Mekong Delta, Pnom Penh en eerste dag Siem Riep

Lieve allemaal,

De tweede dag van de mekong delta stond vooral in het teken van het oversteken van de grens met Cambodja, en dat deden we door heel veel te varen. Eerst in traditionele Vietnamese roeibootjes, en daarna op een motorboot. Het was heerlijk relaxed op de boot, al was het wat lawaaiig van de motor en zaten we in totaal 4 uur op houten bankjes. We hebben lekker gelezen en gerelaxed, ondertussen af en toe naar buiten kijkend naar de mooie omgeving. De grensovergang ging soepel, al word je natuurlijk wel een beetje opgelicht. We hadden bijvoorbeeld een tour met grensovergang geboekt, maar wil je dat zij je visum regelen (1,5 uur wachten) dan betaal je 22 dollar voor je visum in plaats van 20. Maar als je het zelf doet, dan heb je geen tijd om te lunchen, dus 'moet' je zegmaar wel, en voor die 2 dollar... Het is ook wel relaxed.

Maar goed, aan de Cambodjaanse kant van de grens zijn we nog even op de foto gegaan met de grensbeambte, en toen waren we in ons volgende land! Cambodja is alweer het vierde land op mijn lijst na Thailand, Laos en Vietnam.

Na nog een stuk met de boot en daarna een 'Aziatische autorit' kwamen we aan in Pnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Daar hebben we een tuktuk genomen naar het backpacker getto aan het meer (wat nu grotendeels gedempt is). Daar hebben we een redelijk guesthouse gevonden (number 9), helaas was het wel superwarm in de kamer!!! Maar met wat frisse lucht-management 's avonds voor het slapen gaan met de deur open en het licht uit ging het net. Voor $6,- per nacht vonden we dat geen probleem. :-)

In Cambodja gaat het betalen nogal gek. Wanneer je geld pint komen er Amerikaanse dollars uit de automaat. Vervolgens betaal je dus overal in Amerikaanse dollars. Is iets $ 0,50, dan krijg je de 50-cent waarde terug in Cambodjaanse Riel. Er gaan 4000 riel in een dollar. Je moet de Riel dus een beetje zien als cent, maar dan zitten er wel 4000 cent in een dollar dus. Even schakelen, maar je went er snel aan!

Tijdens de tour hadden we wat mensen ontmoet, een Duitse jongen en meisje, en een Nederlandse jongen. Daarmee hebben we 's avonds gezellig gegeten en gedronken: Amok, een superlekker plaatselijk gerecht, een soort currysoep, geserveerd met rijst. Ook wat Klang biertjes terwijl we naar de eerste voetbalwedstrijd van het WK keken. De volgende dag wilden we het rustig aan doen, een beetje wennen aan Pnom Penh. Uiteindelijk hebben we nog best veel gedaan: een bezoek gebracht aan het nationale museum met veel beelden uit Angkor Wat, en aan het Paleis en de Zilveren pagoda. Onderweg heb ik ook nog een paar keer met monniken gesproken.

In PP zijn heel veel mensen die op straat leven, veel kinderen proberen wat geld te verdienen door gekopieerde boeken te verkopen. De kwaliteit van deze boeken zijn best goed! Als IE'er ben ik uiteraard tegen elke vorm van counterfeit (politiek correct als ik ben), maar het is natuurlijk wel een goed alternatief voor stelen of helemaal niet eten. We hebben nu een mooie Cambodja Lonely planet voor maar 3 dollar.

De volgende dag werd een heftig dagje: voor $ 12,- hadden we de hele dag een tuktuk gechartered om ons eerst naar het Tuol Sleng/ S 21 museum te brengen, en daarna naar de Killing Fields. We hadden er ook een tempel bij onderhandeld, maar aan het einde van de middag waren we zo moe dat we daar uiteindelijk niet meer naartoe zijn gegaan.

Het museum was heel indrukwekkend, we zijn er uiteindelijk 3 uur geweest, waarvan we 1 uur naar een documentaire hebben gekeken over wat er allemaal op die plek is gebeurd. Het is een gevangenis geweest tijdens het regime van de Rode Khmer, waarvandaan iedereen die daar gevangen was is vermoord bij de killing fields iets buiten de stad. En dat waren er heel veel. Ik vond het ontzettend indrukwekkend en was echt geschokt dat dit zo recent kon gebeuren. Waar was bijvoorbeeld de VN?!

Ik heb een paar foto's gemaakt, bijvoorbeeld van het niet-lachen bord dat in het museum overal hangt. Mij stond zowiezo al het huilen nader dan het lachen, om er nou een bord voor op te hangen...? Daarna zijn we naar de killing fields gegaan, waar in een grote stupa (een soort toren die de boedhisten bouwen om de doden te eren) alle botten liggen die zijn opgegraven uit de massagraven daar. Het hele enge van de killing fields was voor mij niet het oog in oog staan met de kleren en schedels van de mensen die daar zijn vermoord, maar het lopen over de paden tussen de (lege) massagraven, waaruit kleding en botten naar boven komen, omdat de aarde weggespoeld wordt door de regen. Heel naar. Er zijn geen woorden voor eigenlijk...

De volgende dag zijn we van de heftige dag bijgekomen en hebben we een beetje gerommeld: geinternet, uitgeslapen, gelezen, rond de stad gewandeld, de markt bezocht en ons natuurlijk klaargemaakt voor Nederland-Denemarken! In Saigon hadden we oranje shirts gevonden, en in PP vonden we nog 3 prachtige oranje Ray Ban lookalike zonnebrillen. Die avond zijn we dus met tuktuk naar de Gym bar gegaan, waar veel grote schermen hingen. Daar bleken nog wat Nederlanders te zijn om de wedstrijd te zien, maar ze waren niet echt gezellig. Het voetbalfeestje was met zijn drieen gelukkig gezellig genoeg!!! Met een heerlijke cottage pie (English pub grub) in de buik en een biertje in de hand hebben we de wedstrijd gezien en onze mannen aangemoedigd. We hebben zelfs nog 'Hup Holland Hup' gezongen! We waren zelf erg tevreden met het resultaat en hebben er nog maar een cocktailtje op gedronken, eenmaal terug in het backpacker getto. :)

De volgende ochtend vroeg hebben we de bus gepakt naar Siem Riep. Na wat rondshoppen hebben we een leuk guesthouse gevonden (garden village), met een leuke bar, goedkope biertjes en een ruime kamer. En hier bleken Oonagh en Ryan nog steeds te zijn, het stel met de 1000 tips dat Marit en ik al eerder ontmoetten in Laos. We zijn dus even bij ze op bezoek gegaan in hun hotel. Heel leuk om ze weer even te zien! Daarna zijn we lekker gaan slapen. Gisteren was alweer een rustig aan doe dagje. We zijn naar het hotel van O&R gegaan en hebben daar lekker aan het zwembad gelegen. Ondertussen lekker ons huiswerk gemaakt over hoe we de kluif van Angkor Wat (een enorm tempelcomplex) gaan opeten! Vanmorgen zijn we om 3:30 opgestaan om de zonsopgang bij Angkor Wat tezien, en een aantal andere tempels. Maar daarover vertel ik in mijn volgende verhaal!!!!

Veel liefs!

