Jerantut en Taman Negara Jungle

Lieve allemaal,

Sinds mijn laatste blog zijn we vanuit Kota Bharu heel vroeg met de jungletrein van 6:00 uur richting het binnenland van Maleisie vertrokken. Nadeel van deze (iets latere) trein was wel dat we dan niet direct zouden aankomen in Jerantut, een plaats waar vandaan je naar de jungle kan reizen, maar dat hadden we over voor een paar uurtjes extra slaap. Als ijsklompjes kwamen we aan in Kuala Lipis, de airco stond namelijk nogal hard aan in de trein! In Kuala Lipis zijn we eerst op zoek gegaan naar een Roti Canai, die we vonden in een India's restaurant. Heerlijk weer! Daarna zijn we op zoek gegaan naar het busstation, wat we vonden na wat gevraag en ongeveer 15 minuten zeulen met onze tassen een heuvel op.

Daar bleek de eerst volgende bus naar Jerantut pas om 17:30 te gaan. Beetje laat... Daarom kregen we de tip om via Benta te reizen. Eerst 10 minuten in de luxe (heel spacy!) bus richting KL (Kuala Lumpur), dan in Benta overstappen op de locale bus naar Jerantut. Zo gezegd zo gedaan! Heel avontuurlijk vonden we zelf, en we hebben een prachtige busreis gehad met die locale bus. Onderweg stapten allemaal scholieren in schooluniform (compleet met hoofddoek voor de meisjes) in en uit en reden we langs allemaal Kampungs (dorpen).

Het was nog licht toen we in Jerantut aankwamen en daar zijn we toen in Hotel Chet Fatt ingechecked, voor maar 25 ringgit per nacht (60 eurocent). Het was nogal basic, maar het was schoon en er was zelfs een wastafel in de kamer, een luxe!

Die avond hebben we heerlijk gegeten in een eettentje in de straat, bij een heel lieve Indonesische vrouw, die ons constant kneepjes en aaitjes gaf in het voorbijlopen. We hebben leuk met haar en haar collega gekletst, en ons Maleisisch geoefend. Daarna hebben we een drankje gemixt op onze kamer (cola met een soort drank met whiskysmaak) en een filmpje gekeken op de computer. Lekker relaxed! De volgende dag hebben we onze was weggebracht, omdat het daar lekker goedkoop is, een beetje het stadje doorgelopen en een heerlijke massage genomen. Super! Ik heb ontzettend last van mijn rug de laatste tijd, dus ik vond dat ik dat wel verdiend had! :) Die dag hebben we alle drie onze maaltijden weer bij het lieve Indonesische vrouwtje gegeten, waarmee we natuurlijk steeds leuker contact kregen.

Toen we rond 20:00 uur probeerden te gaan eten, was het restaurant al een beetje dicht, dus stonden we beteuterd buiten te bedenken waar we dan zouden gaan eten. Toen kwam ze gauw uit de keuken en wapperde ons naar binnen. Ze zou nog wel even wat nasi ayam (nasi met kip) maken! Superlief!!! Daarna weer lekker een filmpje gekeken en gaan slapen.

De volgende ochtend hebben we eerst onze was opgehaald en toen gauw alles ingepakt. Na een brunch bij het lieve vrouwtje zijn we om 13:00 uur in de locale bus naar Kuala Tahan gestapt, het dorpje bij een van de ingangen van de Taman Negara jungle. Je kunt ook met een bus en dan met een bootje, maar dan ben je ongeveer het 5-voudige kwijt voor je reis, wij hebben dus lekker voor 7 ringgit per persoon 2 uurtjes in de locale bus gezeten, wederom met schoolkinderen en andere locals. In Kuala Tahan zijn we meteen ingechecked bij Rippi's hostel, op aanraden van Marit. Zij had hier een superleuke tijd en vond het een van de leukste hostels die ze ooit bezocht heeft, dat beloofde dus veel goeds! Nikki en ik kregen een 4-persoons dormroom, waar de eerste nacht niemand bij kwam, wel relaxed. 's Middags ontmoetten we daar Bex, een leuk Engels meisje dat ons een paar tips over de omgeving gaf. 's Avonds hebben we gezellig met zijn drieen gegeten en daarna bij het hostel nog wat gedronken (dit keer cola met drank met Brandysmaak!). Om ons heen zaten medereizigers, waarvan er eentje op een gitaar zat te pielen. Ondanks dat ze een beetje gestoord waren (1 jongen zei dat hij China in 8 dagen 'gedaan' had, een Australisch stel was geheel into Paddo's en was hierheen gekomen zonder te pinnen, terwijl hier geen pinautomaat is. Domdomdom...), was het een heel leuke avond.

De volgende ochtend hebben Nikki en ik het rustig aan gedaan, waardoor we uiteindelijk om een uurtje of 10:30 op zoek gingen naar een Roti'tje voor het ontbijt. Op aanraden van Gary (een van de duikjongens op Kecil) gingen we bij het busstation kijken, daar zouden de locals beter en goedkoper eten. Daar stonden inderdaad een paar tentjes, en hebben we een heerlijke roti gekregen. Daar kregen we ook sjans met een politieagent! We hadden een leuk gesprekje over hoe we Maleisisch aan het leren zijn en wat we dan al weten, en vervolgens bood hij aan om voor ons eten te betalen. Echt heel leuk! Hij zei ons ook te bellen als we in Jerantut zouden zijn. Ik zei dat we het algemene politienummer zouden bellen dat op zijn auto stond. Heel grappig! Daar hebben we ook nog een pakketje rijst met ayam gekocht voor de lunch en toen zijn we op pad gegaan naar de jungle!

Met een bootje werden we naar de overkant van de rivier gebracht waar we een fotografievergunning en een parkvergunning hebben gekocht. Toen hebben we 1,5e kilometer door de jungle gelopen naar de Canopy walkway, een touwbruggenconstructie hoog in de bomen. Onderweg daar naartoe hebben we ons vooral verbaasd over hoe veel Nederlanders er waren. Ongelooflijk! Had KLM een deal ofzo?! Gezinnen met kids, hele families... De walkway was leuk, maar niet geweldig: ik miste het zippen van de Gibbon experience!!! :) Daarna zijn Nikki en ik op zoek gegaan naar de heuvel met het mooie uitzicht, maar we liepen verkeerd. Wel door hele mooie stille jungle dit keer, dus daar hebben we erg van genoten. Onderweg kwamen we nog een soort mierensnelweg tegen, en hebben we aan een liaan geslingerd. Na een kilometer zijn we teruggelopen omdat we vermoedden dat we niet goed zaten, dat bleek ook zo.

Na een heerlijke maar ongelooflijk pittige lunch zijn we dus teruggegaan naar het dorp. Ik was ontzettend moe omdat ik eigenlijk sinds onze tijd op Perinthian Kecil niet meer een nacht goed geslapen heb. Ook had ik dus heel veel pijn in mijn rug, dus dat was ook erg vermoeiend. De middag hebben we dus geprobeerd te 'chillen' (het was erg warm!) bij het guesthouse met een chipje en een watertje.

Die avond hebben we een nachtsafari gedaan met een groep in een pick up truck. Heerlijk om door de nacht te zoeven in het donker, met je benen over de achterkant van de truck bungelend! We hebben 2 slow lori's gezien (een soort luiaarden), 2 leopard cats (grote katten met luipaard print), een waterslang (zwart met gele kringen), een kleine boomslang, waterbuffels, koeien, uilen en twee hele kleine vogeltjes. Een goede score en heel mooi! Na twee uur zoeken en rijden door een palmolieplantage kwamen we terug in het guesthouse en zijn we gauw gaan slapen.

