De jungle van Chiang Rai

Lieve allemaal, Ik ben heel moe maar ook voldaan!!! Hoe dat komt weten jullie aan het eind van dit lange verhaal, ik heb namelijk veel avonturen beleefd!!! Ik heb een paar dagen geleden een Nieuw-Zeelandse, van oorsprong Nederlandse familie ontmoet in mijn guesthouse in Chiang Rai. Een vader, moeder en 5 kinderen. Met hun ben ik samen naar de Witte Tempel hier in de buurt geweest. Dat was ontzettend indrukwekkend!!! Het is een soort never ending project, het doet denken aan de Sagrada Familia (?) in Barcelona, alleen dan Boeddhistisch. Een lokale kunstenaar heeft deze tempel ontworpen, en is deze as we speak aan het bouwen en beschilderen met hulp natuurlijk. Het is nog niet af, maar het is een heel mooie, bijzondere, moderne boeddhistische tempel. In de grootste tempel van het complex is op de achterwand van de tempel de wereld van nu te zien, compleet met Batman en brandende Twin Towers. Op de ene zijwand staat nog niets, de andere zijwand laat gelovigen zien in steeds hogere staat van 'verhevenheid' richting het goddelijke: de voorste wand, rondom het altaar. Prachtig allemaal, en heel toegankelijk. Daarna was de familie uitgenodigd bij de gids Kai thuis, om kennis te maken met zijn gezin. Ik mocht mee. In zijn huis, waar hij woont met zijn moeder, vrouw, baby en kindje van 3,5 jaar oud hebben we met zijn allen wat water gedronken, waarna we de visnetten gepakt hebben en met zijn oudste kindje naar een meer in de buurt gereden zijn. (Ik met alle kids achter in de pick up truck!). Daar hebben we heerlijk gezwommen, geprobeerd een bamboe vlot te bouwen en genoten van het afkoelen in het water. Een vriend van de gids kwam nog 2 schildpadden brengen die hij had gevonden, die de gids thuis kon houden. Op de weg terug naar zijn huis dus met zijn allen gespeeld met de schildpadden achterin de pickup. Daar zijn dochtertje afgezet en toen doorgereden, terug naar het guesthouse. De familie zou de volgende dag met de gids op een 2-daagse trektocht meegaan naar de heuvelbevolking hier en naar de jungle. Ik mocht mee (tegen betaling). Dat wilde ik wel!!!

De familie Nieuwenhuis is ontzettend aardig en de tocht beloofde ook veel moois. Daar hebben we op gedronken: Kai bood ons (de ouders en mij) rijstwiskey aan. Oei! Sterk spul. Na niet veel slaap (mijn buren waren helaas geveld door een voedselvergiftiging, waarvan de gevolgen goed te horen waren) zijn we gisterochtend met de pickup vertrokken naar een botenaanlegplaats van de plaatselijke grote rivier. Met de longtail boat zijn we stroomopwaarts bij een olifantenkamp afgezet. Onderweg hebben we een paar keer de boot moeten duwen: de rivier staat erg laag momenteel. Bij het olifantenkamp hebben we eerst de olifanten gevoerd, en daarna mochten we een klein rondje op hun rug zitten: eerst door de rivier en daarna nog een stukje door het dorp. Ik was er eerst nogal op tegen, maar ik ben blij dat ik het toch gedaan heb: het is een machtig gevoel. Vooral als ik mijn voet op de schouders van onze olifant liet rusten, voelde je de kracht van het beest. Prachtig. Na een lekkere lunch zijn we de rivier overgestoken en met de auto naar de plaatselijke hot springs gereden. Helaas konden we daarin nog even niet relaxen: er stond een 2,5 uur durende tocht bergopwaarts door de jungle op ons te wachten. Onderweg begon het ook nog te stormen en te regenen, dus we kwamen doorweekt aan in het Lisu-dorp waar we zouden overnachten. Eerst hebben we de regen uitgezeten door in het huis van onze gastheer Jumpa (die vanaf de hot springs samen met de gids Kai al met ons meeliep) en zijn vrouw een kopje groene thee te drinken uit bamboe-kopjes en te spelen met de 2 kittens. Jumpa en zijn vrouw wonen (net als het hele dorp) in bamboe hutjes. Ze koken op een vuurtje in het midden van het huis. Wauw!!! Dit is dus geen kamperen, dit is hun leven!!! Bijzonder besef. Nadat we de slaapgelegenheid gechecked hadden zijn we aan het koken gegaan onder leiding van Kai. Eerst moesten de ouders en ik natuurlijk een lekker shotje rijstwiskey drinken!Heerlijke sweet en sour gemaakt met pork, Gele curry met pork en ook 'morning glory' (?) in sojasaus. Als toetje heerlijk fruit. Na het eten met zijn allen gezellig gekaart en denkspelletjes gedaan. Kai had ook een paar goede kaarttrucs (net als ik!), dus daar hebben we ook veel plezier aan beleefd.