Julia

Saigon

Lieve allemaal,

De tijd is in Saigon voorbij gevlogen! We hadden er niet veel tijd voor ingepland: precies genoeg om te zien en te doen wat we wilden, en dat is gelukt. Na de lange busrit vanuit Dalat zijn we na enig gezoek ingecheckt in een mini-hotel. Op straat sprak een klein vrolijk vrouwtje ons aan dat alle toeristen hier leek te kennen. Zij wist nog wel een hotel dat een driepersoons kamer had voor een goede prijs. Tien minuten later stonden we in een kamertje van hooguit 15 vierkante meter, waarin een badkamertje zat (afgescheiden van de kamer door een schuifdeurtje en een muurtje zonder plafond), 1 eenpersoons bed, 1 tweepersoonsbed, een kastje, een TV en 4 ventilatoren! Het was maar 10 dollar per nacht, dus wij vonden het een topdeal! Om bij onze kamer te komen moesten we vanuit een drukke backpackersstraat een steegje door ('s nachts druk bevolkt met ratten en kakkerlakken) en dan bij ons hotel naar binnen. Daar slippers uit doen, en door de woonkamer en keuken de trap op en de gang door. Ge-wel-dig! :) 's Nachts lag in de woonkamer op de tegelvloer een van de mannen des huizes languit te slapen, een van de anderen lag in de keuken op een houten plank. Ook in Saigon houden ze duidelijk niet van een zacht bedje.

Na het gebruikelijke incheckgedoe zijn we op zoek gegaan naar een welverdiend Bia Hoi biertje: een biertje van de tap. Dat vonden we, maar helaas werd het bier geserveerd in een plastic jerrycan waar vroeger waarschijnlijk vissaus in heeft gezeten. Dat biertje was dus helaas niet zo lekker!

De volgende dag wilden we het paleis zien en het oorlogsmuseum (war remnants museum). Onderweg naar het paleis kwamen we Adam tegen, een Canadese jongen die daar ook naartoe onderweg was. Hij is uiteindelijk de hele dag met ons mee geweest. Gezellig!

Het paleis was een paleis in jaren '60 stijl, helem aal niet echt een paleis dus, meer een blokkendoos. Alles is in de zelfde staat gelaten als toen het was tijdens de Vietnamoorlog. Het leukste vond ik de telefoons, het was een beetje alsof je door een oude James Bondfilm liep! Voor de mensen die dat nog weten: bij het paleis gebeurde het dat die tank door het hek reed. De foto's die tentoongesteld werden waren ook de moeite van het zien waard, maar het zien van de ontvangstzaal voor internationale gasten, nationale gasten, of de ontvangstzaal die de first lady gebruikte... Dat kon me wel een beetje gestolen worden.

In Nha Trang hadden we bedacht dat we onszelf in Saigon maar eens moesten gaan trakteren op een lekkere koffie en taart, dat hebben we in de middag gedaan.

Een overheerlijke cappuchino en chocolate fudge cake later zijn we naar het oorlogsmuseum gegaan. Daar waren vooral foto's te zien van de oorlog, ook stonden er buiten vliegtuigjes, helicopters en tanks tentoongesteld. Wat me daar vooral raakte waren de foto's van een tijdelijke tentoonstelling, met daarop jonge mensen, die zijn geboren met heel nare afwijkingen, door het sproeien van chemicalien (o.a. agent orange) door de Amerikanen tijdens de Vietnamoorlog. Nu pas kan ik het grote aantal mensen dat ik in Vietnam zag met afwijkingen en vergroeiingen beter verklaren. Heel naar dat dat nog steeds zo veel effect heeft.

In de kiosk van het museum heb ik nog jin jang muntjes gevonden (2), die je kunt gooien als je een vraag hebt aan 'de hogere macht'. Dit hadden we geleerd in de familietempel in Hoi An, en sindsdien wilde ik ze graag. Nu hangen ze om mijn nek aan een touwtje, klaar voor gebruik. (Natuurlijk heb ik ze nog even gevraagd of ik juist deze twee muntjes moest kopen, ze zeiden ja!)

's Middags heb ik nog lekker even in mijn eentje door de stad gelopen, nog wat foto's gemaakt van mensen badmintonnend in het park en het 'gewone leven' hier. Omdat het wat laat werd ben ik met een locale bus teruggegaan richting het hotel nadat ik twee westerse meisjes bij een bushalte zag wachten, en zij me vertelden dat ik met hun mee kon rijden omdat zij de goede kant op gingen. Zij werkten daar, en konden me dus gelukkig vertellen waar ik uit moest stappen. Leuk!

Toen heb ik me aangesloten bij Marit en Nikki, die inmiddels een biertje aan het drinken waren met Jasper en Theo. Theo is een via-via kennis van Marit, en woont al 15 jaar in Saigon. Jasper is een vriend van Theo. Na een lekker biertje zijn we met zijn allen de taxi in gesprongen naar een ander deel van de wijk, om daar uit eten te gaan bij een heerlijke Italiaan. Voor één avond zouden we niet naar de prijzen kijken! Ik heb heerlijke pasta gegeten, we hadden met de tafel heerlijke rode wijn, en als toetje appeltaart met vanille ijs. Super! Theo luisterde met verbazing over onze budget-reis-verhalen, moest erg lachen dat we op onze mini kamer ervoor gekozen hebben om geen airco aan te laten zetten voor 1 dollar meer per nacht. Hij heeft ons uiteindelijk op het eten getrakteerd. Echt super!

Daarna zijn we naar een club gegaan hier, Apocalypse now. Daar komt eigenlijk iedereen: expats, backpackers, Vietnamezen. Heel leuk om te zien. We hebben ook daar weer gezellig biertjes gedronken en heerlijk gedanst en kennisgemaakt met andere reizigers, waar we na sluitingstijd van de club weer de taxi mee hebben gedeeld naar de straat van ons hotel. Uiteindelijk ging ik om 4:00 uur slapen, terwijl de eetstalletjes alweer werden opgebouwd. Deze stad slaapt nooit! Het was echt een geweldige nacht, leuke gesprekken, lekker dansen, leuke ontmoetingen, mooie verhalen en last but not least, heerlijk eten en drinken. Nogmaals ontzettend bedankt Theo en Jasper!!!

Om 7:00 uur ging de wekker omdat we een tour hadden geboekt naar de Cu Chi tunnels (bij Sinh), tunnels die door de Vietcong rebellen werden gebruikt om in te wonen, zich in te verplaatsen en om zo tegen de Amerikanen te vechten. Brak en wel hebben we ons naar de bus begeven, en hebben we achter de gids aan gelopen. Het was goed om de tunnels te zien, maar de tour was niet echt goed. De gids begon al te praten terwijl nog niet eens een kwart van de mensen bij hem stond, de hele tijd was hij aan het jagen. Stom. Maar wel indrukwekkend om te zien hoe uitgebreid het netwerk was en hoe het gebruikt werd.

's Middags hebben we het maar even rustig aan gedaan, om daarna een lekkere massage te nemen bij het Instituut voor Vietnamese traditionele geneeskunde. Voor maar 2 euro zijn we een uur lang gemasseerd door een blinde masseur! Het was een soort drukpunten massage. Ik vond het heerlijk. 's Avonds hebben we gegeten op de markt met Guillome, een jongen die we in de club hadden ontmoet.

Ook hebben we gisteren oranje shirts gescoord, ter voorbereiding op het WK. Geen betere dag daarvoor dan de stemdag zou je zo zeggen toch?! Ze zijn lekker fout, ik heb zelfs een set: een broekje en een hemdje. Daarin gaan we dus in Cambodja op zoek naar een bar die de wedstrijden laat zien!

Vandaag zijn we uitgechecked en weer in de tourbus gestapt. Dit keer naar de Mekong delta, om vanuit daar meteen door te reizen (allemaal met de zelfde tour) naar Pnom Penh. Vandaag zijn we over de Mekong gevaren en hebben we gezien hoe rijstvellen en cocossnoepjes gemaakt worden. Eerder heb ik ook al op de Mekong gevaren: tijdens de slowboat in Laos van Huay Xai naar Luang Prabang. Heel leuk om ook aan het einde de rivier even te zien.

Vietnam was prachtig, maar nu lekker op naar Cambodja!

xx Julia

Dalat: Easy riden!

