Lieve allemaal,

Sinds mijn laatste blog zijn we vanuit Kota Bharu heel vroeg met de jungletrein van 6:00 uur richting het binnenland van Maleisie vertrokken. Nadeel van deze (iets latere) trein was wel dat we dan niet direct zouden aankomen in Jerantut, een plaats waar vandaan je naar de jungle kan reizen, maar dat hadden we over voor een paar uurtjes extra slaap. Als ijsklompjes kwamen we aan in Kuala Lipis, de airco stond namelijk nogal hard aan in de trein! In Kuala Lipis zijn we eerst op zoek gegaan naar een Roti Canai, die we vonden in een India's restaurant. Heerlijk weer! Daarna zijn we op zoek gegaan naar het busstation, wat we vonden na wat gevraag en ongeveer 15 minuten zeulen met onze tassen een heuvel op.

Daar bleek de eerst volgende bus naar Jerantut pas om 17:30 te gaan. Beetje laat... Daarom kregen we de tip om via Benta te reizen. Eerst 10 minuten in de luxe (heel spacy!) bus richting KL (Kuala Lumpur), dan in Benta overstappen op de locale bus naar Jerantut. Zo gezegd zo gedaan! Heel avontuurlijk vonden we zelf, en we hebben een prachtige busreis gehad met die locale bus. Onderweg stapten allemaal scholieren in schooluniform (compleet met hoofddoek voor de meisjes) in en uit en reden we langs allemaal Kampungs (dorpen).

Het was nog licht toen we in Jerantut aankwamen en daar zijn we toen in Hotel Chet Fatt ingechecked, voor maar 25 ringgit per nacht (60 eurocent). Het was nogal basic, maar het was schoon en er was zelfs een wastafel in de kamer, een luxe!

Die avond hebben we heerlijk gegeten in een eettentje in de straat, bij een heel lieve Indonesische vrouw, die ons constant kneepjes en aaitjes gaf in het voorbijlopen. We hebben leuk met haar en haar collega gekletst, en ons Maleisisch geoefend. Daarna hebben we een drankje gemixt op onze kamer (cola met een soort drank met whiskysmaak) en een filmpje gekeken op de computer. Lekker relaxed! De volgende dag hebben we onze was weggebracht, omdat het daar lekker goedkoop is, een beetje het stadje doorgelopen en een heerlijke massage genomen. Super! Ik heb ontzettend last van mijn rug de laatste tijd, dus ik vond dat ik dat wel verdiend had! :) Die dag hebben we alle drie onze maaltijden weer bij het lieve Indonesische vrouwtje gegeten, waarmee we natuurlijk steeds leuker contact kregen.

Toen we rond 20:00 uur probeerden te gaan eten, was het restaurant al een beetje dicht, dus stonden we beteuterd buiten te bedenken waar we dan zouden gaan eten. Toen kwam ze gauw uit de keuken en wapperde ons naar binnen. Ze zou nog wel even wat nasi ayam (nasi met kip) maken! Superlief!!! Daarna weer lekker een filmpje gekeken en gaan slapen.

De volgende ochtend hebben we eerst onze was opgehaald en toen gauw alles ingepakt. Na een brunch bij het lieve vrouwtje zijn we om 13:00 uur in de locale bus naar Kuala Tahan gestapt, het dorpje bij een van de ingangen van de Taman Negara jungle. Je kunt ook met een bus en dan met een bootje, maar dan ben je ongeveer het 5-voudige kwijt voor je reis, wij hebben dus lekker voor 7 ringgit per persoon 2 uurtjes in de locale bus gezeten, wederom met schoolkinderen en andere locals. In Kuala Tahan zijn we meteen ingechecked bij Rippi's hostel, op aanraden van Marit. Zij had hier een superleuke tijd en vond het een van de leukste hostels die ze ooit bezocht heeft, dat beloofde dus veel goeds! Nikki en ik kregen een 4-persoons dormroom, waar de eerste nacht niemand bij kwam, wel relaxed. 's Middags ontmoetten we daar Bex, een leuk Engels meisje dat ons een paar tips over de omgeving gaf. 's Avonds hebben we gezellig met zijn drieen gegeten en daarna bij het hostel nog wat gedronken (dit keer cola met drank met Brandysmaak!). Om ons heen zaten medereizigers, waarvan er eentje op een gitaar zat te pielen. Ondanks dat ze een beetje gestoord waren (1 jongen zei dat hij China in 8 dagen 'gedaan' had, een Australisch stel was geheel into Paddo's en was hierheen gekomen zonder te pinnen, terwijl hier geen pinautomaat is. Domdomdom...), was het een heel leuke avond.