De slaapgelegenheid was heeeeeeel basic: een bamboe hutje, met bamboe vloer, daarop een plastic gewoven mat, daarop een deken en kussen, en dan nog een deken om onder te slapen. Tot nu toe was elk bed dus zacht!!! Gelukkig had ik goed naar papa geluisterd, en mijn eigen lakenzak meegenomen (slaapzak is in hot season wel echt overdreven). Zo kon ik mijn dekdeken toch onder me neerleggen. Scheelde heel weinig, maar wel wat. Ook deze nacht weinig geslapen doordat het zo hard was, en ook door de vele geluiden van het dorp. Het was tegelijkertijd ook prachtig: doordat een paar bamboe stroken uit de muur waren weggegeten door termieten oid, kon ik vanuit mijn bed de sterren zien. Ook kon je natuurlijk overal het 'gezang' van de miljarden krekels horen. Hoe meer hoe mooier! Vanmorgen kregen we eerst een koninklijk ontbijt: scrambled egg, toast, jam, boter en veel vers fruit. Genieten! Daarna met de familie drinkwater gemaakt met hun waterfilter, en toen weer op pad. Eerst de berg af naar een Chinese nederzetting/dorp, bij een theeplantage (die hier worden gestimuleerd ipv de opiumteelt), daarna door de jungle en een steile heuvel op... en af... en op... Via een kleine nederzetting van Birmese (illegale) vluchtelingen (eigenlijk bestaand uit1 familie) zijn we aangekomen bij een riviertje, waar Kai en Jumpa heerlijk in Bamboe hebben gekookt. Daar kregen we ook ons eigen bamboe setje: een beker, stokjes en een soort schepje/lepel/botermesje. Multifunctioneel!!! Heerlijk fruit gegeten, en noodle soup en fried rice (flied lice, haha!). Uiteindelijk aangekomen bij een waterval en daar lekker gezwommen.

Daarna verder bergafwaarts naar een Akha dorp en een ander bergdorp. Maar dat was ontzettend toeristisch en lelijk. 'Ons' dorp was authentiek, (nog) niet verpest door de toeristen. Uiteindelijk na veel lopen aangekomen bij de hot springs en daar heerlijk bijgekomen en onze vermoeide spieren laten uitrusten in het hete water. Vanavond heb ik lekker gegeten met de hele familie om onze3 dagen samen af te sluiten en heb ik ze, zoals het hoort als je mee erop uit wordt genomen, getrakteerd op een ijsje (of eigenlijk fudge brownie met ijs als toetje)!!!

Ik zit 'gewoon' weer in mijn guesthouse waar ik al zat in Chiang Rai, het is hier heel relaxed en heb (weer) een mooie kamer. Weer even bijkomen van de vermoeiende tocht!!! :)

Tot zover de verhalen, de foto's staan er al op!!!

Dikke kus, Julia

Naar Chiang Rai

Lieve allemaal,

Gisteren heb ik vanuit mijn guesthouse een scootertaxi genomen (met mijn dikke rugzak ook op!) naar het busstation. Daar reed net de bus (2 bussente vroeg) weg, maar hij werd gestopt en ik kon nog net mee. Zo zou ik ZEKER op tijd in Fang zijn om de overstap te maken naar de bus naar Chiang Rai. De bus reed 2 uur lang over bergwegen en hobbelde erg, dus erg relaxed was het niet. Eenmaal in Fang aangekomen in het busstation ben ik in stukje van het station gaan zitten waar de kaartjes werden verkocht voor de vervolgbus. Daar heb ik gedomino'd met een dame die achter het kaartverkoop bureautje (gewoon een houten bureau) op een matje zat. Twee keer gewonnen, ik had 10 Baht rijker kunnen zijn, maar heb dat geweigerd. Daarna de kaarttruc gedaan die ik van papa geleerd had en dat was een grote hit!!! Mensen werden erbij gehaald om het ook te zien, en uiteindelijk heb ik zelfs een echte fan gekregen, die Thai van 50 wilde mijn nummer hebben, ik heb hem uiteindelijk mijn e-mail adres gegeven (dat ik toch niet meer gebruik), en ik heb zijn nummer gekregen. Het is wel grappig: hij sprak geen woord Engels, hoe zou hij willen communiceren?! Heel grappig. Twee uur lang heb ik in Fang gewacht op de vervolgbus, ook nog even rondgelopen op de markt daar en lekker gelezen.

Het tweede deel van de reis was prachtig!!! Door de bergen op een redelijk goede weg met een airco bus, veel kale (verbrande) velden gezien (mudslides waiting to happen), ook mijn eerste rijstvelden en kuddes koeien langs de weg. Ook hutjes van bamboe, hele dorpen bij elkaar. Pickups die eruit zien als volwaardige Amerikaanse campers, zo hoog zijn ze opgeladen. Ook in de middle of knowhere een man lopend met zijn scooter gezien met een lekke band, dikke pech!!!