Lieve allemaal,

Gisteren zijn we in Dalat aangekomen, en na even bijgekomen te zijn van de busrit in ons synthetische en zeer gehorige hotel (zie mijn eerdere verhaal), zijn we op pad gegaan naar het centrum van de stad: de markt. Ik heb nog niet eerder zo'n drukte meegemaakt!!! Overal mensen, kramen die uitpuilen van groenten, beesten of specerijen, scooters die overal dwars doorheen rijden, enzovoort. Nikki heeft het duidelijk nog wat moeilijk met het zien (en ruiken!) van de vissen en kikkers die op de markt worden aangeboden! :)

Er waren ook marktkraampjes met zelfgehaakte dingen zoals mutsen en slofjes, dus ik heb meteen wat foto's gemaakt als 'studiemateriaal' voor als ik weer terug ben.

Op de markt hebben we nog wat nieuwe dingen uitgeprobeerd, we hebben een soort gepofte maiskolf, een gepofte zoete aardappel en een 'rijstpannekoek' met pittige saus gekocht. Best lekker, maar niet geweldig. Maar toch goed om geprobeerd te hebben natuurlijk!

Na de hectiek van de markt zijn we even een biertje gaan drinken, en daarna hebben we op de markt een noedelsoepje gegeten. Voor het eerst in mijn hele reis, was het niet lekker: het smaakte een beetje naar afwasmiddel. We ontmoetten daar ook nog twee Vietnamees-Amerikaanse jongens, die rond hun 6e jaar zijn geadopteerd door Amerikanen, en nu op vakantie waren met hun broer (die altijd in Vietnam heeft gewoond) en een Frans-Vietnamese jongen en zijn vader. Heel interessant! We werden nog uitgenodigd voor een lekkere Vietnamese koffie (met gecondenseerde melk uiteraard), maar omdat we allemaal zo moe waren van de reis konden we niet meer. We zijn dus naar het hotel terug gegaan, en daar stortte ik echt in. Ik had hoofdpijn, was rillerig, helemaal koud. Echt naar! Ik ben dus gauw gaan slapen na een lekkere hete douche.

Vanmorgen werd ik redelijk uitgerust wakker, ik denk dat ik gisteren gewoon oververmoeid was. Wel heb ik erg last van mijn nek, en daardoor hoofdpijn. Gelukkig zijn er pijnstillers mee! Een paracetamolletje werkt er prima tegen. Vanmorgen zijn we dus met onze Easy Riders Chung, Thao en Thanh op pad gegaan, achterop hun motor. Ik zat bij de 58-jarige Chung (in zijn hoofd voelt hij zich 58, in zijn hart 35 zegt ie) achterop.

Met zijn zessen zijn we door het prachtige landschap rondom Dalat gereden, en ondertussen vertelde Chung me van alles over de omgeving en de dingen die daarin te zien waren. Ik had echt weer een geluksoverstroom-moment: het was prachtig en het voelde heerlijk op de motor!!!

We hebben heel veel gedaan en gezien, we zijn naar 2 tempels geweest (in eentje werd er gechant), naar een stroompje (een droge waterval), een stuwdam, een bloemenkwekerij. Onde

rtussen haalden ze wat passievruchten voor ons langs de weg of kregen we wat thee en jackfruit in een weg-stalletje. De tweede waterval die we bezochten stond alles behalve droog: het was een geweldige stroom water die naar beneden denderde!!! We werden door Thanh, de driver van Nikki ook nog naast de waterval geleid, daar waar het water de grond raakte en waar het water naar de zijkant opspatte. Daar kreeg ik echt zo'n kick van!!! Het water in mijn gezicht, de frisse wind die wordt aangetrokken door het bewegende water, het geluid en het waarnemen van die overweldigende kracht van het water was echt super.

Na de waterval gingen we met zijn allen lunchen. De riders bestelden een 'hotpot'; een pan met bouillon op een gaspit op tafel, rauwe vleesjes en groenten en noedels. Ook bestelden ze 'easy rider bier': ijsthee! :) Het eten was ontzettend lekker en de rekening werd door ons zessen gedeeld, 30.000 dong per persoon, oftewel 1,20 euro.

Na de lunch kregen we nog een zijdefabriek te zien. Marit en ik hadden er al een gezien in Luang Prabang, maar hier kregen we ook te zien hoe de zijde van de cocon wordt gesponnen tot zijdedraad, dat hadden we daar niet gezien. Ook werd machinaal gewoven, en dat was ook leuk om te zien hoe dat gedaan wordt.

Via een 'ethnic minority village', die ons erg deed denken aan wat we hebben gezien in Sapa zijn we terug gereden naar Dalat, waar we nog even het Crazy House of de Spider Web Palace hebben bezocht. Een huis in de stijl van Gaudi, maar dan ontworpen door een Vietnamese kunstenares. We waren met zijn drieen ontzettend melig en vrolijk van onze geweldige easy riders dag, dus we hebben druk fotograferend 'crazy' door het huis gerend.

Net toen we klaar waren met rondkijken barstte er een bui los, waardoor we even moesten schuilen. Tijdens het wachten kwam een van de riders met een gebakken banaantje voor elk van ons aan: heerlijk!!!

Na de bui zijn we snel naar ons hotel gereden, waar we net op tijd voor de volgende bui aankwamen. Toen hebben we onze riders maar getrakteerd op een (helaas warm) biertje bij het naastgelegen hotel, voordat we afscheid van hun namen.

Straks gaan we even wat eten in de stad, en dan weer vroeg slapen: morgen om 7:45 uur nemen we de bus naar Saigon!

Ik hoop dat de foto's het verhaal een beetje kunnen ondersteunen, ik heb een geweldige 1,5e dag gehad in Dalat in elk geval! Tot in Saigon en blijf vooral mailen en reageren, ik mis jullie nogal namelijk!!! :)

Veel liefs, Julia

PS: In de rechterkolom staan de links naar de reis websites van Nikki en Marit, voor meer foto's en een ander perspectief! :)

PS2: Op de fotopagina staan meer foto's dan in het verhaal, en binnenkort komt er een filmpje van het motorrijden op het filmgedeelte van mijn blog. Daar staan trouwens al filmpjes van het treinrijden in Kanchanaburi en het zippen in de Gibbon Experience!

Hoi An, Nha Trang

Lieve allemaal,
We wisselen de laatste dagen nogal veel van locatie. Ik zit nu in Dalat, maar was eerder in Hoi An en Nah Trang. Ik vond het in Hoi An echt supermooi. Het centrum is er auto en grotendeels ook scootervrij, een verademing! We kwamen 's avonds aan na een redelijke middagrit vanuit Hue naar Hoi An, waarna we naar het ons aangeraden hotel aan de andere kant van de stad zijn gelopen. Nikki vond dat niet erg leuk: zij was nog steeds ziek, maar we hebben volgehouden. Daar aangekomen bleek het hotel vol. Echt balen!!! Maar we werden er desondanks ontvangen met thee, een soort kokosmakronen en een koud nat handdoekje om ons op te frissen. Hier wilden we wel slapen!!! Oonagh en Ryan hadden ons dit hotel aangeraden, vandaar dat we hier terecht kwamen. Het eerste nachtje in Hoi An hebben we dus in een ander hotel in moeten checken. Daar bleken ontzettend slechte recenties van op internet te staan, dus we waren op alles voorbereid, maar uiteindelijk viel het erg mee. We kregen zonder moeite onze paspoorten terug en we kregen zelfs nog een glimlachje. Toen zijn we nogmaals naar Hoang Trinh Hotel gegaan, en daar zijn we wederom koninklijk ontvangen met thee en koek.