De volgende dag waren we allebei niet bijster lekker, dus besloten we niet naar de heuvel te trekken, maar gewoon een klein stukje door de jungle te lopen naar een soort strandje, om daar aan de rivier even rustig aan te doen. Op de weg daarheen hebben we nog twee wilde zwijnen gezien en een paar eekhoorns. Helaas was het strandje vergeven van de (steek-)vliegen, dus konden we er niet echt rustig liggen. In het water had je minder last van de vliegen dus hebben we daar lekker zitten lezen in het koele stromende water, omringd door visjes.

Op de terugweg merkte ik dat ik bij de minste inspanning weer erg moe werd, dus ben ik in het guesthouse weer op bed gaan liggen. Tijdens het douchen viel een kwartje: mijn huid voelde helemaal naar en gevoelig, misschien had ik wel koorts! En ja hoor! 38,7, lekkere koorts dus. Koorts=dokter in deze landen, dus zijn Nikki en ik naar de plaatselijke kliniek gelopen, waar de dokter er niet was, maar waar ik voor 15 ringgit een assistent kon zien die me voorzien heeft van (gratis) vitamine C, paracetamol en ORS. Hopelijk is het gewoon een griepje! Maar aangezien hoofdpijn + koorts hier alles kan zijn tussen Dengue/Malaria en een ordinair griepje, moet ik het wel goed in de gaten houden.

Die nacht heb redelijk geslapen, op het uurtje na dat ik toch even mijn eten eruit moest gooien omdat dat gewoon even te veel inspanning bleek voor mijn lijf. Heel naar! Vooral ook omdat het echt een heel basic hostel is, waarbij de hele gang kan horen wat er gebeurt in douche of toilet, en omdat we onze kamer deelden met twee Duitse dames die ik ook niet wakker wilde maken. De eigenaar en zijn vrouw waren wel superlief voor me, kwamen aan met een teiltje water om een handdoek in nat te maken, gaven nog allemaal adviesjes en legden een handje op mijn voorhoofd. Ook Nikki was bij me met aaitjes en hulp. Echt zo lief!!!

De volgende ochtend vertrokken we vroeg met een minibusje naar Cameron Highlands. Onderweg heb ik veel geslapen, mijzelf afgekoeld met een vochtige handdoek en veel paracetamol geslikt. Tijdens onze tussenstop in Jerantut heeft Nikki weer bij 'ons' Indonesische mevrouwtje lekkere roti gehaald voor onderweg, heel leuk! Na twee keer overstappen, een oververhitte motor en wat communicatiegestoorde chauffeurs kwamen we rond 17:00 uur aan in Tanah Rata.

Ook hier zijn weer superveel Nederlanders. In het laatste busje zaten we ook ingeklemd tussen twee Nederlandse gezinnen. Ongelooflijk!!! Wat doen al die mensen hier?! Zijn er nog NL'ers in NL?! We hebben nogal moeten zoeken naar een guesthouse, het meeste zat vol. En dat terwijl we net hadden besloten om onszelf een beetje te trakteren op een fijne kamer met eigen badkamer... We hebben nu best iets goeds gevonden, omdat we de gok hebben genomen om ergens te wachten tot eventuele reserveringen niet kwamen opdagen. Vanaf nu gaan we dus, geheel tegen onze principes in omdat we kamers vooraf willen kunnen inspecteren, reserveren. We moeten maar uit gaan gaan van tips van medereizigers en de reisgids, dat scheelt een hoop gezoek. Vooral als je pas later op de dag aankomt in een plaats, zoals vandaag.

Afhankelijk van hoe het morgen gaat gaan we morgen op pad hier in de omgeving. Je kunt hier bij theeplantages op bezoek, dus dat willen we doen. We blijven hier in elk geval tot de 26e, misschien iets langer. De 28e willen we in elk geval in KL (Kuala Lumpur) zijn, om daar om middernacht mijn 29e verjaardag in te luiden! We kijken nu al uit naar een dag vol met leuke dingen. Op ons wensenlijstje staat voor nu: sushi eten, naar de bioscoop, shoppen en natuurlijk een goeie stapavond. Tips en aanvullingen zijn heel welkom!!!

Veel liefs, Julia

Perhinthian Paradise!!!

Lieve allemaal,

De afgelopen week heb ik een heerlijke tijd gehad op een paradijselijk eiland: Perinthian Kecil, in het noordoosten van Maleisie. Over wat we er gedaan hebben kan ik kort zijn: weinig! Overdag lagen we lekker in de zon of in de schaduw van een palmboom (buiten het bereik van eventueel vallende kokosnoten) op het strand. Lezen, beachballen, snorkelen waren ongeveer de enige activiteiten van de dag. Lunchen deden we meestal met Roti: pannekoeken met curry.

Met de jongens van de duikschool waar Nikki heeft gedoken zijn we bevriend geraakt, een Italiaan, Braziliaan en een Engelsman. Overdag trakteerden ze ons op baywatch-achtige uitzichten, met een dikke knipoog. Heel grappig!!! Meestal aten we met hun en gingen daarna met zijn allen op het strand aan een van de bars met de goede muziek en lage tafeltjes zitten met een fles monkey juice (apensap) en een paar colaatjes waar we dan onze eigen drankjes mixten onder de sterrenhemel (ik heb een stuk of 6 vallende sterren gezien, maar ik had maar weinig te wensen!).

Met een van de jongens van de duikschool, Gary, ben ik ook nog een keer gaan snorkelen. Zelf had ik al veel gezien, maar ik wilde nog heel graag een rog zien. Hij is meegegaan om af en toe naar beneden te duiken om daar te kijken onder rotsen of er een zat. Uiteindelijk hebben we er een gevonden, heel mooi maar ook wel klein.(Blue-spotted ray) Ook hebben we nog een Lionfish gezien, waar Gary gelukkig een foto van heeft kunnen nemen. Ik werd ook nog belaagd door kleine zwart/wit gestreepte damsel fish (ik noem ze zebravissen), die steeds de neiging hadden om rondom mij te zwemmen.

In ons guesthouse hebben we ook Silke weer gezien, de vrouw waar ik in Ayuthaya in Thailand, helemaal in het begin van mijn reis, samen door de stad gefietst heb. Zij lag meestal ook bij ons op het strand, en met haar ben ik ook nog een keer gaan snorkelen. Sterker nog, ik heb haar snorkelles gegeven! Haha! Met haar heb ik een Black Tip Reef Shark gezien, van ongeveer 1,5e meter lang. Jaja mensen, Julia zag een enorme haai en wat doet ze?! Roept HA! in haar snorkel en zwemt er als een razende achteraan om dat prachtige beest nog wat langer te kunnen bekijken! Zelf heb ik de Lionfish ook nog een keer gezien, maar helaas de rog niet.

Uiteindelijk hadden we daar dus een hele vriendengroep: de mensen van de duikschool, en Silke en Anne (een Nederlands meisje dat hier is aangekomen met Silke). Echt ontzettend gezellig. Ondertussen hebben Nikki en ik samen ook de grootste lol. Veel onderonsjes (heerlijk dat Nederlands door veel mensen niet begrepen wordt!), grappen, knuffels en pesterijen. Top!

We zijn vandaag, zondag de 18e juli pas van het eiland vertrokken, terwijl het regende. Top planning van ons! :-) Na een razendsnelle bootrit over de zee naar Kuala Besut hebben we daar tijdens het wachten op de bus heerlijke roti Canai gegeten. De beste tot nu toe!!! Omdat het ZO lekker was hebben we ook nog een roti met kip (martabak Ajam) gehaald. Op het busstation kregen we weer helemaal zin in het reizen en nieuwe dingen ontdekken. De mensen waren weer super aardig, je ziet weer leuke dingen, het eten is goedkoper en veel lekkerder.