Nu zit ik in het Chat guesthouse in Chiang Rai, heel relaxed. Een iets luxere kamer, maar wel lekker met een TV'tje en een eigen badkamer met warm water. Heerlijk genieten!!! Ben namelijk van plan om hier een week te blijven, om een beetje rust in mijn reisritme te krijgen en om wat bij te komen. Want dat lukte niet zoals ik had gehoopt in Chiang Dao. Doel is om mijn boek hier uit te lezen heb ik net bedacht.

Nou mensen, dat was het wel weer even. Ondertussen ben ik bezig met een lijst met losse observaties en kleine avonturen, die komt binnenkort online. Ook nieuwe foto's komen binnenkort, onder andere een serie foto's van Monniken, waaronder een monnik achter een naaimachine en een pickuptruck vol jonge monniken! :)

Veel liefs, dikke kus,

Julia

Chiang Dao

Lieve allemaal,

De afgelopen dagen heb ik niet veel geschreven, ik heb ook niet al te veel gedaan. Eerst maar eens mijn avonturen in Chiang Dao! De laatste keer schreef ik dat ik daar net was aangekomen (16 april).

De eerste nacht sliep ik in een guesthouse dat van een Nederlander is, en hij vertelde me dat hij BVN (wereldomroep-TV van Nederland) ontving. De hele avond (er was daar echt niets te doen) heb ik op mijn bed gekampeerd, en heb ik lekker DWDD, het nieuws (ik weet alles over de aswolk en de wedstrijd 010-020) en andere NL programma's gekeken. Ook mezelf een pedicure gegeven: was hard nodig om die slippervoeten een grondige schoonmaakbeurt te geven! :)

Ook heb ik een nieuwe telefoon gekocht, mijn meegebrachte telefoon heeft het opgegeven. Ook om 16:00 uur al avondgegeten, omdat alles daar heel vroeg dicht gaat omdat het echt een boerendorp is, mensen staan er om 3 uur op en gaan om een uur of 8 's avonds al slapen, om optimaal gebruik te maken van het daglicht hier. Ook onderzoek gedaan naar een andere verblijfplaats, ik had namelijk goed onderzoek gedaan, maar dacht dat het leuk zou zijn om in het dorp te slapen. Het tegendeel is waar: juist buiten het dorp is het goed toeven!

De volgende dag ben ik dus verhuisd naar een guesthouse op de heuvel, ongeveer 3 kilometer buiten het dorp. Daar in een paradijsje geslapen, tussen een boel gekko's, en andere gekke beesten. Het guesthouse had ook een zwembad en lag vlak bij een grot-tempel en bij een grottencomplex. Ook kon je wandelingen maken door de jungle. Dat laatste heb ik niet gedaan, maar de andere twee wel. Heel mooi! Ik ben daar veel opgetrokken met 4 Amerikaanse meiden, dat was erg gezellig.

Ik was van plan om daar lekker lang te blijven, en om daar een beetje tot rust te komen aangezien ik er nogal de sokken in heb de hele tijd en ik zo onrustig word van verhuizen. Toch heb ik er maar2 nachtjes geslapen, omdat alles best duur was daar. Het slapen niet zo, maar de rest was allemaal net wat duurder dan zou moeten. Dat ging me zo tegenstaan!!! Ook had ik gehoopt om bij de tempel een beetje te kunnen mediteren, maar daar was het niet helemaal de plek voor. Wel als je monnik bent natuurlijk, maar anders niet. Dus toch maar weer doorgereisd. Daarnaast was het er nogal rustig. De 2e nacht dreigde ik zelfs de enige in het guesthouse te zijn, tot om 4 uur toch nog een Duits stelletje kwam overnachten.

Dus heb ik een flinke reis gemaakt naar Chiang Rai, waarover ik in mijn volgende post meer vertel!!!

Veel liefs, Julia

Chiang Mai

Lieve allemaal,

Mijn tijd in Chiang Mai was erg leuk, maar vooral nat. Songkran is overal, heel veel. Je bent binnen 5 minuten drijfnat en dat blijf je de hele dag. Mijn geld en camera zaten dus in meerdere lagen plastic zakjes verpakt, en verder had ik zo min mogelijk bij me en aan. Ik was er op de 1e dag al wel een beetje klaar mee, maar nu helemaal!!! :) Denk je eens in: koninginnendag in Amsterdam, maar dan al het oranje vervangen door water. Zoiets. Dus water in de lucht, aan mensen, op tafels, op straat. Alles druipt en is glad.