De kamer was mooi, compleet met handdoeken gevouwen in een zwaan. Wat wel jammer was, was dat we in de veronderstelling waren dat er een zwembad was en dat er ontbijt inclusief was, maar dat bleek allemaal niet zo dus waren we alsnog wel teleurgesteld. Maar we waren inmiddels zo verliefd geworden op de prettige mensen daar, dat we toch maar gebleven zijn. Dat bleek een goede keuze: de basisprijs voor de kamer was stevig, maar de service en de kosten van water en van de tours waren juist heel laag ten opzichte van andere aanbieders. Goeie deal dus!
De eerste dag in Hoi An zijn we meteen gaan sightseeen: oude beschermde culturele dingen bekeken zoals de overdekte Japanse brug, een familietempeltje, een culturele werkplaats waar men lantaarns en punthoeden maakt en waar we een voorstelling met zang en dans te zien kregen en een tempel.

Ook zijn we gaan rondshoppen voor het laten maken van wat kleding. Nikki wilde graag een witte blouse laten maken naar een model dat ze eerder al eens had, Marit en ik wilden allebei een kort spijkerbroekje naar het model van een broekje van Nikki. Dat hebben we laten aanmeten. De volgende dag zijn Marit en Nikki naar My Son gegaan met een tour, maar dat kon ik even niet opbrengen. Ik ben best moe van alle tours, indrukken, 'bijzondere uitzichten' en (vooral) de Vietnamezen. Ik heb dus een fiets gehuurd bij het hotel en ben 3 kilometer naar het rustige strand bij Hoi An gefietst (er zijn er twee, een drukke en een rustige). Om daar te komen fietste ik eerst de stad uit, waarna ik door de rijstvelden en een stukje duin/woestijn/braakliggend gebied bij het strand kwam. En daar was echt niemand! Super!

Af en toe liep er een vissersjongen langs, er zijn ook nog even twee jongens bij me komen zitten die de gebruikelijke vragen op me afvuurden: where you from? how old are you? whats your name? Op een gegeven moment gingen ze weer verder met hun ding doen. Ik heb eerst heerlijk in de zon gelegen en af en toe lekker afgekoeld in de zee. Daarna ben ik om een uur of 11 de zon uitgegaan en neergestreken bij een strandtent. Daar heb ik de rest van de middag gezeten met mijn boekje. The Lord of the Rings is nu echt helemaal uit!
Om 15 uur was ik weer terug in het hotel, waar ik Nikki en Marit weer zag na hun tour. Ik was een pietsie verbrand, maar dat is gelukkig snel weggetrokken. Eerst hebben we even gerelaxed op de kamer met thee en de airco, en daarna zijn we onze kleding gaan passen, die hier en daar nog wel moest worden aangepast, maar er al wel goed uitzag!

Op de laatste dag zijn we met een taxi naar de Marble mountains geweest. Dat zijn 5 bergen die staan voor de vijf elementen (dat zijn hier aarde, water, vuur, metaal, hout), en dus uit marmer bestaan. Ik ben geloof ik nog niet op zo'n ontzettende touristische plek geweest!!! We struikelden over de groepsreizen met Vietnamese gidsen die vloeiend Italiaans, Frans of Spaans spraken. Ook heel veel Vietnamese toeristen waren er, die zich echt heel naar gedroegen. Ze gooiden overal hun vuilnis neer en waren heel luidruchtig. En dat op een voor hun heilige berg, met allemaal tempels engrotten die ook nog eens heilig zijn voor ze.Nederlanders op een Franse camping zijn daarbij vergeleken muisstil en super netjes! Gelukkig bleven we nog wat langer hangen, want later waren alle tours weg, en was het er opeens doodstil. Het is dus duidelijk een plek waar je heen moet als niet alle andere touristen er zijn... Maar dan nog is het dorp onderaan de berg heel stom, met duizenden marmerwerkplaatsjes, marmerverkooppunten en bijbehorende pushy verkopers ('you buy one buddha, one dollar?'). Niet de beste tour die ik tot nu toe gedaan heb dus! Maar toch had het ook zijn mooie momenten: toen ik even in een tempel ging zitten, sloeg een mevrouw net op de grote 'kom' die daar stond op het altaar (klankschaal), waarvandaan zo een mooi diep trillend geluid kwam! Het ging door merg en been, ik was echt ontroerd!

Na het bezoek aan de marble mountains hebben we ons weer af laten zetten bij de kledingmaaksters, die toch nog wat laatste aanpassingen moesten doen, die die middag klaar zouden zijn. Terug in het hotel hebben we gerelaxed; geskyped, gelezen enkoffie gedronken totdat we onze kleren op konden halen. Ik ben best tevreden over mijn broekje!

Na het eten werden we opgehaald door een taxi en naar het Sinh cafe gebracht, vanwaar de nachtbus (weer zo'n sleeper) ons naar Nha Trang bracht. Dit keer hadden we weliswaar wat meer ruimte, maar de bus was duidelijk wat ouder dan de vorige, dus de schokbrekers waren er niet of waren zeer versleten. De hele nacht voelde het alsof we over een onverhardde weg reden. We hebben dan ook niet veel geslapen!

Om 6:00 uur kwamen we aan in Nha Trang. We hebben meteen een hotelkamer betrokken, maar omdat de stroom overal niet zou werken tot 5 uur die middag, zijn we meteen naar het strand vertrokken. Een kamer zonder airco daar was echt niet te harden. Op het strand hebbenwe lekker een strandbed gehuurd voor de dag, gezond, gezwommen enmensen gekeken. Heerlijk! Er was ook een bewaker van het strandbeddenstukje, die de verkopers op afstand hield, maar soms voelde het wel alsof wij bewaakt werden in plaats van andersom.

Die avond lekker op straat gegeten en daarna vroeg gaan slapen. Vanmorgen hebben we vroeg de bus naar Dalat genomen. Het was een prachtige rit. Onderweg heb ik weer heel veel mooie uitzichten gezien over rijstvelden, maar dit keer ook over groentevelden en boomgaarden,granaatappelbomen en ook manden volmet rode druiven. Door het wat koelere klimaat hier zijn er ook een heleboel andere dingen te krijgen die je in de rest van Vietnam niet vindt, zoals aardbeien! :) Ook keek ik een paar keer een barbier binnen, waar ik ook steeds iemand zag liggen in een 'reclinable chair' waarvan twee keer de oren uitgebreid werden schoongemaakt (de barbier uitgerust met hoofdlamp!), en een keer zag ik een man liggen met een maskertje!

Eenmaal aangekomen in Dalat, ook een bekende vakantie of weekendbestemming voor reislustige Vietnamezen, hadden we eerst een paar volle hotels te pakken, maar gelukkig hadden we bij het vierde hotel wel beet: een ruime kamer met drie twijfelaars. Luxe! Wat wel weer heel gek is aan deze kamer, is dat alle lakens van ontzettend syntethische stof zijn... IEK! Er is echt altijd wat. Dat wordt vanavond dus lekker in een lakenzak slapen met mijn eigen kussensloop om het kussen.
Morgen nemen we een Easy rider tour rondom Dalat. Dat houdt in dat we een dagje achterop de motor van een gids (drie gidsen dus eigenlijk) de omgeving gaan bekijken. We hebben er heel veel goede dingen over gehoord, dus hebben er heel veel zin in. Overmorgen reizen we waarschijnlijk weer door naar Saigon/Ho Chi Minh City.
Voor nu over en uit, heel veel liefs en een kus,
Julia

Hue: feestjes en citadel

Lieve allemaal,

Ik ben inmiddels alweer in Hoi An, maar hier komt nog even mijn verhaal van Hue!

We hebben in Hue weer in het hostel van de Backpackers geslapen. Niet perse het goedkoopst, maar wel gezellig, en er is gratis bier tussen 5 en 6! Dat leek ons na de zware nachtbusrit wel lekker!!!