Op het busstation waren wat oude mannetjes aan het dammen, de een had nog minder tanden dan de ander. Ook was er een islamitische vrouw, die haar kind heel discreet borstvoeding gaf, ook heel mooi om te zien hoe ze dat deed. Ondertussen liepen er geitjes door het busstation en aten we heerlijk. Zo komen we de komende 5 weken nog wel door! Zojuist zijn we na een hobbelige busrit van 2 uur weer aangekomen in Kota Bharu, en konden we weer inchecken in onze oude kamer bij het Ideal Guesthouse. We werden herkend, heel lief. Morgen hopen we met de (overdag) jungletrein naar Taman Negara af te reizen, de jungle in het binnenland van Maleisie.

Tot de volgende keer maar weer!!! Veel liefs, Julia

Koh Tao, Kota Bharu, Perinthian Kecil

Lieve allemaal, Het is alweer een tijdje geleden, dus ik heb veel te vertellen! Hou je vast... Ik ben in elk geval heel blij dat er in NL ook tropische temperaturen zijn, dat maakt voor jullie dit verhaal en de foto's hopelijk iets draaglijker, haha! :) Ik begin nu ongeveer een week geleden in Koh Tao, waar we na de duikcursus van Nikki nog een leuke avond lekker zijn gaan eten en stappen met Alex (de duikmeester) en later ook nog met andere mensen van de duikschool.

De volgende dag hebben we weer weinig gedaan: lekker op het strand gelegen, wat gesnorkeld (ik), gelezen en gebeachballed/getiktokt. Wel heb ik die avond nog even heldhaftig een kakkerlak buiten de deur van ons schattige bungalowtje gezet. In de week dat we er waren hebben we 2 kakkerlakken, een grote slak en een (giftige!) duizendpoot op bezoek gehad. Alleen de duizendpoot heeft het niet overleefd...

Die avond speelde NL weer (halve finale) dus hebben we eerst gegeten en een paar uur geslapen, om om 1:00 uur 's nachts naar het strand te lopen waar een groot scherm was neergezet bij een bar. Daar hebben we met een heleboel NL'ers en wat tijdelijke Nederland-fans (wereldburgers in het oranje) de wedstrijd gezien. We waren ontzettend blij dat ze de finale hebben gehaald, al was de domper op de avond/nacht dat Nikki's slippers zijn gestolen bij de bar, dus moest zij op haar blote voeten balend naar huis. Niet leuk!!!

De volgende dag zijn we vertrokken, eerst bepakt en bezakt de boot op, terug naar Chumpon.

Op de boot is een poging gedaan om Nikki's 'waardevolle spullen tasje' te rollen! Gelukkig zat haar iPhone ook in dat tasje, en haar oortjes in haar oren. Toen ze wat voelde trekken aan haar oren keek ze om, en zag ze een Thais jongetje opeens druk schoonmaken. Hmmm... Gek! Nadat ze met mij had overlegd is ze toch maar melding gaan maken bij iemand van de boot, ondanks dat ze niet zeker wist of ze het goed gevoeld had en ze niets miste. De jongen moest zijn zakken leeg maken en wat bleek?! Hij had al een slachtoffer gemaakt; een man was 1500 baht en pasjes kwijt. Later kwam hij Nikki nog bedanken dat ze melding had gemaakt, hij had het geld (nog) niet gemist. Toen we een uurtje later aanlegden in Chumpon werd de jongen opgewacht door de politie. Wij hebben tijdens het wachten op de transfer naar de nachttrein maar even een biertje gedronken op de goede afloop!

De nachttrein die we van Chumpon naar de Thaise grens met Maleisie namen was weer leuk. Ik hou toch wel echt van die dingen. Lekker een bedje, jezelf een beetje installeren en dan schommelend in slaap vallen. Dat het licht niet uitgaat en de airco altijd te koud staat neem ik voor lief! Inmiddels neem ik mijn lakenzak, sokken, oordoppen en oogkapje standaard mee en dan gaat het prima, haha!!!

Toen we de trein uitstapten waren we in een heel ander Thailand: bijna alle dames hadden hoofddoekjes om, er was veel bewaking in en om de trein (soldaten met grote geweren liepen surveillance), mannen hadden ook moslim hoedjes en lange hemden aan. Even wennen! Eenmaal aangekomen bij de zuidoost grens van Thailand hadden we even wat moeite bij het verlaten van Thailand, omdat we een dag te laat het land verlieten dan ons visum geldig was. Dat wisten we al, maar we wilden graag de wedstrijd nog op Koh Tao zien en daar hadden ze ons verzekerd dat het geen probleem was, als je maar een 500 baht boete wilde betalen. Na heel veel papierwerk en de boete konden we Thailand uit en Maleisie in.

Met de taxi zijn we toen van de grens naar Kota Bharu gereden, waar we in een lief familieguesthouse zijn gaan slapen (Ideal). Wat ons meteen opviel was dat de Maleisiers blijkbaar van westers eten houden: we hebben pizza hut, KFC, McDonalds, Dunkin' Donuts etc. gezien. Weer eens wat anders! Omdat we de eerste avond geen goed restaurantje konden vinden (het was wat laat), zijn we voor deze ene keer bij de Mac gaan eten. Lekker vies! :) De volgende dag hebben we rondgelopen over de markt en fruit ingekocht, na een heerlijk ontbijtje van roti en dahl. De markt is er echt prachtig!!! We kregen ook nog een snoepje om te proberen aangeboden, een soort kokos jelly/toffee achtig ding, met pandansmaak of bruine suiker smaak. Ze had ook Duriansmaak maar die hebben we maar even niet genomen. Uiteindelijk werkte haar verkooptruc wel, we hebben 100 gram gekocht. Lekker!!! De eetstalletjes zagen er ook super uit, maar helaas gingen ze allemaal vroeg dicht omdat het vrijdag avond was, en het vrijdagavondgebed is nogal een big deal in moslimlanden. We hebben dus in de Chinese buurt gegeten. Als toetje hebben we een Chinese pannenkoek gegeten! Eerst naturel met wat Katjang (gemalen pinda's voor de niet-indo's onder ons), en ik heb er later nog een genomen (gewoon, omdat het kan!) maar dan met maisjes erbij. Ook superlekker!

Wat me echt opvalt is dat de mensen hier weer ontzettend aardig zijn. Contact maken gebeurt hier gewoon 'voor de leuk'. Niet om je iets te verkopen, maar uit nieuwsgierigheid, interesse of gewoon voor de lol. Fijn! In de andere landen was dat namelijk wel eens anders. Wat soms minder fijn voelt is dat je erg wordt bekeken, ik denk dat dat komt omdat dit een islamitisch land is. En dat terwijl we er heel netjes bij lopen in de stad! Broek tot over de knieen en een T-shirtje aan (in plaats van een hemdje). In Chinatown was het bekijken ook minder leek het. De volgende dag zijn we met het minibusje van de KB Backpackers naar de haven gebracht vanwaar we de boot namen naar Pulau Perinthian Kecil, het kleinste eiland van de Perinthian eilandengroep. Hier is het waanzinnig mooi! Koh Tao was mooi, maar al het groen lijkt in Maleisie nog groener, nog voller, nog mooier. Ook op het vaste land trouwens. Echt geweldig. Gelukkig hadden we de laatste goedkope kamer in ons eerste keus guesthouse (rock garden), op een heuvel aan de zuidkant van Long Beach. Nadat we waren aangekomen zijn we ons meteen gaan omkleden en de zee in gedoken. Wat een pracht!!! Het zand is zo wit, de zee is zo blauw, de lucht is zo helder, de bomen zijn zo vol en groen... Holy mac! It's just all so pretty!!!Helaas brak halverwege onze strandsessie de sluiting van mijn bikinitopje, dus moest ik gauw naar het huisje met mijn sarong om, om daar reparaties uit te voeren. Het is gelukt, het topje werkt weer, en het ziet er nog uit alsof het zo hoort ook! Gelukkig maar, want het aanbod van nieuwe bikini's is hier lelijk en heel erg duur, nu kan hij nog even mee. 's Avonds hebben we genoten van een prachtige zonsondergang aan de andere kant van het eiland in Coral Bay.