De volgende ochtend hebben Nikki en ik het rustig aan gedaan, waardoor we uiteindelijk om een uurtje of 10:30 op zoek gingen naar een Roti'tje voor het ontbijt. Op aanraden van Gary (een van de duikjongens op Kecil) gingen we bij het busstation kijken, daar zouden de locals beter en goedkoper eten. Daar stonden inderdaad een paar tentjes, en hebben we een heerlijke roti gekregen. Daar kregen we ook sjans met een politieagent! We hadden een leuk gesprekje over hoe we Maleisisch aan het leren zijn en wat we dan al weten, en vervolgens bood hij aan om voor ons eten te betalen. Echt heel leuk! Hij zei ons ook te bellen als we in Jerantut zouden zijn. Ik zei dat we het algemene politienummer zouden bellen dat op zijn auto stond. Heel grappig! Daar hebben we ook nog een pakketje rijst met ayam gekocht voor de lunch en toen zijn we op pad gegaan naar de jungle!

Met een bootje werden we naar de overkant van de rivier gebracht waar we een fotografievergunning en een parkvergunning hebben gekocht. Toen hebben we 1,5e kilometer door de jungle gelopen naar de Canopy walkway, een touwbruggenconstructie hoog in de bomen. Onderweg daar naartoe hebben we ons vooral verbaasd over hoe veel Nederlanders er waren. Ongelooflijk! Had KLM een deal ofzo?! Gezinnen met kids, hele families... De walkway was leuk, maar niet geweldig: ik miste het zippen van de Gibbon experience!!! :) Daarna zijn Nikki en ik op zoek gegaan naar de heuvel met het mooie uitzicht, maar we liepen verkeerd. Wel door hele mooie stille jungle dit keer, dus daar hebben we erg van genoten. Onderweg kwamen we nog een soort mierensnelweg tegen, en hebben we aan een liaan geslingerd. Na een kilometer zijn we teruggelopen omdat we vermoedden dat we niet goed zaten, dat bleek ook zo.

Na een heerlijke maar ongelooflijk pittige lunch zijn we dus teruggegaan naar het dorp. Ik was ontzettend moe omdat ik eigenlijk sinds onze tijd op Perinthian Kecil niet meer een nacht goed geslapen heb. Ook had ik dus heel veel pijn in mijn rug, dus dat was ook erg vermoeiend. De middag hebben we dus geprobeerd te 'chillen' (het was erg warm!) bij het guesthouse met een chipje en een watertje.

Die avond hebben we een nachtsafari gedaan met een groep in een pick up truck. Heerlijk om door de nacht te zoeven in het donker, met je benen over de achterkant van de truck bungelend! We hebben 2 slow lori's gezien (een soort luiaarden), 2 leopard cats (grote katten met luipaard print), een waterslang (zwart met gele kringen), een kleine boomslang, waterbuffels, koeien, uilen en twee hele kleine vogeltjes. Een goede score en heel mooi! Na twee uur zoeken en rijden door een palmolieplantage kwamen we terug in het guesthouse en zijn we gauw gaan slapen.