We hebben het overdag dus rustig aan gedaan, al heb ik wel nog een leuk jurkje gekocht. Dat werd ter plekke nog even ingenomen om het perfect passend te maken. Echt leuk! Ik heb het meteen aangetrokken en de volgende dagen aangehouden! :)

Daarna waren stipt op tijd in de bar om een lekker gratis biertje (en nog een, en nog een) op te halen!!! Ondertussen ontmoetten we Manny, een aardige Canadees, met wie we uiteindelijk lekker zijn gaan eten.

We hadden een strakke tijdsplanning: om 20 uur begon happy hour, met 2 voor de prijst van 1 cocktails, en aangezien we al een tijdje geen feestje hadden gevierd, vonden wij dat we dat deze avond wel verdiend hadden. Dus waren we op tijd van het eten terug om met zijn vieren aan de passion fruit leg openers te graan. (Mint, verse passievrucht, ijs, rum) Heerlijk waren ze!

De foto's spreken verder wel voor zichzelf denk ik: het werd heel gezellig. Doordat alles in Hue zo vroeg begint, en iedereen er ook vroeg naar bed gaat, lagen we nog heel netjes om 23:30 uur in ons bedje.

De volgende ochtend zijn we rustig opgestaan, we hadden allemaal een kater, ik had gelukkig niet heel veel last, dus na wat water ging het wel. Nikki en Marit hadden het wat zwaarder. Later bleek Nikki gewoon ziek te zijn (of ze weet haar kater al 3 dagen lang vast te houden), maar we deden het gewoon rustig aan op onze dag voor sightseeing.

We gingen naar de citadel, aan de overkant van de rivier, waar de keizer en zijn gevolg vroeger leefden. In de citadel ligt weer een citadel, en daarin ligt er nog een. Dit om het allemaal wat overzichtelijker te maken voor dit blogverhaal. Het was mooi om er rond te wandelen en te kijken naar ruines en opgeknapte gebouwen, en gebouwen die nog opgeknapt worden.

Er zijn stukken waar alle toeristen komen, maar ook stukken die niet veel bezocht worden. Vooral daar kreeg je een goed gevoel voor deze plek, en kon je je gaan voorstellen hoe het in de keizertijd geweest moet zijn daar. Het is ook heel mooi dat je hier gewoon overal mag komen, alles kan aanraken, ruiken, voelen. Behalve de keizerlijke troon dan. :) Ondertussen werd Nikki zieker en zieker, wat natuurlijk helemaal niet fijn was voor haar! Uiteindelijk zijn Nikki en ik met een cyclo (fietstaxi) naar het hostel gereden, en is Marit teruggewandeld.

Die avond hebben Marit en ik lekker aan de overkant van de rivier gegeten aan het water, op straat met om ons heen weer een heleboel Vietnamezen. Het eten was echt superlekker en de sfeer daar heel goed. Aanrader!

Daarna op tijd naar bed gegaan om uitgerust te zijn voor de busreis de volgende dag naar Hoi An. Daar ben ik dus inmiddels sinds gisteravond (31 mei), maar over Hoi An vertel ik meer in mijn volgende verhaaltje!

Tot gauw allemaal! Blijf vooral mailen, skypen en reageren op mijn blog, vind ik ontzettend gezellig!!! Ondertussen heb ik de stemwijzer gedaan hier, en probeer ik via het parool lunchnieuws en nu.nl een beetje op de hoogte te blijven van het Nederlandse nieuws. Maar roddels, nieuws, achtergronden en andere verhalen zijn ontzettend welkom!

Dikke kus,

Julia

Haiphong en Ninh Binh

Lieve allemaal,

Vanuit Halong Bay zijn Marit, Nikki en ik met een locale bus direct naar Haiphong gereden, in plaats van weer terug te gaan naar Hanoi. Dat was, zo meteen na zo'n voorgekauwde (maar heel leuke!) tour weer een fijne afwisseling. Gezellig tussen de Vietnamezen ingeklemd gezeten op weg naar Haiphong, een mooie plaats ongeveer 1,5 uur met de bus ten zuidwesten van Halong City. Daar zijn we op zoek gegaan naar een hotelletje, en die hebben we gelukkig gauw gevonden voor een goede prijs. Omdat we nogal moe waren van al onze trips, hebben we het heel rustig aan gedaan die middag. 's Avonds zijn we op pad gegaan om wat te eten te scoren, en kwamen uit bij een restaurantje op straat, dat een soort gourmetten aanbood: dat moesten we proberen!!!

We kregen wat schaaltjes vlees, een bakje met specerijen wat voor ons gemengd werd, kruiden, groenten en brood. Toen konden we gaan bakken! Het was heel lekker en leuk, al was het wat aan de zoute kant waardoor we die avond flink wat water hebben moeten drinken.
De volgende ochtend hebben we eerst lekker uitgeslapen en toen rustig onze spullen gepakt, om 3 kilometer met rugzak naar het busstation te lopen en onderweg te ontbijten. Het begon alleen al vrij snel keihard te regenen, het regenseizoen is echt aangebroken! We hebben eerst geschuild in een overdekte scooterparkeerplaats, maar toen het voorlopig niet minder leek te worden, hebben we bij de buren ijskoffie gedronken, Vietnamese-style. Vietnamese koffie houdt in dat je een glaasje krijgt met daar bovenop een stalen kopje en zeefje, waardoorheen je (warme) koffie komt lopen. Ook komt er een bakje ijsklontjes en een kannetje gecondenseerde melk bij. Zo ontzettend lekker!!! Toen de regen ophield zijn we verder gelopen, ondertussen window-shoppend, naar het busstation. We hadden nog steeds niet echt ontbeten (we hadden eerder alleen wat lychees en wat kroepoek gegeten), maar aangezien het inmiddels 12:00 uur was besloten we dan maar een noedelsoepje te eten. We konden namelijk geen bakker of sandwiches vinden. Deze noedelsoep was de lekkerste tot nu toe!!! Onze tassen lieten we aan de overkant van de straat, omdat daar een droog stukje was, en we zaten weer op plastic lage tuinstoeltjes aan een lage tafel. De noedelsoep bevatte bouillion en noedels (duh), groenten, ui, viskoekjes, een soort gehaktballetjes in blad gewikkeld en varkensvlees. En dat maar voor 60 eurocent!!! Het busstation was daarna vlakbij, dus we zaten na de soep al snel in de bus op weg naar Ninh Binh.

Dit keer duurde de rit 3,5 uur. Eerst was het nog rustig in de bus, waardoor we elk in onze eigen bank waren gaan zitten. Maar al snel vulde de bus zich helemaal, en zat ik naast een lief meisje. Toen de bus nog voller werd, zat ik zelfs nog even met zijn 3en op de tweepersoons bank!
Wat me opviel was dat er hier best een Hollands landschap is: veel groen, hier en daar een koe of waterbuffel, it feels like home! Je moet dan wel even de bananenbomen wegdenken, en er niet aan denken dat het groen dat je ziet rijst is en geen gras. :)
In Ninh Binh zijn we meteen naar een hotel gelopen dat in de lonely planet stond aangeraden omdat het vlak bij het busstation en het treinstation was: het Queen hotel. Heel goed hotelletje, met een mooie driepersoonskamer, en inderdaad op steenworp afstand van het treinstation. Daar zijn we meteen gaan proberen een treinkaartje voor de slaaptrein te kopen voor de volgende dag, maar helaas zitten alle treinen vol omdat het vakantie is en alle studenten op vakantie gaan of terug naar hun ouders. Vandaar dat we toch maar de sleeper bus hebben geboekt. Marit heeft last van wagenziekte en het verkeer is hier heel hectisch (om niet te zeggen doodeng), vandaar dat we heel graag met de trein wilden, maar de sleeper bus is ook echt een ervaring! Daarover later meer, eerst nog even onze avonturen in Ninh Binh!
We zijn vanuit ons hotel naar het park gewandeld, waar allemaal Vietnamezen lekker aan het kletsen waren bij een van de vele stalletjes.