Ik ben veel in tempels geweest, daar was het minder nat en heel mooi. Chiang Mai stikt ervan. Gisteren een heel leuk ritueel meegemaakt met oude dames en heren die een watergieting deden bij monniken en de buddha beelden. Dat ontaarde uiteindelijk in een watergevecht! Met ouderen van rond de 70!!! Heel erg grappig!!! Ik was met een meisje Becca op weg naar een tempel buiten de stad, maar we werden uitgenodigd om mee te doen. Met kramp in onze kaken van het lachen liepen we een half uur later weer (drijfnat dit keer) naar buiten.

Ik kom veel in contact met lokale mensen, in de trein naar Chiang Mai dus al, maar vandaag bijvoorbeeld ook in de bus naar Chiang Dao. Een meisje naast me zat armbandjes te vlechten. Ik vroeg haar te laten zien hoe ze het deed, en toen kreeg ik er een!!! Ik heb haarin ruil daarvoor een Wilhelmina pepermuntje gegeven (sweet from the Queen of Holland), iets anders had ik niet bij me,haha! Ook net bij de supermarkt ben ik gaan kletsen met twee jongens, (ik vroeg ze waar ik kon internetten), en ook een poosje met hun gepraat. Erg leuk allemaal!

Gisteravond raakte ik weer een beetje in paniek door het vooruitzicht van weer een verhuizing. Ik kon het goed onder controle houden, maar leuk was het natuurlijk weer niet. Het steeds mijn tas pakken en ergens anders (onbekends) heen gaan valt me zwaar. Vandaar dat ik besloten heb om een paar dagen een soort mini-vakantie in te lassen hier in Chiang Dao, om een beetje tot rust te komen. Een poosje niks doen en op eigen houtje ronddwalen in de omgeving of met een tour mee, de natuur in die hier om de hoek ligt. Lijkt me fijn. Ik ga me niet vastleggen op mijn route hierna, alleen boek ik zometeen mijn eerste stop in Laos: de Gibbon experience. 1 mei wil ik met ze mee, de waterfall experience doen.

Nou mensen, tot de volgende keer maar weer!

xx Julia

Happy Nat Year!!! :)

Lieve allemaal,

Allereerst, happy new (Thai) year!!! Aangezien de Thai dat vieren met een soort Koninginnedag-in-Amsterdam-formaat-watergevecht in de straten, is het hier dus vooral een happy nat year. Ik heb een poosje niets geschreven, wel steeds korte mailtjes naar pap en mam, maar dat kwam vooral doordat ik het zo druk had en slechte faciliteiten tegenkwam. De verhalen zijn...

Ik heb het de laatste 2 dagen in Kan' heerlijk gehad. Veel gesocialized met het NL stel, dagje aan het zwembad gehangen, met 2 Duitse meisjes in mijn Guesthouse bij hun bungalow een grote eet-test-sessie gehouden. Ze hadden allemaal dingen gekocht die ze niet kenden, en we hebben dat geproefd. Erg leuk!!! Tamarinde sweet-sour vind ik lekker, de gedroogde kleine visjes met sesam minder... :) Ik had eerder die dag een pomelo (grote soort grapefruit maar net anders) gekocht op de markt, dus die bracht ik in, en de DEET, zodat we niet helemaal leeggezogen werden door de muggen. Helaas ook nog een avond een soort paniek-aanval gehad: 'wat doe ik hier?!', 'wat als...', 'hopelijk lukt...', enz. Na een 15 minuten ademhalingsmeditatie en 2x Norah Jones luisteren en mijn boekje lezen was ik gelukkig genoeg gekalmeerd om te slapen, maar leuk was het niet.

12 april heb ik toen de minibus genomen naar Ayuthaya, een voormalige hoofdstad van Thailand, met een mooie historische binnenstad met allemaal (ruine-)tempels. Daar heb ik 1 nachtje gelogeerd in het PU house. Dat was me aangeraden. Het was er mooi, maar ook heel stil, ondanks de grote gemeenschappelijke ruimte. Ook sloot de hor van mijn kamer niet goed, dus heb ik voor het eerst mijn klamboe gebruikt. Daarna ging ik de stad in. Ik verdwaalde steeds omdat ik dacht dat mijn guesthouse in een bepaalde soi (steeg) lag, maar het bleek een soi van een soi te zijn. Ik zat dus steeds 90 graden verkeerd op de kaart zegmaar. Geen wonder dat ik verdwaalde. Toen ik dat door had, was ik klaar voor de rest. Het was nog steeds rustig in het guesthouse, dus nog maar een rondje gelopen, dit keer over de markt, en richting het station, omdat ik daar de volgende dag de trein naar Chiang mai zou pakken. Even verkennen dus. Toen ik langs een hotel liep stond net Quinten daar, een jognen met wie ik aan het zwembad al gekletst had en die ook in mijn minibusje zat van Kan' naar Ayuthaya. Samen gegeten in de backpackershoofdstraat, en ook kennis gemaakt met een leuke Duitse vrouw, Silke. Na lekker eten, goede gesprekken over meditatie en meer en een biertje lekker gaan slapen. Helaas maar kort: ik begon al vroeg te piekeren of ik het allemaal wel zou redden om voor de afgesproken tijd met Silke uit te checken, mijn tas handig in te pakken voor in de trein en mijn klamboe weer goed op te vouwen. Hm... Oude trekjes! Dus om 8:15 maar opgestaan, veel te vroeg natuurlijk.