De volgende dag heeft Nikki haar eerste plezierduik gemaakt. Ik heb prachtige dingen gezien tijdens het snorkelen langs de noordkant van het strand en de rotsen daar. Onder de aanlegsteiger hing een enorme school vissen, bijna om bang van te worden! Verder heb ik heel veel annemonen gezien, met dit keer daarin ook echte Nemo's! In Koh Tao had ik al wel clownfish gezien, maar die waren niet zo oranje/wit als die hier. Heel gaaf en een goed voorteken voor de NL/Spanje wedstrijd later die avond natuurlijk! Verder hebben we heerlijk geluncht met een ice coffee en een noodlesoepje, waarna we nog een uitgebreide fotosessie hebben gehouden voor onze paradijselijke fotoportefeuille! :) Verder lees ik de laatste tijd echt ontzettend veel, ik verslind echt boeken! In Kota Bharu heb ik gelukkig wat goede (dikke!) boeken gevonden, daarmee kom ik mijn tijd op het eiland wel door! Nu ben ik bezig in het derde deel van de Twilight-serie (de film draait momenteel in de bios), heerlijk vakantieleesvoer. De boekenlijst in mijn dagboek wordt nu opeens heel snel langer! 's Avonds hebben we een heerlijke steak gegeten bij een tapasrestaurant waar ook Nederlanders werken en/of de eigenaar zijn. Daar zou later die avond ook de wedstrijd vertoond worden. Nadat we even hadden geslapen tot 1:00 uur hebben we ons voor de laatste keer in onze oranje-outfit gehesen en zijn we naar het strand gegaan waar echt een feeststemming hing. Vuurzwaaiers, goede muziek, mensen die aan lage tafeltjes in het zand zaten met een biertje of met een monkey juice-mix (soort plaatselijke sterke drank gemengd met cola of ander fris). We kwamen een jongen van de duikschool tegen die ons zo'n mix even liet proeven en we vonden dat wel een mooi drankje voor de avond. De cola zou ons wakker houden en de monkey juice is echt best lekker! Om 2:00 uur zijn we naar de tapasbar gegaan waar een groot scherm hing en rijen stoelen stonden opgesteld. Het was al best druk dus zijn Nikki en ik achteraan gaan staan, we waren ook te zenuwachtig om te zitten. Tijdens de wedstrijd stond de duikmeneer ook bij ons in de buurt, en af en toe kwam de Italiaan van de tapasbar die eerder met ons gekletst had weer even bij ons staan. Allemaal leuk, het resultaat van de wedstrijd was natuurlijk wel een grote teleurstelling!!! Om 5:30 uur onze tijd zijn we naar ons huisje gegaan, om daar toch nog wat uurtjes slaap proberen te krijgen... Vanmorgen hebben we niet erg uitgeslapen, lukte niet. Na een lekker ontbijtje van roti met dahl zijn we dus maar weer op het strand gaan liggen lezen en zonnen. Ook heb ik weer even gesnorkeld en weer heel veel moois gezien. Voor de duikers: twee triggerfish, een boel parrotfish (klein en heel groot), zee egels, boring clams van heel klein tot een meter breed in allerlei kleuren en een heleboel Nemo's in roze, gele en groene annemonen. Op aanraden van Nikki heb ik ook een keer naar een annemoon gedoken, om te voelen hoe de annemoon aan je vinger zuigt als deze je probeert te steken, grappig gevoel! Nu ik dit schrijf zitten we op het balkonnetje van ons huisje, met een cola/monkey juice en een chippie, het leven is hier zo zwaar!!! Bij ons guesthouse is het ook een beestenboel, de jungle zit hier vol eekhoorns (ook wel jungle rats genoemd) en grote monitor lizzards, die van kop tot staart wel 1,5e meter zijn!

We blijven hier in ieder geval nog tot 14 juli, het bevalt ons hier goed en aangezien we meer dan een maand hebben om (peninsulair) Maleisie te zien (en ik nog steeds bruiner word, haha!) hebben we helemaal geen haast om uit dit paradijs te vertrekken! Inmiddels ben ik ook over de helft van mijn reis, wat ik wel een gek idee vind. Enerzijds is het zo snel gegaan, anderzijds lijkt het ook nog heel lang voor ik weer thuis kom. Daar sta ik maar niet te lang bij stil, ik geniet hier ontzettend!!!

Veel liefs, Julia

Koh Tao

Lieve allemaal,

Even een korte update! Ik ben inmiddels alweer een paar dagen geledensamen met Nikki aangekomen op het prachtige eiland Koh Tao. In Kanchanaburi werden we opgehaald door een minibusje, dat we helemaal voor onszelf hadden. Helemaal relaxed.

Eenmaal in Bangkok ben ik daar meteen naar ons oude guesthouse gegaan om te vragen naar mijn lakenzak die ik daar was kwijtgeraakt. Ik had vanuit Kanchanaburi al gebeld en gemaild, maar ze hadden gezegd dat ze hem niet gevonden hadden. Maar zowaar: toen ik daar aan de balie stond hadden ze hem! ZE HADDEN HEM!!! WOEHOE! Ik was echt ontzettend blij dat ik hem weer terug had, het was een cadeautje aan mijzelf geweest voor het inleveren van mijn concept scriptie, en hij was superfijn, dus het is geweldig dat ik hem weer terug heb. Daarna hebben Nikki en ik nog wat boodschappen gedaan en gegeten. Helaas vond Nikki tijdens het invlechten van mijn haar terwijl we wachtten wel mijn eerste grijze haar. AAAHHH!!!Later werden we opgehaald werden door een mannetje dat ons en nog wat andere mensen kruipdoor-sluipdoor door allemaal steegjes en zelfs dwars door een Thai Boks school naar de bus bracht. In de bus zaten al allemaal mensen, waaronder een paar soloreizigers die twee stoelen bezet hielden en er was geen tweepersoons bank meer vrij voor Nik en mijzelf. Toen hebben we even de busmeneer gezegd dat we samen wilden zitten, en gelukkig fikste hij dat even voor ons. Na wat wachten reden we door naar het centraal station in Bangkok, en daar moesten we ook weer wachten. Uiteindelijk reden we weg uit Bangkok op weg naar het strand!!! Nikki en ik hebben samen It's complicated gekeken op de computer en daarna probeerden we wat te slapen. Toen dat net een beetje begon te lukken stopte de bus en werden we allemaal 'uitgelaten'. Heel stom! Na een half uurtje ging de bus verder, en ja hoor, weer net toen ik een beetje begon te doezelen stond de busmeneer voor ons: Koh Tao uitstappen! We waren al om 2:30 uur op de plek waar we de boot naar het eiland zouden nemen. Daar vonden we een soort wachtruimte met allemaal kussentjes op de grond, waar je op de grond kon slapen. Dat hebben we dus gedaan tot 6:00 uur, en toen heb ik de zon zien opkomen boven de zee. Heel mooi!Om 7:00 uur vertrok de boot, en daar heb ik ook nog eerst binnen en toen buiten bovenop de boot lekker gelegen, maar niet meer geslapen. Ik ben ontzettend blij met mijn walkman vol met nieuwe muziekjes, die heeft me echt door de nacht gesleept!