Daar hebben we voor het eerst suikerrietsap geprobeerd, een Vietnamese specialiteit. Dat was echt heel lekker! Met een machine worden de suikerrietstengels geplet, en het sap daauit wordt opgevangen. Dat wordt gemengd met water, een vleugje limoensap en ijs, en dat maakt een heerlijk friszoet drankje! Daarna zijn we doorgelopen naar de rivier, en daar zijn we nog eens gaan zitten, dit keer aan de Bia Hoi (bier van het fust), dat hier heel goedkoop is: 30 cent per glas. Helaas probeerde de dame van deze kraam ons af te zetten, door ons veel te veel te vragen. Na een hoop gedoe: this is not Vietnamese price! en vragen aan andere klanten wat zij betalen, zwichtte ze en heeft ze ons de juiste prijs gevraagd. Dat niet iedereen hier probeert toeristen af te zetten bleek uit onze volgende stop: het restaurantje, waar we uiteindelijk voor 2 euro met zijn drieen hebben gegeten. (!) Later die avond is in onze hotelkamer door Marit nog een heuse operatie uitgevoerd op de voet van Nikki, compleet metde hoofdlamp en scalpel uit mijn EHBO set. Nikki heeft een ontstekinkje aan haar voet.

De volgende ochtend hebben we bij het hotel fietsen gehuurd om de omgeving van Ninh Binh wat te verkennen, omdat deze volgens de reisgids 'picture perfect Vietnam' zou zijn. Dat was helemaal waar!!! We hebben even buiten de stad met brood, crackers en la vache qui rit ontbeten met uitzicht over de rijstvelden, in het gezelschap van twee Vietnamese bouwvakkers die tijdens hun pauze even kwamen kletsen. Daarna zijn we verder gefietst richting een Pagode, maar halverwege hadden we alle drie onafhankelijk van elkaar al gedacht: ookal komen we daar niet aan, ik heb al een topdag gehad! Het was er zo ontzettend mooi! Overal rijstvelden, de zoete geur van rijst en hooi, overal lag rijst op straat te drogen, of werd de rijst gedorst in machines die de stro uitspuugden op een hoge berg.

Mensen waren continu bezig de rijst om te harken om deze gelijkmatig te laten drogen. Natuurlijk hadden de meesten de bekende vietnamese punthoed op. We zijn nog afgestapt om een stukje door de rijstvelden te lopen, maar omdat het midden op de dag was zijn we daarna weer zo snel mogelijk naar onze fietsen gelopen en in de schaduw gaan staan. Wat een hitte!
Uiteindelijk zijn we bij de pagode aangekomen, waar we erachter kwamen dat Nikki en Marit vergeten waren 'nette' kleren mee te nemen die de schouders bedekken. Een daar aanwezige klas scholieren van 18 bracht uitkomst: zij kwamen met hun schoolblouses te leen aanzetten. Uiteindelijk moest ik er ook een aan. Het was zo ontzettend leuk, de hele klas lachen, wij lachen. Hoe simpel kan contact zijn toch?!We zijn gauw de berg op en neer gegaan om de pagodes te bekijken en ook het uitzicht vanaf de berg, om daarna weer gauw de blouses terug te kunnen geven. Daar hebben we nog een poosje met de klas gezeten, en ons Vietnamees geoefend met de woordjes uit de Lonely Planet en de plaatjes in het aanwijswoordenboek wat handig was om te laten zien waar Nederland ligt. Aan het einde van de middag zijn we lekker rustig teruggefietst en hebben we nog geluncht met noodels. Toen we de straat infietsten van ons hotel begon het te stortregenen, wat een mazzel dat we net op tijd terug waren!
In het hotel hebben we even kunnen douchen en relaxen, terwijl we wachtten op de sleeper bus. De sleeper bus is een bus zonder stoelen, hij heeft alleen bedden. Je slaapt met je voeten onder het hoofd van degene die voor je zit, je ligt dus niet helemaal plat, maar wel bijna. Ik heb heel redelijk geslapen, met een blinddoek op en oordopjes in. Maar het remmen, optrekken, toeteren, slingeren en inhalen zorgt er toch voor dat je niet echt rustig kan slapen natuurlijk. Ook was de bus zo vol dat er ook mensen in het gangpad lagen te slapen, dus het was erg gezellig!!! :)

We zijn nu net ingechecked in het Hue Backpackers Hostel, van het zelfde 'merk' als in Hanoi. Gezellig en je weet wat je kunt verwachten! Morgen bekijken we de citadel (in de citadel in de citadel) hier in Hue, en we zullen de volgende dag waarschijnlijk gauw doorreizen naar Hoi An, waar we kleren willen laten maken!
Veel liefs, dikke kus,
Julia

Hanoi en Halong Bay

Lieve allemaal,

We zijn na Sapa maar 1 nachtje in Hanoi geweest. We hebben niet veel gedaan, een beetje rondgelopen en gezocht naar een goede tour naar Halong Bay, en 's avonds zijn we naar een traditionele Vietnamese Waterpuppet show geweest. Na dat nachtje in Hanoina ons back to basic Sapa avontuur, zijn we de volgende ochtend met een Hanoi Backpackers tour meegegaan naar Halong Bay. We hebben er veel over getwijfeld, het was namelijk nogal duur en we wisten dat er veel gefeest zou worden. Maar toch hebben we het gedaan omdat we alleen maar enthousiaste verhalen hoorden van de mensen die de tour hadden gedaan, en omdat we veel spookverhalen hoorden over slechte tours die mensen elders hadden gedaan. Maandagochtend zijn we dus in de minibus gestapt en naar Halong Bay gereden. Ik moet toegeven: het was heerlijk om even alles voorgekauwd te krijgen, in plaats van zelf alles uit te moeten zoeken!

In Halong Bay werden we met een klein bootje door de haven naar onze grote boot gebracht, waar we meteen op het bovenste dek een ligbed confisqueerden, en in bikini konden gaan zonnen. HEERLIJK!

Al snel vertrok de boot richting het zuiden. We hebben door het prachtige landschap gevaren, en ontzettend genoten van de zon, de omgeving, de gezelligheid met de groep en de relaxedheid. Eenmaal aangekomen in de buurt van Hang Sung Sot en Hang Trong, ging de boot voor anker en kregen we een heerlijke lunch voorgeschoteld.

Daarna kon er nog even gezwommen en gerelaxed worden en toen gingen we de kajak in om een grot te bezichtigen. Dat vond ik niet heel erg spannend, maar het was wel heel indrukwekkend om zo laag bij het water te zijn, en om dan die bergen zo vlak naast je te hebben.

Annemarie, een Nederlands meisje dat we een dag eerder in het hostel hadden ontmoet was ook met de tour mee, dus we hebben met zijn vieren 2 kamers gedeeld. De groep bestond uit ongeveer 30 mensen, ook ging er een Engels meisje mee van Hanoi Backpackers, en een Vietnamese gids. Na het Kajakken konden we weer even relaxen, douchen en omkleden, waarna we weer heel lekker eten voorgeschoteld kregen. Na het eten begon het feest.

We hebben ons gewoon ingesteld op een feestweekend, hierna doen we alles wel weer een poosje cultureel verantwoord en rustig. We deden dus mee met 'line of fire' een drankspel dat men in Nederland ook wel als Kingsen kent. Met 30 man is dat een redelijke chaos, maar het was een leuk begin van de avond. Daarna zijn we met zijn allen naar het bovenste dek gegaan en hebben we gekletst met elkaar en gedanst onder de sterrenhemel, tussen de prachtige bergen van Halong Bay. Echt helemaal te gek!!!