Nu was het Songkran (nieuw jaar) (13 april)!!! Quinten en ik hadden al waterpistolen gekocht, dus ik was er klaar voor. Samen met Silke (vrouw van 38 die alles in Duitsland heeft verkocht om onbepaalde tijd te gaan reizen, was accountant, is ook yogalerares en boeddist) een fiets gehuurd om de historische delen van de stad te bekijken. We haalden het al niet droog naar het eerste terrein. We hadden gelukkig onze camera en portemonnee ingepakt in plastic zakjes, en kleren aan die nat mochten worden, dat is hier nu wel nodig! De tempels die we gezien hebben waren prachtig. Ook de wereldberoemde boom gezien waarvan de wortels helemaal rond een buddha-hoofd zijn gegroeid. Tijdens het fietsen van de ene naar de andere tempel zijn we heel erg verdwaald. Maar gelukkig was het niet heet: overal werden we natgegooid met lauw of ijskoud water, en onze wangen werden besmeerd met een soort kalkpapje. Alles gaat heel voorzichtig en teder, met een grote glimlach en veel kau phun kha (dankjewel)! Heel erg leuk!!! Als 'farang' (buitenlander) ben je een extra leuk doelwit. We zijn ook nog langs een olifantenpark gefietst, maar dat vond ik er wel erg triest uit zien: veel te witte toeristen op de rug, olifanten die er echt unhappy uitzien.

Na een hele ochtend en middag te hebben rondgefietst en gelachen zijn Silke en ik even gaan lunchen in de backpackerstraat, en daar heb ik besloten maar lekker naar het guesthouse te gaan om te douchen (vooral om de kalk van mijn lijf te spoelen) en een beetje rozig te zitten zijn. Het was er nog steeds zo stil (ik zat er alleen met de eigenaresse/manager), dus hield ik dat niet lang uit. Om half 7 dus al maar mijn spullen gepakt om naar het station te lopen en met de ferry te gaan, het kanaaltje over. Mijn trein ging pas om 21 uur, maar dan wist ik in elk geval zeker dat ik hem zou halen.

Op het station nog gezellig gekletst met Quinten, die een trein eerder had, en met 2 Nederlandse mensen die daar zaten te wachten op hun vertraagde trein. De 2 NL'ers heb ik nog het kaartspel 7's geleerd, en toen kwam ook mijn trein! Nog net voordat de trein kwam sprak ik ook nog even met een Engels meisje dat ook Julia heet, die ook alleen naar Chiang Mai ging. Waarschijnlijk ga ik morgen met haar afspreken.

Ik had een mooie airconditioned coupe, met een boven-bed. Om mij heen zaten 3 Thaise vrienden, 2 dames en 1 heer. Zij begonnen meteen met me te kletsen en hebben me een soort van 'geadopteerd'. Ze gingen eten halen: of ik ook wilde? Nou had ik al gegten, maar ik was wel benieuwd naar deze mensen, dus ik mee de hele trein door naar de restauratie die vol zat, en waar heel harde muziek gedraaid werd. Dat vonden de Thai niet goed, dus hebben we rechtsomkeert gemaakt omdat we ook eten konden bestellen op de plaatsen waar we zaten. Zij gingen naar vrienden in het noorden die gingen trouwen, en daarvoor een paar dagen doorbrengen in Chiang Mai.Over van alles gesproken: zorgen voor ouders, trouwen of niet, wat ik van Thai vond, hoe NL is, enzovoort. Heel leuk. Uiteindelijk hebben zij zelfs mijn eten betaald en getrakteerd op een bekertje Heineken!!! Heel lief.

Na het eten heb ik me geinstalleerd in mijn bedje, tas in het rek vastgemaakt (met slotje), andere tassen aan de rails opgehangen en waardevolle spullen in mijn lakenzak bij mijn voeten gedaan. Ik was er klaar voor!!! Helaas gingen de hele nacht de lichten niet uit, dus was jhet superlicht, en de trein stopt regelmatig. Ook was ik best alert en maakte ik me soms zorgen over mijn spullen, ondanks dat alles goed was opgeborgen. Daardoor neit erg goed geslapen, maar al met al denk wel in elk geval 6 uurtjes. Het lag heerlijk, als ik me maar niet zo druk gemaakt had.