Koh Tao is echt alles wat je van zo'n paradijselijk Thais eiland verwacht: vol met palmbomen, witte stranden, helderblauw water, heerlijk warm maar ook een briesje zodat het niet te heet is. Echt super!!! Nikki en ik hebben even een flink stukje moeten lopen en zoeken, maar uiteindelijk vonden we de duikschool die we van tripadvisor als tip hadden gekregen: Scuba Junction. Via hun hebben we ook goedkope accomodatie omdat Nikki daar een duikcursus doet. Ik ga er snorkelen. Het huisje zit iets landinwaarts maar wel midden in de jungle voor je gevoel, en de duikschool is heel relaxed en gezellig. Ook ik mag gewoon van de faciliteiten gebruik maken (water, thee, internet). Mag ook wel, ik heb er wel een snorkelset en een waterdichte tas gekocht, en ik ga met ze mee snorkelen, maar toch: je kunt het slechter treffen! Nikki moet heel veel huiswerk maken en wordt de hele dag door haar duikmeester bezig gehouden. Ik zit dus lekker een beetje op het strand in de zon of in de duikschool mailtjes te schrijven of mijn blog. 's Middags gaat Nikki dan duiken, en dan ga ik dus mee snorkelen. Daarvoor wordt lunch geserveerd in de duikschool, en dan eten we ook mee, is wel zo makkelijk. De twee keer dat ik mee geweest ben met snorkelen was het prachtig! Ik heb heel veel moois gezien en lekker rustig rondgezwommen met mijn nieuwe snorkelset. Bruin worden gaat hier ook heel snel! Ik dacht dat ik niet meer bruiner kon worden, maar dat kan dus wel nog! Heel leuk.

Het kijken van Nederland-Brasilie was een groot feest natuurlijk! Daarvoor hadden we nog even snel wat gegeten, maar het eten kwam pas heel laat. Daarom hebben we tijdens het Wilhelmus moeten rennen naar de kroeg waar we hadden afgesproken met Alex de duikmeester om te kijken. De kroeg was lekker druk en de sfeer goed. Eerst waren we natuurlijk niet helemaal happy met hoe er gespeeld werd, maar in de tweede helft sloeg de stemming om. Super dat ze gewonnen hebben!!! Nik en ik werden ook door allemaal mensen gefeliciteerd (gek eigenlijk he?), en we hebben er nog maar een biertje op gedronken.

Vandaag is Nikki's laatste lesdag, ze maakt nu haar examen en gaat dan nog twee keer duiken. Vandaag ga ik niet mee snorkelen, de zee is bij het eiland is ook al heel mooi en ik ga lekker een beetje relaxen op het strand. Vanavond hebben we een date met Alex de duikmeester om gezellig samen te eten. Morgen hebben we nog een relaxdagje hier, en dan gaan we ook uitzoeken waar we nog heen willen en hoe we dat visumtechnisch gaan doen. De 7e verloopt ons visum voor Thailand namelijk, dus we kunnen nu naar Maleisie of we kunnen even de grens over en weer terug naar Thailand en dan naar een ander eiland. Ik denk dat we dat laatste doen. Dat was het weer! Tot de volgende keer!

xx Julia

Vervolg van tweede keer Kanchanaburi

De dag na het inspirerende bezoek aan het museum hebben Nikki en ik een schakelscootertje gehuurd voor een dag, om daarmee naar Hellfire pass te rijden. Hellfire pass had ik eerder in een tour geboekt. Toen had ik het gevoel dat ik erg moest opschieten, dus vond ik het fijn om nog een keer te gaan en dan mijn tijd te kunnen nemen. We zijn rustig opgestaan en rond 9:30 begonnen met rijden, 70 kilometer richting het noorden. De verhuur had helaas geen oranje helmen, maar met een rode en een gele helm op hadden we toch een soort van oranjegevoel. De scooter hebben we Frank genoemd, omdat we Frank en Bert als coaches zo'n leuk team vinden.

Frank heeft ons heel netjes helemaal naar Hellfire pass gebracht. Hellfire pass is een pas die is uitgegraven door de POW's, een van de grootste op het traject van de Birma-Thailand spoorlijn. Er is ook een mooi museum. Daar hebben we eerst rustig rondgelopen met een (gratis) audiotour op, die nog veel meer informatie gaf en ook verhalen van mensen die aan de pas hadden gewerkt. Dit keer was ik niet zo emotioneel als tijdens mijn eerste bezoek. Dat was wel lekker. Het was er iets minder warm en weer ontzettend mooi. Wat een tegenstelling weer: de verschrikkingen van het gevangen zijn onder erbarmelijke omstandigheden, maar ondertussen ook die prachtige omgeving. Het was allemaal weer heel indrukwekkend. Na hellfire pass zijn we weer teruggereden richting Kanchanaburi, met een stop bij de Kresae grot, waar de spoorlijn ook vlak langs de rivier gaat. Frank de scooter deed het geweldig, ik vond het heel leuk om te rijden en Nikki vond het ook goed gaan. De weg naar Kresae grot was heel bochtig en bergafwaarts, dat vond ik wel even heel spannend!!! Aan het begin van de tocht hadden we het al gehad over 'ontspannen' op de motor zitten. Ik heb tijdens mijn motorlessen (alweer 8 jaar geleden) geleerd dat je ontspannen beter rijdt, en dat ik wel de neiging heb te verkrampen. Af en toe herinnerde ik mijzelf of Nik mij daar dan aan, dat werkte heel goed. Maar op de berg naar beneden voelde ik Nik even verstijven achter me, het was ook spannend. Toen heb ik ons even aan het ontspannen herinnerd en toen ging het hartstikke goed. Echt een kick!!! Hardop mijn motorlessen herhalend ben ik de berg afgereden: 'gas terug, beetje remmen voor de bocht, ontspannen de bocht door met een beetje gas bij. Heel goed! Nu de volgende bocht, weer een beetje bijremmen, de bocht in, beetje gas bij, en klaar. Netjes!' Hahahaha! Heel gek maar het werkte goed! De toeristen waren allemaal al weg toen wij aankwamen: de trein richting Kanchanaburi was al vertrokken. Heel fijn, dus we konden rustig foto's maken van de omgeving. Helaas werd het wel steeds bewolkter, dus zijn we ook gauw weer weggegaan, in de hoop dat we het droog zouden houden de laatste 35 kilometers naar huis! Dat hebben we helaas niet gered. We hoopten ook dat we het op 1 volle tank heen en terug zouden redden, maar op 15 kilometer redden we dat ook niet. Toen de motor begon te sputteren kwamen we gelukkig net een tankstation tegen en hebben we Frank voor 50 cent wat extra benzine gegeven. We konden daar ook meteen even schuilen voor de regen. Eenmaal bij de buitenwijken van Kanchanaburi aangekomen onstond er een opstopping. Ik snapte niet helemaal waarom dat was, ik dacht dat ik er wel langs kon. Maar pas toen ik tot mijn enkels door het water reed zag ik wat de reden was van de opstopping: de weg stond onder ongeveer 30 centimeter water!!! Gelukkig reed ik al heel rustig en ben ik snel op het hogere deel van de weg gaan rijden, waar het water nog steeds hoog stond, maar niet meer mijn schoenen in liep... We hebben veel geluk gehad: we hebben geen grote regenbuien op ons kop gehad, alleen een paar kleintjes. Eenmaal terug in het guesthouse hebben we ons afgedroogd en daarna klaar gemaakt voor de grote wedstrijd NL-Slovakije! Die hebben we weer in volledig oranje-ornaat bekeken in de kroeg waar we de dag daarvoor al Engeland-Duitsland hadden bekeken, met dit keer gelukkig een mooi resultaat. We hebben ervan genoten en volgens mij vonden onze kroeggenoten die twee oranje meisjes ook wel heel grappig. We kregen in elk geval de lachers op onze hand. Naast ons zat nog een Thaise dame die als Thaise reisgids voor het (Nederlandse) Sawadee reizen werkt, zij was nog fanatieker dan wij! Echt heel grappig. Wel misten we Marit nu wel met haar oranje broek, shirt, aap en bril... Om ons toch nog een beetje samen op de foto te zetten hebben we de computer er nog even bij gepakt, met dit als resultaat: Vandaag was ik toch nog wel erg moe van al het rijden gisteren, in totaal toch wel 5 uur denk ik. Het was hartstikke spannend en heel gaaf om te doen, maar ook vermoeiend. Vandaag hebben we het heel rustig aan gedaan. Eerst zijn we nog even naar de bridge over the river Kwai gereden, en daarna hebben we Frank teruggebracht naar de verhuurder.Daarna hebben we uitgezocht hoe we naar onze volgende halte kunnen gaan (Koh Tao). Verder heb ik bijna de hele dag in een hangmat mijn boekje liggen lezen. Heerlijk! Totdat ik onverwachts bezoek kreeg in mijn hangmat, van een groene, 1,5e meter lange SLANG!!! Hij zat gewoon opeens naast me!!! Met zijn koppie omhoog ongeveer 10 centimeter van mijn been!!! Ik riep keihard: SLANG NIK EEN SLANG!!! De slang kronkelde snel terug uit de hangmat de palmboom in, en daar zagen we hem allebei helemaal tot bovenin bij de bladeren kronkelen en daar uit het gezicht verdwijnen. We noemen hem Kha de Thlang (slissend zeggen op de Jungle book manier). Zo krijgt hij toch nog iets liefs, want ik was even in staat om nooit meer in de buurt van een palmboom te komen, laat staan om in een hangmat te gaan liggen. Later heb ik dat wel weer gedaan, maar af en toe heb ik wel gechecked of ik Kha de Thlang niet uit zijn nestje zag komen. Doodeng! Men denkt dat het een 'gewone boomslang' is, die je met zijn beet wel ziek kan maken. Gelukkig heeft ie niet gebeten! Aan het einde van de middag, net toen Nikki en ik even lekker een wandelingetje wilden maken begon het keihard te regenen, donderen en bliksemen. We hebben dus in de buurt van het guesthouse gegeten in plaats van op de avondmarkt. Helaas! Gelukkig was het eten heerlijk en de mensen heel lief (Mangosteen restaurant). Morgen gaan Nikki en ik via Bangkok naar Kho Tao met minibus en touringcarbus. Dat bleek de beste en goedkoopste optie te zijn. Wel jammer dat die reis ongeveer 16 uur gaat duren, met 2 uur wachten en overstappen in Bangkok. Dat geeft me wel de kans om te kijken of ik mijn lakenzak kan vinden die ik daar ergens bij een van de guesthouses ben kwijt geraakt. (En daar baal ik verschrikkelijk van!!!) Mijn volgende verhaal krijgen jullie dus als het goed is vanaf een paradijselijk strand, waar het hopelijk niet te veel regent! Veel liefs, Julia