Om een uur of 2 vonden we het alle vier wel mooi geweest, dus zijn we gaan slapen. Anderen zijn geloof ik nog tot 5 uur doorgegaan. De volgende ochtend werden we opgehaald door een kleinere boot, die ons nog zuidelijker zou brengen naar een prive strand dat door Hanoi Backpackers wordt gebruikt voor hun 'castaway gedeelte' van deze tour.

Na weer een mooie vaartocht tussen de bergen en ook langs drijvende huizen/dorpen kwamen we aan in het paradijs: een prachtig baaitje met wit zand, palmbomen, tussen de hoge Halong Bay rotsen.

Er was een restaurantgedeelte met bar, er waren bamboe open hutjes (zonder muren dus) met matrassen en muskietennetten om in te slapen, een volleybal/badminton net, tafeltennis, snorkelspullen, alles wat iemand zich op een onbewoond eiland zou wensen!!! :)

De hele middag heb ik lekker over het strand gelopen en schelpjes gezocht, gelezen (de ring is eindelijk vernietigd in Mt. Doom!), gekletst met de mensen en gekeken naar de spelletjes, en drie keer gesnorkeld langs de rotsen. Het was een beetje kaal, maar ik heb een paar grote waterwormen gezien, een paar krabben, een heleboel garnalen en krabbetjes in schelpen, mosselen en een paar grote scholen kleine zilvervisjes. Ook nog wat grotere zwart/wit gestreepte vissen. In de middag was onderdeel van het programma om iets sportiefs te doen, ik heb voor het wakeboarden gekozen. WAT IS DAT GAAF!!! De eerste keer lukte het opstaan bijna, de tweede keer kon ik opstaan en meteen heel lang blijven staan. De laatste keer stond ik al soepel op de golf achter de boot te 'slalomsurfen'; een beetje op en af de golf, alsof je golfsurft zegmaar. Heel cool. Helaas was ik vergeten om mijn camera mee te nemen op de boot, maar gelukkig heeft Annemarie vanaf het strand een paar foto's van me genomen.

Weer was er heerlijk eten (frietjes en ook nog mayo!!!) en gewoon heel gezellig met de groep, die inmiddels gehalveerd was omdat de helft van de mensen maar het 2-daagse programma deden in plaats van het 3-daagse programma. 's Avonds was er wederom een feestje te vieren, maar dit keer hebben we het wat rustiger aan gedaan. Eigenlijk heb ik namelijk sinds de 19e, de nacht dat Nikki midden in de nacht arriveerde, niet meer een nacht goed geslapen: of kort, of bijna niet (Sapa), of onrustig (in de trein), dus ben ik een beetje aan het eind van mijn latijn. Om 11 uur lagen we in bed en ben ik ingeslapen met het geluid van de zee die op het strand kabbelde. Heel fijn.

Vanmorgen moesten we weer vroeg op om terug naar de grote boot te varen, die ons weer terugbracht naar de haven van Halong City. Het was echt een supertour! De groep was heel gezellig, toevallig waren we met meerdere oudere mensen; gemiddeld 27 denk ik. Meestal bestaan de groepen vooral uit 18/19-jarigen. Omdat Nikki, Marit en ik geen zin hadden om weer terug naar Hanoi te gaan, waar vooral Marit en ik al vrij veel tijd hebben doorgebracht, hebben we ons de bushalte laten aanwijzen en hebben we vanuit Halong City de locale bus gepakt naar het busstation en vanuit daar een bus genomen naar Haiphong. Een stad iets ten zuiden van Halong city. En daar zitten we nu in een 3-persoons kamer een beetje bij te komen van de reis, de spierpijn (ik heb echt overal pijn van het wakeboarden), en natuurlijk de korte nachten. Straks zullen we nog even rondkijken hier, maar morgen nemen we meteen de bus naar Ninh Binh, waar we waarschijnlijk 2 nachtjes zullen doorbrengen omdat de omgeving daar erg mooi zou zijn. Als ik daar weer wat avonturen heb beleefd laat ik het jullie weten!!!
Voor nu veel liefs,
Julia

Sapa

Lieve allemaal,

De nachttrein naar Sapa was heel relaxed: we zaten met zijn drieeen, samen met een ander westers meisje in een coupe met twee hoge en twee lage bedden, een tafeltje en zelfs wat stopcontacten! Ik heb dus nog even mijn camerabatterij goed kunnen opladen, en we hebben voor het slapen gaan een rustig muziekje geluisterd vanaf de computer. Helaas voelde ik me de volgende ochtend toch erg moe, Marit had weinig geslapen, en Nik was nog aan het bijkomen van haar cultuurshock, dus we kwamen wat gammel aan op het treinstation van Lao Cai, waarvandaan we in de eerste de beste minibus naar Sapa stapten. We hebben eerst even rustig ontbeten bij een klein restaurantje.
Toen we bijna klaar waren kwamen er twee Zwarte-Hmong dames (Hmong is een soort bergvolk hier, er zijn meer soorten, deze Hmong dragen indigokleurige, bijna zwarte kleding). Na een boel gepraat, getwijfel en gedoe besloten we met deze dames (inmiddels waren het er vier) mee te gaan naar hun dorp voor een 'homestay'. Oonagh en Ryan, het aardige stel uit Phonsavan hadden ons aangeraden om naar Sapa te gaan, te praten met Hmong dames en dan direct met hun mee te gaan, in plaats van een tour te boeken. Dan komt het geld bij hun en hun familie terecht, in plaats van in de zak van de Vietnamezen. Daarnaast is zo de groep kleiner. De deal met de dames was dat we gratis mochten komen eten en logeren, dan zouden we de volgende dag van hun wat kopen. Goede deal vonden wij!
En zo gingen Nikki, Marit en ik mee met (fonetisch:) Giah, Koe, Sah en Chiu (Tjoe), naar hun dorp: Sa Sang.

We liepen heel rustig aan in ongeveer 2 uur de berg ten oosten van Sapa op. Onderweg stopten we nog even om wat vlees te kopen, maar omdat we dat er niet zo lekker uit vonden zien, besloten we tofu mee te nemen. (Wij betaalden dus, maar dat was ook het enige)
Tijdens het lopen stonden de handen van de dames niet stil: constant waren ze hennepvezels aan elkaar aan het spinnen. Later legden ze uit dat ze deze draden weven, dan verven met Indigo (plant) en dan verwerken tot kleding.

Tijdens een rondleiding door hun dorp heeft Giah ons een weefgetouw laten zien dat ze gebruiken, en Marit en ik (die beiden ooit gewoven hebben) mochten ook een stukje doen. Echt ontzettend leuk!

In het dorp zijn we ook heel veel kindjes tegengekomen, die we bijna allemaal een mintsnoepje hebben gegeven. We baalden dat we wederom vergeten waren kleurpotloden en schriften mee te nemen, we hadden er nog zo aan gedacht voordat we de trein namen... Ze waren wel ontzettend schattig, ondanks dat de meesten ook nogal viezig waren: veel stoffige gezichten en billen (wanneer ze nog niet zindelijk zijn dragen ze geen onderkleding), snottebellen en vieze handjes. De meesten droegen een (zeer versleten) trui, met of zonder broekje of rokje eronder. Sommige meisjes hadden een soort prinsessenverkleedjurk aan, compleet met glitterende vlinders enzo, heel gek.