Vanmorgen weer gezellig gekletst met de Thai, tot de trein aankwam in Chiang Mai. Ik zou worden opgehaald, maar dat was niet gelukt, dus heeft iemand voor me gebeld naar mijn guesthouse. Ik moest maar een tuktuk nemen, zij zouden betalen. Toen wilde geen enkele tuktuk me meenmen. Uiteindelijk lukte het gelukkig toch, omdat een andere jongen de tuktuk wel wilde delen. Het hotel wist gelukkig van mijn betaling en reserverin van een week geleden in BKK, dus nu zit ik hier in BMP house in Chiang Mai. Straks ga ik even douchen en me installeren in mijn kamer voor 2 nachtjes. Hopelijk is het hier fijn, helaas heb ik al 2 gasten gesproken die last van bedbugs hebben, maar de andere gasten zien er redelijk beet-vrij uit, dus ik heb goede hoop dat ik toch een ongedierte-vrije kamer krijg. Daarna de stad in, beetje verkennen en weer drijfnat worden! :)

Dit guesthouse heeft geen microfoon of skype, dus ik kan hier niet goed bellen. Ook is mijn telefoon nu definitief overleden, dus kan ik ook daarmee niet bellen of smsen. Ik hoop hier vanavond of morgen een internetcafe te vinden met skype, om weer even met een paar van jullie te kletsen!

Veel liefs voor nu, Julia

Kanchanaburi

Lieve allemaal,

Gisteren was een dag van uitersten. Met de Zweedse groep heb ik een tour gedaan langs verschillende 'toeristenattracties', hier in de omgeving. Eerst zijn we naar het paradijselijike Erawan falls gegaan. Wat geweldig was dat!!! Dat is een 7-laagse waterval, waar dus steeds poelen zijn waar je in kunt zwemmen. Met een paar Zweden heb ik de trek (2,5 km) helemaal naar boven gemaakt in de hitte (vandaag is het 38 graden, gisteren ook zoiets). Daar aangekomen heb ik meteen een duik genomen!!! Ik kreeg ook een rugmassage van de waterval. Heerlijk!!!

Daarna weer de tocht naar beneden gemaakt, en ook nog in de 2e laag wat gezwommen. Er zwemmen ook heel veel vissen in hte water, die het zout van je lijf willen eten. Ik probeerde er heel stoer onder te blijven, maar elke keer als ik een 'hapje' voelde van de vissen ontglipte mij toch een gil! Ik kon er niet aan wennen... Beneden ook een moeder en baby aapje gezien, die heel brutaal een tupperware bakje stal van een van de bamboe picknick plateaus, dat weer mee naar boven in de boom nam, rustig het deksel open deed en het bakje leeg at!

Na erawan falls hebben we geluncht en toen zijn we naar Hellfire pass gegaan. Een museum over de Birma spoorlijn, op een locatie waar een van de grotere passen is gegraven in de 2e wereldoorlog. De spoorlijn is gebouwddoor onder andere gevangen genomen Britse en Nederlandse soldaten. Mijn Engelse grootvader was een van hen. Ik vond het heel aangrijpend en was er ontzettend emotioneel onder. De beelden die je daar zag... En dan de combinatie met het aan den lijve ondervinden van de hitte maakte het heel intens. Daarna zijn we naar een deel van de spoorlijn gegaan dat nog steeds in gebruik is, en dat vlak langs de rivier Kwai (bekend van de film Bridge over the river Quay) loopt. We zijn ook een stukje met de trein gegaan en daarna naar de beroemde brug gebracht, waarna de tour ten einde was.

's Avonds heb ik gegeten met het meisje van het Nederlandse stel dat ik hier ontmoet heb. Heel gezellig, en zij heeft me laten kennismaken met wat nieuwe heerlijke Thaise gerechten. Later nog lekker aan de rivier een blikje fris gedronken en gekletst. Een fijne afwisseling van al het Engels praten!!!

Vannacht heerlijk geslapen, voor het eerst hier eigenlijk. Ik heb mijn draai gevonden in mijn kamertje, en mijn lijf is gewend geraakt aan de warmte. Zo'n eerste nacht in een nieuwe kamer is altijd weer zoeken: welke stand moet de ventilator, moet hij naast me staan of juist bij mijn voeten, onee, nu wappert hij in mijn oor, toch maar ergens anders, o ik heb geen lampje naast mijn bed, waar is mijn hoofdlamp, enzovoort.

Vandaag stond weer een beetje in het teken van de 2e wereldoorlog. Ik heb een fiets gehuurd en ben naar het Thailand-Burma Railway centre hier in de stad geweest, waar ze ook een mooi museum hebben. En ook een research center! Een Zweed had mij getipt om me vooraf aan te melden als famililid van een van de 'prisoners of war' (POW's), dat had ik gedaan. Toen ik daar aanklopte heeft een heel vriendelijke meneer mij van alles verteld over hoe ik meer specifieke informatie over mijn opa hier kon krijgen. Mijn opa leeft nog steeds, maar kiest ervoor om niet te spreken van zijn ervaringen hier, vandaar dat zo veel onbekend is. Er zijn hier namelijk heel veel kampen geweest, en er zijn veel verplaatsingen geweest van gevangenen, waardoor sommigen wel aan 5 of meer stukken van de spoorlijn hebben gewerkt (en dus in zo veel verschillende kampen hebben gezeten). Daarmee ga ik dus nog wat verder, omdat de meneer zei dat hij mijn opa niet zo snel in de records had kunnen vinden, met de gegevens die we nu voorhanden hebben.