Tweede keer Bangkok en Kanchanaburi

Lieve allemaal,

Mijn tijd in Bangkok is voorbij gevlogen. De eerste dag zijn we met de boot van Soi Rambuttri naar het Royal palace geweest. Trouwe volgers zullen dit verhaal herkennen. Klopt, ik ben er nog een keer heen gegaan, omdat het gewoon een heel mooie plek is en de meest perfecte tempel om foto's van te maken. Vandaar! Ook was het natuurlijk heel erg gezellig om met zijn drieen te gaan. Na het royal palace zijn we doorgelopen naar Wat Pho, met daarin de reclining buddha (wederom, voor de 2e keer).

We hebben een goed guesthouse gevonden met iets meer comfort, heel fijn. Daar heb ik in de middag een beetje gerust, terwijl Marit op zoek ging naar een nieuwe camera samen met Nikki. Later zijn we naar het district gereden met de tuktuk waar allemaal grote winkelcentra zijn, Siam square. Maar eerst hebben we nog wat Thaise Vissersbroeken gescoord; ik heb een korte blauwe en een lange bruine gekocht. Nu ben ik echt op en top backpacker!!! :)

De tuktuk was wel een avontuur; loeihard reden we door Bangkok, stuiterend op ons bankje. We hebben ook steeds keihard onderhandeld met de chauffeur, waardoor we geen enkele keer met de tuktuk echt erg te veel hebben betaald.(Weglopen helpt!)Steeds rond de 70 baht voor een best lange rit. Bij Siam hebben we ook rondgekeken voor camera's en bekeken welke films draaiden in de bioscoop. Daarna gegeten in een Thais buffet restaurant in het MBK shoppingcentre. Dat was helaas geen succes! In de pannen met curry zat namelijk heel veel orgaanvlees. De meneer had gezegd dat er kip in zat, maar niet dat het grotendeels kippenlever was! Maar goed, het toetje was gelukkig wel lekker: slijmerig maar smakelijk! Kokosmelk met een soort heel slijmerige rijst. Met wat ananas erbij was het heerlijk.

Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel, om weer even te relaxen voordat we de stad in gingen om de wedstrijd NL-Kameroen te kijken, die voor ons om 01:30 (!) begon. Gelukkig vonden we nog wat andere Nederlanders om mee te kijken, maar ik vond het wel de minst leuke wedstrijd om te kijken. Deels omdat de mensen om ons heen gewoon niet zo leuk waren, en deels omdat ik gewoon zo moe was! 4:00 uur lag ik in mijn bed.

De volgende dag waren we allemaal best moe, dus hebben we uitgeslapen en rustig aan gedaan. Nikki en ik hebben ontbeten met Pad Thai en loempia's, terwijl we een pakketje met spullen naar huis stuurden. Ik heb wat souvenirs verstuurd, mijn oude telefoon die het niet meer doet, en wat 'plakboekmateriaal' van de eerste paar maanden (toegangskaartjes, visitekaartjes, kaarten, etc.). Daarna zijn we weer naar Siam square getogen in de tuktuk, om de camera te kopen voor Marit en om naar de film te gaan. We hebben echt genoten van Sex and the City 2!!! Wat een slechte film, maar het mannelijk schoon was niet te versmaeden en toch was het allemaal best vermakelijk.Haha! Daarna hebben we in de buurt van het guesthouse even gegeten en toen zijn we gauw aan het inpakken geslagen.

Marit zou namelijk de volgende dag de bus pakken naar het zuiden van Thailand (Koh Lanta), terwijl Nikki en ik naar Kanchanaburi zouden gaan met de trein vroeg in de ochtend (7:45). Het afscheid nemen begon er dus echt aan te komen! Na bijna twee maanden samen reizen heb ik dus afscheid genomen van Marit. Echt raar!

Gisterenochtend hebben Nikki en ik dus een heel vroege tuktuk genomen naar het station van BKK, en daar de trein gepakt naar Kanchanaburi. Ook hier ben ik aan het begin van mijn reis al geweest, maar omdat ik nu meer informatie heb over de kampen waar mijn opa aan de spoorlijn heeft gewerkt, wilde ik daar graag nog een keer heen. Echt leuk dat Nikki het ook wilde zien hier!