De volgende dag waren we allebei niet bijster lekker, dus besloten we niet naar de heuvel te trekken, maar gewoon een klein stukje door de jungle te lopen naar een soort strandje, om daar aan de rivier even rustig aan te doen. Op de weg daarheen hebben we nog twee wilde zwijnen gezien en een paar eekhoorns. Helaas was het strandje vergeven van de (steek-)vliegen, dus konden we er niet echt rustig liggen. In het water had je minder last van de vliegen dus hebben we daar lekker zitten lezen in het koele stromende water, omringd door visjes.

Op de terugweg merkte ik dat ik bij de minste inspanning weer erg moe werd, dus ben ik in het guesthouse weer op bed gaan liggen. Tijdens het douchen viel een kwartje: mijn huid voelde helemaal naar en gevoelig, misschien had ik wel koorts! En ja hoor! 38,7, lekkere koorts dus. Koorts=dokter in deze landen, dus zijn Nikki en ik naar de plaatselijke kliniek gelopen, waar de dokter er niet was, maar waar ik voor 15 ringgit een assistent kon zien die me voorzien heeft van (gratis) vitamine C, paracetamol en ORS. Hopelijk is het gewoon een griepje! Maar aangezien hoofdpijn + koorts hier alles kan zijn tussen Dengue/Malaria en een ordinair griepje, moet ik het wel goed in de gaten houden.

Die nacht heb redelijk geslapen, op het uurtje na dat ik toch even mijn eten eruit moest gooien omdat dat gewoon even te veel inspanning bleek voor mijn lijf. Heel naar! Vooral ook omdat het echt een heel basic hostel is, waarbij de hele gang kan horen wat er gebeurt in douche of toilet, en omdat we onze kamer deelden met twee Duitse dames die ik ook niet wakker wilde maken. De eigenaar en zijn vrouw waren wel superlief voor me, kwamen aan met een teiltje water om een handdoek in nat te maken, gaven nog allemaal adviesjes en legden een handje op mijn voorhoofd. Ook Nikki was bij me met aaitjes en hulp. Echt zo lief!!!

De volgende ochtend vertrokken we vroeg met een minibusje naar Cameron Highlands. Onderweg heb ik veel geslapen, mijzelf afgekoeld met een vochtige handdoek en veel paracetamol geslikt. Tijdens onze tussenstop in Jerantut heeft Nikki weer bij 'ons' Indonesische mevrouwtje lekkere roti gehaald voor onderweg, heel leuk! Na twee keer overstappen, een oververhitte motor en wat communicatiegestoorde chauffeurs kwamen we rond 17:00 uur aan in Tanah Rata.

Ook hier zijn weer superveel Nederlanders. In het laatste busje zaten we ook ingeklemd tussen twee Nederlandse gezinnen. Ongelooflijk!!! Wat doen al die mensen hier?! Zijn er nog NL'ers in NL?! We hebben nogal moeten zoeken naar een guesthouse, het meeste zat vol. En dat terwijl we net hadden besloten om onszelf een beetje te trakteren op een fijne kamer met eigen badkamer... We hebben nu best iets goeds gevonden, omdat we de gok hebben genomen om ergens te wachten tot eventuele reserveringen niet kwamen opdagen. Vanaf nu gaan we dus, geheel tegen onze principes in omdat we kamers vooraf willen kunnen inspecteren, reserveren. We moeten maar uit gaan gaan van tips van medereizigers en de reisgids, dat scheelt een hoop gezoek. Vooral als je pas later op de dag aankomt in een plaats, zoals vandaag.

Afhankelijk van hoe het morgen gaat gaan we morgen op pad hier in de omgeving. Je kunt hier bij theeplantages op bezoek, dus dat willen we doen. We blijven hier in elk geval tot de 26e, misschien iets langer. De 28e willen we in elk geval in KL (Kuala Lumpur) zijn, om daar om middernacht mijn 29e verjaardag in te luiden! We kijken nu al uit naar een dag vol met leuke dingen. Op ons wensenlijstje staat voor nu: sushi eten, naar de bioscoop, shoppen en natuurlijk een goeie stapavond. Tips en aanvullingen zijn heel welkom!!!

Veel liefs, Julia