Na het museumbezoek ben ik om de begraafplaats van POW's en om de Chinese begraafplaats hier heen gelopen, en heb ik bloemen gekocht bij een bloemenstalletje, een mooi paars bosje en een mooi wit bosje. Toen ben ik naar de begraafplaats gegaan en heb ik het graf opgezocht van Bert Sanders, de vader van een goede vriend van papa. Daar heb ik de bloemen mooi neergelegd, al hoop ik dat het op het juiste graf was... De intentie blijft hetzelfde natuurlijk, maar toch.

Toen lekker weer met de fiets naar het guesthouse gefietst en naar het internetcafe aan de overkant gegaan voor mijn skypedate met zus Vera. Het was heerlijk om lekker lang met haar te kletsen, over alles en niets.

Verder ga ik vandaag niet zo veel doen, lekker een beetje lezen straks denk ik en dan wat eten hier aan de straat. Ik heb gisteren een paar goede eet-tips gekregen die ik in de praktijk ga brengen!!! Ook heb ik wat research te doen naar Ayuthaja, want misschien dat ik daar over 2 dagen heen ga, om zo Bangkok te omzeilen. De trein waarvoor ik heb gereserveerd van BKK naar Chiang Mai rijdt namelijk via die plaats, dus dan zou ik gewoon dezelfde trein pakken alleen van een paar stations later! Ayuthaja zou naast het BKK-omzeil-verhaal ook al de moeite waard zijn om te bezoeken omdat het de oud-hoofdstad van Thailand is. We zullen zien!!!

Veel liefs, Julia

Reis naar Kanchanaburi

Lieve allemaal,

Gisteravond heb ik gegeten met die gekke Engelsen die ik eerder die ochtend had ontmoet in mijn hostel. Aardig, maar hadden het alleen maar over heel dronken worden daar ( en de rest van de reis) en daar en naar een bepaalde show gaan die avond. (Zeg ik niet precies ivm kleine oren). Fijn om wat curry's te delen, lekker ook om eindelijk echt te eten!!! Daarna gauw weer terug gegaan naar het hostel en heb daar mijn spulletjes ingepakt. Ik raakte helemaal in de stress, want mijn telefoon wilde niet meer opladen. Hij laadt 10 seconden, en stopt dan weer. Maar hij was nog aan, ook al met maar 1 streepje batterij, ik hoopte dat hij de ochtend zou halen.ik had de wekker ingesteld om 6 uur sochtends.

Dus maar gaan slapen, maar viel weer pas laat in slaap en werd snachts veel wakker. Vanochtend om half 6 zag ik de tijd op mijn horloge, en dahct: nog een half uurtje ogen dicht, en dan naar de trein! Na een poosje, ik denk dat ik geslapen heb, keek ik weer op mijn horloge: kwart over 6!!! SJITTTIEEEEE!!!! Telefoon was dus helemaal stuk. NEEEEEE!!! Stress dus. Maar goed, first things first: ik was een kwartier achter op schema, en had een trein te halen. Dus ik snel gedoucht (steeds een koude douche, maar dat is warm zat!!! Het enige moment op de dag dat ik het niet heet heb) en gauw uitgechecked. Toen een taxi met een meter (en airco! zo lekker!!!) genomen naar het station. Daar kwam ik klokslag 7 uur aan, 45 minuten voordat de trein zou vertrekken. Het hele perron zat helemaal vol met Thai, en ik was de enige westerling. Daar dus maar tussen gaan zitten en gaan wachten op de trein, hopend dat ik het makkelijk zou vinden om hem te herkennen.

