteen gaan omkleden en de zee in gedoken. Wat een pracht!!! Het zand is zo wit, de zee is zo blauw, de lucht is zo helder, de bomen zijn zo vol en groen... Holy mac! It's just all so pretty!!!Helaas brak halverwege onze strandsessie de sluiting van mijn bikinitopje, dus moest ik gauw naar het huisje met mijn sarong om, om daar reparaties uit te voeren. Het is gelukt, het topje werkt weer, en het ziet er nog uit alsof het zo hoort ook! Gelukkig maar, want het aanbod van nieuwe bikini's is hier lelijk en heel erg duur, nu kan hij nog even mee. 's Avonds hebben we genoten van een prachtige zonsondergang aan de andere kant van het eiland in Coral Bay.

De volgende dag heeft Nikki haar eerste plezierduik gemaakt. Ik heb prachtige dingen gezien tijdens het snorkelen langs de noordkant van het strand en de rotsen daar. Onder de aanlegsteiger hing een enorme school vissen, bijna om bang van te worden! Verder heb ik heel veel annemonen gezien, met dit keer daarin ook echte Nemo's! In Koh Tao had ik al wel clownfish gezien, maar die waren niet zo oranje/wit als die hier. Heel gaaf en een goed voorteken voor de NL/Spanje wedstrijd later die avond natuurlijk! Verder hebben we heerlijk geluncht met een ice coffee en een noodlesoepje, waarna we nog een uitgebreide fotosessie hebben gehouden voor onze paradijselijke fotoportefeuille! :) Verder lees ik de laatste tijd echt ontzettend veel, ik verslind echt boeken! In Kota Bharu heb ik gelukkig wat goede (dikke!) boeken gevonden, daarmee kom ik mijn tijd op het eiland wel door! Nu ben ik bezig in het derde deel van de Twilight-serie (de film draait momenteel in de bios), heerlijk vakantieleesvoer. De boekenlijst in mijn dagboek wordt nu opeens heel snel langer! 's Avonds hebben we een heerlijke steak gegeten bij een tapasrestaurant waar ook Nederlanders werken en/of de eigenaar zijn. Daar zou later die avond ook de wedstrijd vertoond worden. Nadat we even hadden geslapen tot 1:00 uur hebben we ons voor de laatste keer in onze oranje-outfit gehesen en zijn we naar het strand gegaan waar echt een feeststemming hing. Vuurzwaaiers, goede muziek, mensen die aan lage tafeltjes in het zand zaten met een biertje of met een monkey juice-mix (soort plaatselijke sterke drank gemengd met cola of ander fris). We kwamen een jongen van de duikschool tegen die ons zo'n mix even liet proeven en we vonden dat wel een mooi drankje voor de avond. De cola zou ons wakker houden en de monkey juice is echt best lekker! Om 2:00 uur zijn we naar de tapasbar gegaan waar een groot scherm hing en rijen stoelen stonden opgesteld. Het was al best druk dus zijn Nikki en ik achteraan gaan staan, we waren ook te zenuwachtig om te zitten. Tijdens de wedstrijd stond de duikmeneer ook bij ons in de buurt, en af en toe kwam de Italiaan van de tapasbar die eerder met ons gekletst had weer even bij ons staan. Allemaal leuk, het resultaat van de wedstrijd was natuurlijk wel een grote teleurstelling!!! Om 5:30 uur onze tijd zijn we naar ons huisje gegaan, om daar toch nog wat uurtjes slaap proberen te krijgen... Vanmorgen hebben we niet erg uitgeslapen, lukte niet. Na een lekker ontbijtje van roti met dahl zijn we dus maar weer op het strand gaan liggen lezen en zonnen. Ook heb ik weer even gesnorkeld en weer heel veel moois gezien. Voor de duikers: twee triggerfish, een boel parrotfish (klein en heel groot), zee egels, boring clams van heel klein tot een meter breed in allerlei kleuren en een heleboel Nemo's in roze, gele en groene annemonen. Op aanraden van Nikki heb ik ook een keer naar een annemoon gedoken, om te voelen hoe de annemoon aan je vinger zuigt als deze je probeert te steken, grappig gevoel! Nu ik dit schrijf zitten we op het balkonnetje van ons huisje, met een cola/monkey juice en een chippie, het leven is hier zo zwaar!!! Bij ons guesthouse is het ook een beestenboel, de jungle zit hier vol eekhoorns (ook wel jungle rats genoemd) en grote monitor lizzards, die van kop tot staart wel 1,5e meter zijn!

We blijven hier in ieder geval nog tot 14 juli, het bevalt ons hier goed en aangezien we meer dan een maand hebben om (peninsulair) Maleisie te zien (en ik nog steeds bruiner word, haha!) hebben we helemaal geen haast om uit dit paradijs te vertrekken! Inmiddels ben ik ook over de helft van mijn reis, wat ik wel een gek idee vind. Enerzijds is het zo snel gegaan, anderzijds lijkt het ook nog heel lang voor ik weer thuis kom. Daar sta ik maar niet te lang bij stil, ik geniet hier ontzettend!!!

Veel liefs, Julia