Gistermiddag hebben we het rustig aan gedaan. Ik heb wat boeken ingeruild, we hebben gelezen, geinternet, boodschapjes gedaan bij de 7/11, dat soort dingen. Als eten hebben we bij een straatstalletje wat spannende dingen besteld, en die picknickstyle bij onze kamer op de veranda opgegeten: papayasalade, een soort Thaise lauwwarme salade met noodles en varkensvleesspiesjes met sticky rice. Biertje erbij van de supermarkt en wij hadden een heerlijke budgetmaaltijd. Wel jammer dat de muggen ook een goede maaltijd aan ons hadden, maar je kunt niet alles hebben! :)

Gisteren heb ik ook het Thailand-Birma railway centrum een e-mail gestuurd. Dat centrum doet onderzoek naar de geschiedenis van de spoorlijn, en ik heb bij mijn vorige bezoek hier een heel leuk gesprek gehad daar. Helaas konden ze me toen niet echt helpen, omdat er over mijn opa's werk toen nog weinig bekend was. Nu weet ik veel meer, en dat heb ik met ze gedeeld. Ze waren mega-enthousiast! Het blijkt dat mijn opa een getuigenis heeft afgelegd voor het oorlogstribunaal tegen Japan, over zijn behandeling in de gevangenkampen. Uit die getuigenis blijkt heel veel. Mijn opa blijkt in een van de drie spoor leg groepen te hebben gezeten. De andere kampen deden langdurig werk op vele plekken langs de spoorlijn, en als alles dan geegaliseerd was, kwamen de spoorleggers pas. Dit betekent ook dat mijn opa op heel veel plekken heeft gewerkt, in tegenstelling tot veel anderen die maar op 3 of 4 plekken zijn geweest. Uit zijn getuigenis blijkt ook dat hij vrij lang bij een kamp verbleef waarvan tot nu toe alleen maar gedacht werd dat dit een transit-kamp was. Voor de onderzoekers dus allemaal heel interessant, en daardoor voor mij natuurlijk ook!

Vandaag zijn Nikki en ik dan ook naar het spoorlijnmuseum en het onderzoekscentrum gegaan om daar met de general manager van het onderzoekscentrum te praten. Hij heeft me op de kaart van de hele spoorlijn laten zien waar mijn opa gewerkt heeft, en daar allerlei extra informatie over gegeven. Ontzettend leuk!!! Daarna zijn Nikki en ik het hele museum doorgelopen, en daarna naar de begraafplaats geweest. Daar heb ik natuurlijk ook weer een bezoek gebracht aan Bert Sanders, de vader van Bert, die een goede vriend is van mijn vader. Dit keer heb ik een paar mooie bloempjes die op de grond waren gevallen opgeraapt en op het graf gelegd, ook had ik een klein stukje chocoladecake voor hem meegenomen. Hier wordt heel vaak eten aan de goden of de geesten geofferd, en dat leek me wel toepasselijk. Ik hoop dat hij het lekker vindt!

Deze middag doen we het weer rustig aan. We blijven nog een paar dagen hier, waarin we naar de watervallen willen (ben ik ook al geweest) en nog een stuk met de trein willen over een groot deel van het traject waar mijn opa heeft gewerkt.

Dit was het wel weer even voor nu! Veel liefs, dikke kus!

Julia

Battambang naar Bangkok en een tussentijdse evaluaasie :)

Lieve allemaal,

Na Siem Riep zijn we naar Battambang gegaan met de bus. Bij aankomst bij ons geselecteerde guesthouse bleek er een aardige Nederlandse jongen in de kamer naast ons te zitten: Joep. Samen met hem zijn we gaan lunchen en hij was sindsdien lid van ons groepje. Die middag hebben we het rustig aan gedaan, we waren nog erg moe van de drukke tempeldagen in Siem Riep en van de busreis. De volgende dag hebben we na een lekker ontbijtje een tuktukdriver geregeld die ons naar de bamboe trein bracht. De bamboetrein is eigenlijk alleen een bamboe vlot op twee paar wielen op een rails. Op het vlot wordt een soort aanhangmoter geplaatst en dan kan je een stukje naar een dorp rijden en weer terug. Dat hebben we met zijn vieren gedaan en het was erg grappig, een beetje als een achtbaan maar zonder het val-effect. De rails zijn heel bochtig en hobbelig. Oja, er is ook maar 1 baan, dus als je een ander bamboetreintje op het traject tegenkomt, dan moet er dus 1 treintje gedemonteerd worden en achter het andere treintje weer in elkaar gezet. Dat doen de bestuurders van de trein in een mum van tijd. In het dorp hebben we even rondgelopen en wat gedronken bij heel lieve oude mensen die ons trakteerden op bananenchips. Nadat we weer hetzelfde stukje terug hadden gereden zijn we met de tuktuk doorgereden naar een weeshuis, via een boekhandel.

In de boekhandel hebben we 40 schriften, 30 potloden en 20 balpoints gekocht. Ook hadden we wat tandenborstels uit hotels verzameld en wat kleding die we zelf niet meer wilden hebben. Dat hebben we aan de monnik gegeven die het weeshuis daar runt. We werden daar verwelkomd met een flesje water door de monnik en ongeveer 15 kinderen, die allemaal om ons heen kwamen zitten terwijl de monnik ons over zijn werk vertelde. Hij vangt kinderen uit de omgeving op die wees zijn geworden door AIDS, armoede of door mijnen. Er wonen nu, als ik het goed begrijp, 59 kinderen. Ze krijgen les in Khmer (Cambodjaans), Engels, er zijn een paar computers en ze krijgen algemene lessen. Een aantal van de volwassen wezen zijn na hun studie teruggekomen en doen nu de administratie/boekhouding of geven Engelse les. De kinderen werken ook in hun eigen tuin. Er wordt momenteel ook een nieuw onderkomen gebouwd omdat het allemaal te krap wordt waar ze nu zitten. Daar zijn we met een tuktuk vol kinderen ook nog naartoe gegaan. De grotere kinderen gingen met de fiets. Daar hebben we ook nog tikkertje gespeeld en heb ik ze mijn spelkaarten met mooie plaatjes van over de wereld met ze bekeken en in het Engels benoemd wat er op stond. Mooi was dat bij elk 'house' de kinderen wezen en zeiden: 'home'. Mooi taalfoutje voor een wees. Ik hoop dat de plek waar ze nu wonen voelt als een home voor ze. Het regenseizoen is echt begonnen, en dus barstte er een flinke bui los toen we bij de tuin waren. In de stortbui zaten we dus weer met een tuktuk vol kids terug naar het weeshuis en na een kort afscheid van de monnik zijn we naar het guesthouse teruggereden. Het was echt een mooie dag!

Vandaag hebben we de bus gepakt naar Bangkok. Dat ging allemaal best soepel, al moesten we toch weer meer wachten dan dat we hadden gehoopt natuurlijk. Ook leek de chauffeur te lijden aan een 'loden voet' want hij had HAAST! Stuiterend en slingerend woof hij zich in 3,5 uur van de grens naar Bangkok. We zijn veilig aangekomen en ingecheckt in een wat shabby maar wel goedkoop guesthouse. We hebben net een Pad Thai gegeten en gaan zo rondshoppen voor een beter guesthouse vanaf morgen. Helaas zaten de eerste vier dingen die we probeerden al vol, vandaar dat we het nu zo aanpakken. Morgen beter zegmaar.

Het eerste deel van mijn reis zit er op: ik heb het 'rondje noord' gehad. Vandaag ben ik namelijk aangekomen in Bangkok. Ik heb in bijna twee maanden tijd het noorden van Thailand, noord Laos, Vietnam en Cambodja gezien. Wat was het prachtig! In het begin vond ik het reizen best zwaar, vooral omdat ik alleen reisde en omdat ik aan alles moest wennen; van de hitte tot onderhandelen met een tuktuk chauffeur. Nu ben ik aan die laatste dingen gewend, en reis ik samen met twee leuke meiden: Nikki en Marit. Ons drietal zal ons wel binnenkort gaan opsplitsen, omdat Marit meteen na BKK naar Maleisie gaat en dan langs de kust omhoog komt, en Nikki en ik juist van noord naar zuid zullen reizen. Dat is ondertussen ook allemaal nog niet zeker, we zullen zien wat er gebeurt!