Tijdens ons bezoek aan het 'weefhuis', de woning waar Giah woont met haar man en kinderen, zijn ouders en zijn broers met vrouwen en kinderen, begon het even heel hard te regenen, dus tijdens het wachten werd de jerrican rijstwhisky opengetrokken. Tijdens het drinken leerden we wat belangrijke Hmong woorden: O chiau (dankjewel), Conjo hai (als je dicht bij elkaar bent en je elkaar gedag zegt), Conjo tje (als je ver van elkaar vandaan bent en elkaar gedag zegt), Clo kah (proost), Kjen (rijst whisky) Bi hou chiao (iedereen drinken!) en Ka tje zjong gau (je hebt een mooi huis). Zjong gau is 'mooi', dus je kunt ook zeggen: Sapa zjong gau of Julia zjong gau. :) Ook hebben we geleerd hoe een huwelijk tot stand komt; je gaat naar de markt op zondag, en daar kun je er als meisje voor kiezen om met een jongen mee te lopen rond het meer op zijn uitnodiging. Als dat 'klikt' kun je een jasje voor hem naaien. Als hij dat mooi vindt, en als zijn ouders je mogen, dan kan hij jou ten huwelijk vragen. Als zijn ouders je niet mogen, gaat het hele feest niet door: je komt namelijk als zijn vrouw in zijn huis wonen, bij zijn ouders dus. Verder bracht de drank veel hilariteit los, we hebben echt ontzettend gelachen! Heel leuk dat de combinatie van drank en humor universeel is: overal ter wereld lijkt dat garant te staan voor een leuke tijd. Vier kleine kopjes rijstwhisky later, omdat je 2 handen en 2 voeten hebt (het Hmong equivalent van 'op een been kun je niet lopen'), konden we weer terug naar het huis waar we aten en logeerden, het huis van Sah. Trouwens: de whisky drink je hier in kleine slokjes, in tegenstelling tot het gebruik in Laos, waar je deze niet zo heel lekkere, sterke drank tenminste in een keer achterover mag gieten!

Onderweg terug naar Sah's huis kwamen we een oma van een van de dames tegen, die rond de 100 jaar was. Geweldig zoals die er uit zag!!! Ik denk dat menig 70-jarige in Nederland er slechter uitziet dan deze dame. Toen we terug waren bij Sah hebben we eerst nog even op het stoepje gezeten bij het huis, waar wij naar iedereen keken en luisterden, en zij naar ons. Toen ook nog even in mijn dagboek geschreven, wat de interesse wekte! Over mijn schouder werd alles bekeken. Daarna ben ik naast Giah gaan zitten, die nog steeds druk aan het spinnen was. Van haar heb ik spinles gekregen, dus vanaf nu kan ik mijn eigen hennep gaan spinnen! Haha!
Net voor het donker werden we naar binnen gevraagd voor het eten, wederom rijst, instantnoodles, morning glory, een of andere andijvieachtige groente en boontjes. De tofu met tomaat was blijkbaar tijdens de lunch opgegaan. Jammer want die was erg lekker! De rest ook trouwens, maar toch minder... Aan drinken doen ze bij de Hmong niet, er wordt bij het eten wat kookvocht van de reist over het eten gegoten of eventueel extra opgeslurpt,maar dat is het dan. Wel fijn dat we dus voor vertrek nog even onze waterflessen hadden gevuld! Na het eten ben ik nog net voor donker naar het toilet gegaan. De Hmong hebben alleen geen toilet... Eerder die middag werd ik naar de waterbuffelstal gewezen, maar omdat de dieren nu op stal stonden moest ik dus gewoon de bosjes in. Al met al een interessante ervaring dus, dit homestayen. Na het eten ging iedereen om een olielampje zitten kletsen. Wij drieeen zaten er moe en een beetje stil bij. Rond 20:00 uur begon iedereen naar huis te gaan, en werd ons bed opgemaakt. Op de plek waar we steeds aten, werden nu twee bossen stro uitgespreid en afgedekt met een bamboe mat. Bij het hoofdeinde kwam een over de lengte opgerolde deken te liggen, iets verhoogd met wat takken. Als dek kregen we 1 deken, die niet groter was dan 2x2 meter. Toen Chiu toen ook nog zei dat ze even naar haar moeders' huis zou gaan maar daarna bij ons zou komen liggen gingen we ons helemaal afvragen hoe dat in hemelsnaam zou passen! Even later zijn we ons klaar gaan maken voor bed, door onze tanden te poetsen bij de water/wasplaats in het huis, dat niet meer was dan een watertrog en wat teilen ernaast in een voor iedereen zichtbaar gedeelte van het huis. Daarna hebben we ons aangekleed (we waren bang dat we het koud zouden krijgen, dus trokken we lange broek, sokken en trui aan) en zijn we in bed gaan liggen. Het bed was zachter dan mijn bed tijdens mijn trektocht in de omgeving van Chiang Rai, maar nog steeds erg hard!!! Daarnaast was het met zijn drieen al heel krap onder de deken, laat staan met zijn vieren! Gelukkig zag Sah dat ook toen Chiu een paar uur later naast ons kwam liggen, dus bracht ze nog een deken. We hebben echt als muizen in een nestje liggen (niet-)slapen: tegen elkaar, half over elkaar, onze neus in het haar van de buurvrouw! Gezellig, maar erg uitgerust waren we de volgende ochtend dus niet! Ik denk dat ik ongeveer 5 of 6 uur geslapen heb. Niet slecht maar ook niet echt goed dus. Wel voelde ik me weer helemaal beurs toen ik opstond om 5:00 uur, omdat de familie al helemaal up and running was, en naast ons het vuur aanmaakte met de bijbehorende rook! Na nog een spannende plaservaring omdat dit keer de hond met me meeliep kon ik mijn gezicht wassen met het warme water dat in een teil op het stoepje klaarstond. Daarna ontbeten we met (verrassing!) rijst, noodles, groenten. Om 7:00 uur vertrokken we weer met alle vier de dames om onze tocht rondom de berg voort te zetten, maar dit keer weer terug naar Sapa. Dit keer zagen we nog mooiere uitzichten dan de vorige dag en daarvan hebben we dan ook weer veel foto's gemaakt en het op ons in laten werken. Ook kwamen we nog langs een schooltje, vol met buitenspelende kinderen. Onderweg hebben Marit, Nikki en ik overlegd over een richtbedrag van wat we kwijt wilden zijn voor deze mooie ervaring. We hebben 400.000 tot 500.000 VND afgesproken. Als het bedrag van datgene wat we zouden kopen, bij elke dame iets, ver onder dat bedrag zou vallen, zouden we daarnaast nog wat geld geven voor ons verblijf in hun dorp. Dat bleek niet nodig: de prijzen lagen nogal hoog, maar waren niet onredelijk, zeker niet met het oog op hoe leuk we het hebben gehad. Voor ons was het dus dat we betaalden voor een tour en daar ook nog wat leuks aan overhielden. Ik heb een kussenhoesje gekocht als hoes voor mijn laptop, 2 etuitjes en een riem. Allemaal van rond de 100.000 VND, dus was ik uiteindelijk iets meer dan 400.000 VND kwijt: minder dan 20 euro voor 3 maaltijden, een overnachting, leuke kleine kadootjes en een prachtige trektocht met mooie onmoetingen.
Maar het was toch ook wel allemaal HEEL erg basic: geen WC en niet echt een priveplek waar je je even kunt wassen (al is het maar achter een kleedje) hebben we wel gemist. Eenmaal terug in Sapa zijn we dus gauw naar een leuk cafeetje gegaan om daar een lekkere koffie met chocoladecroissant te eten, en daar even te genieten van stromend water over de handen na een zittend toiletbezoekje!
Hier in Sapa is het nog veel drukker dan gisteren, met nog veel meer mensen die je aanspreken: buy from me? De dames zijn nogal vasthoudend, dus zelfs na een duidelijk NO! blijven ze vaak nog even hangen. Na een poosje gaan ze vanzelf wel weer weg, maar het voelt heel raar om iemand zo te negeren en/of hard af te wijzen. Nu zitten we even bij te komen van al het lopen en niet-slapen en onderhandelen in het tourist information gebouw, voordat we straks de trein pakken terug naar Hanoi. Morgen om 5:00 uur komen we daar aan, dus het wordt weer vroeg slapen!
xx Julia