Ik zat na te denken hoe ik de eerste twee maanden zou samenvatten, en dat ga ik doen in een klein lijstje per land, met daarin de leukste, stomste en/of gekste ervaringen.

noord-Thailand:

Fijn: mijn rustweek in Chiang Rai. Ontmoeting: Marit natuurlijk! Stom: mijn eerste nacht in Bangkok, met de hele nacht demonstraties (een boze Thai in mijn oor). Bijzonder: eerste bezoek aan Kanchanaburi. Feest: watergevecht met de oudjes in Chiang Rai tijdens het Thaise nieuwjaarsfeest. Eten: Kao Soi in Chiang Rai.

Laos:

Leuk: Zippen over de jungle met de geweldige Gibbon Experience. Stom: Het lelijke straatbeeld in Vang Vieng, het Salou van Azie. Mooist: de omgeving van Vieng Xai. Eten: de gestoomde vis met kruiden in Vieng Xai, vers uit de vijver onder het restaurant op palen. Ontmoeting: Oonagh en Ryan, een Engels/Iers stel met een waterval aan gouden tips. Bijzonder: de stilte in de ochtend tijdens de aalmoezenronde van de monniken in Luang Prabang.

Vietnam:

Strand: Het noord strand van Hoi An, helemaal in mijn eentje. Stom: de mensen die onbeschoft, onaardig en oneerlijk waren. Eten: het viest en het lekkerst gegeten in Dalat. Vieze noedel soep op de markt met afwaswatersmaak, heerlijke zelfmaaksoep met de easy riders. Leuk: de lieve zwarte Hmong dames waarbij we gegeten en gelogeerd hebben. Relaxed: lekker achterop de motor rond Dalat rijden met de easy riders. Ontmoeting: om 3:00 uur 's nachts een knuffel van Nikki in de dormroom van de Hanoi backpackers. Super! Feest: Onze nacht met Theo en Sander in Saigon natuurlijk!!!

Cambodja:

Leuk: Nederlandse WK wedstrijden kijken in vol (oranje) ornaat! Eten: Amok met kip in Pnom Penh, op een gedeelde eerste plaats met de ontdekking van de Banaan-Limoenshake. Prachtig: de tempels bij Angkor Wat, allemaal op hun eigen manier. Bijzonder: het bezoek aan het weeshuis in Battambang. Stom: veel (kind-) bedelaars en straatverkopers, echt naar dat die zo moeten leven. Triest: Tuol Sleng en Killing Fields. Ontmoeting: het weerzien van Oonagh en Ryan, heel gezellig.

Ik ben nog maar 2,5e maand weg maar het voelt al veel langer. Ik heb ook zo veel gedaan al!!! De komende tijd zal ik in BKK wat meer gaan bekijken, daarna reis ik voor de tweede keer door naar Kanchanaburi, om dit keer met de getuigenis van mijn opa wat specifieker te kunnen kijken naar de plekken waar hij aan de spoorlijn heeft gewerkt tijdens de tweede wereldoorlog. Daarna zal ik naar het zuiden van Thailand gaan, naar de eilanden. Het tweede deel van mijn reis zal ik het een stuk rustiger aan doen: veel op het strand liggen, snorkelen, boekjes lezen en af en toe maar niet te vaak iets actief gaan doen. :)

Nou lieve mensen, de foto's van Battambang (de bamboetrein en het weeshuis) komen binnenkort, nu ga ik even op zoek naar een guesthouse!!!

xx Julia

Siem Riep - Angkor Wat

Lieve allemaal,

De afgelopen drie dagen heb ik heel veel tempels gezien in het Angkor Wat tempelcomplex. Angkor Wat is het grootste religieuze gebouw ter wereld, en ook bekend van de Indiana Jones films en de film Tomb Raider. Het was prachtig, en daarom ga ik er niet te veel woorden aan vuil maken. Even kort wat we ongeveer gedaan hebben:

De eerste dag hebben we de zonsopgang gezien bij Angkor Wat. Heel mooi!!! Daarna hebben we alle drie een mooi boekje gekocht met daarin veel uitleg over de dingen die in de tempels te zien zijn. (Ancient Angkor, binnen de muren overal te koop) Toen zijn we uitgebreid door Angkor Wat gedwaald, dat is de grootste tempel hier. Daar zijn we ook allemaal gezegend door een meneer die daar bij een altaar zat: hij knoopte een touwtje om ons pols (om onze 33 (?) geesten/spirits aan ons te binden) en sprak daarbij een gebedje uit. Verder hebben we met het boek uitgezocht wat het verhaal was van wat er uit de muren was gehakt. Daarmee ben je wel even zoet, maar het is leuker om 'zoekplaatjes' te doen dan om overal maar zomaar langs te lopen. Na Angkor Wat zijn we naar twee kleinere dingen geweest: Neak Pean, een tempel in een vijver, maar helaas stond de vijver droog en werden er opgraaf werkzaamheden aan gedaan. Daarna zijn we doorgereden met de tuktuk naar Ta Som, een tip van zus Vera. Een mooie kleine maar zeer geruineerde tempel, met een poort die helemaal is overgroeid door een boom. Heel rustig en klein, en daardoor heel mooi. De vierde tempel die we de eerste dag bezochten was Ta Prom, ook wel bekend van de film en het computerspel Tomb Raider (en Angelina Jolie). Ta Prom is ook helemaal overgroeid, veel meer dan de eerste kleine tempel. Heel bijzonder!

De tweede dag zijn we wat later begonnen, en naar Angkor Tom / Bayon gegaan. De tempel die bekend is door alle hoofden die in de torens van de tempel op alles en iedereen neerkijken. Heel gaaf!!! Daarna nog naar de Elephant terrace geweest (teleurstellend) en een kleine tempel, waar we bijna alleen waren. Ik kreeg daar ook echt een junglebook gevoel, helemaal leuk. Daarna zijn we de heuvel beklommen ten noordwesten (Pnom Bakheng) om de zonsondergang te bekijken, maar helaas was het regenachtig en bewolkt, dus hebben we niet zo veel moois gezien als dat we hoopten maar het was toch een leuke middag.

De derde dag kregen we een dealtje aangeboden van Boun, onze tuktuk chauffeur: omdat hij ons beloofd had 2 dagen te chauffeuren en de tweede dag ons had opgescheept met een andere (stomme) chauffeur, zou hij ons deze dag overal heen brengen waar we maar wilden, alleen voor de benzinekosten. We zijn dus naar de 'verre tempel' gegaan, 40 km van Siem Riep. Die was ontzettend mooi!!! Omdat deze tempel is gemaakt van roze zandsteen wat veel sterker is, zijn de beeldhouwstukken veel beter bewaard gebleven. Daarna nog naar een waterval in de buurt gegaan (een straaltje, het is hier nog erg droog ondanks dat het regenseizoen is begonnen), waar ook beelden te zien zijn, en heeeeeeel veel vlinders! Vooral oranje vlinders, dus dat vonden we een goed voorteken voor de wedstrijd die avond. En dat kwam natuurlijk uit! Met heel veel Nederlanders hebben we in de Angkor What?! - bar biertjes gedronken en gegeten en de wedstrijd gekeken, wederom in onze prachtige oranje outfits. Heel gezellig!!!

De foto's staan hier: http://julia.reismee.nl/fotos/51935/siem-riep-angkor-wat/ Het zijn er nu zo veel dat ik ze niet in het verhaal zet. Volgende keer weer!

Vandaag gebruiken we om een beetje uit te brakken en te ontspannen; shoppen en muziek luisteren. We hebben gisteren voor een prikkie heel veel muziek op onze walkmans laten zetten, heel relaxed! En mam: ik ga eindelijk It's Complicated zien, die heb ik namelijk ook gekocht.

Is de zomer daar al begonnen? Hebbenjullie mooie plannen? Hou me op de hoogte van al het nieuws, de politieke ontwikkelingen, persoonlijke ontwikkelingen en andere gezelligheid, vind ik leuk!!!

Dikke kus, Julia