Later zag ik een groep westerlingen het perron op komen, en die heb ik aangesproken: ik mocht best met ze mee! Het was een heel gemengde groep Zweden, 8 man. Een dame van 70, ook een meisje van ongeveer 20 en mannen en vrouwen daar tussenin. Het blijkt een vriendengroep te zijn die samen aan role playing doen, een soort fantasy wereld leven elk weekend ofzo. De een is een elf, de ander een ogre, dat werk. Heel grappig. Een van hun maakt een wereldreis, en de vriendengroep is hem voor 3 weken komen opzoeken. Nou daar dus lekker mee gekletst in de trein, en meer ogen zien meer, dus samen ook uitgedokterd wanneer ons station zou komen. Op sommige stations staan namelijk niet de westerse namen, alleen de thaise namen in een soort kriebelschrift. Maar we zijn hier goed aangekomen in Kanchanaburi. Samen met hun ongeveer de hele hoofdstraat richting de brug (voor de kenners) doorgelopen, omdat zij daar een guesthouse aangeraden hadden gekregen. Zij hebben allemaal een airco-kamer genomen, ik ben maar weer voor een double room met fan gegaan, voor maar 200 baht. Ze hebben hier maar weinig single rooms, en dat zijn meestal zulke kleine kasjtes, daar wil je niet liggen, dus ik heb nu een soort bungalowtje van 1 kamer, met een wc die ik zelf met een bakje water moet doorspoelen. Prima. Het ligt in een mooie tuinachtige omgeving, bijna aan de rivier. Een van de Zweden had wel een samsung telefoon, en een lader, dus ik proberen en joepieeeee!!! Mijn telefoon werkt weer. Het ligt dus aan het USB-opladen, niet aan mijn telefoon of batterij. Straks ga ik hier ergens een gewone lader opsnorren.

Toen mijn kamer klaar was, heb ik me even omgekleed en ingesmeerd (dat had ik ivm tijd vanochtend niet gedaan), en ben ikin mijn eentje op pad gegaan. Beetje dom: het was 1 uur dus de zon stond heel hoog en er was nauwelijks schaduw. Ik heb een paar andere guesthouses bezocht, maar ze zijn nietbeter en vaak duurder dan waar ik nu zit, dus ik denk dat ik hier blijf, afhankelijk van hoe mijn nacht is. De sfeer is in Kanchanaburi heel gemoedelijk, en er is iets meer van een briesje (al is het nog steeds te verwaarlozen ten opzichte van de hitte) dan in BKK. Tijdens het bezoeken van een guesthouse voelde ik me wat rillerig, dus ben ik daar in het restaurantje een cola gaan drinken. Achter me hoorde ik een stel NL praten! Ik ben me er naturulijk mee gaan bemoeien :) Het blijken twee aardige mensen te zijn, die hier heel vaak komen, en ook vrienden hebben hier. Ze hebben me een lading aan tips gegeven en we gaan morgen waarschijnlijk samen eten. Gezellig!!! Zij gaat zometeen naar de sinds 4 dagen geopende Makro!!! :) Goed nieuws dus voor mijn oud-werkgever, haha! Het guesthouse waar zij zitten heeft een minder mooie kamer voor 300 baht, maar dan met zwembad. Maar aangezien ik, als ik wil zwemmen, ook 100 baht voor een dag toegang kan betalen, kan ik dus beter blijven zitten waar ik zit. Morgen ga ik ze daar opzoeken, tenzij ik mee ga met een tour.

Ik wil graag naar de watervallen en Hellfire pass (het Noorden wat jij bedoelt geloof ik he papa?) dan weet ik hoe het er daar uit ziet, en dan kan ik eventueel, als ik wil, daarna nog een keer zlef met de bus gaan. De andere attracties hier boeien me niet zo: tiger temple waar je met gedrogeerde tijgers op de foto kan, olifant rijden ga ik hier niet doen (waarschijnlijk in het noorden), enz. Ik denk echt dat ik hier een poosje blijf, ook omdat ik vandaag van dat NL stel hoorde dat het in de aanloop voor Sonkran (oud en nieuw festival van TH) tot een soort hoogtepunt gaat komen met die rooie rakkers hier. Ze schijnen te hebben gezegd: Sonkran and Victory. Ondertussen is de noodtoestand uitgeroepen zodat groepen groter dan 5 mensen (ik mag hopen alleen die met rode shirts aan) uit elkaar kunnen worden gehaald/geslagen. Ik zit dus een stuk rustiger hier dan in BKK. Of en hoe ik de 13e (eerste dag van Songkran) mijn trein haal vanuit BKK naar Chiang Mai zie ik dan wel. Als het niet veilig lijkt, zoek ik vanaf hier een bus of alternatief. Maak je dus geen zorgen!!!

Met mijn nieuwe vrienden blijf ik ook goed op de hoogte en ook hier zijn de internetcafe's goed vertegenwoordigd dus kan ik ook zelf het nieuws bekijken.Vandaag schijnt de night market het grootst te zijn, dus daar ga ik straks heen, en daar haal ik denk ik ook wat te eten. Daarna lekker slapen want ben best moe na mijn drukke nacht en vroege opstaan!

Dikke kus!

Het is begonnen

Lieve allemaal,

Voor mijn gevoel begint het allemaal nu net! Ik voel me een stuk beter dan de afgelopen dagen, het lijkt erop alsof mijn lijf aan de hitte gewend begint te raken. Vandaag ook tegen alles en iedereen aan gaan praten, en eindelijk had ik een paar keer beet!!! Ik ben met een duits stel naar de Royal Palace en Wat Pho (reclining buddha) geweest, nadat ik ze behoedde voor een toeristenval: een toeristenboot en kaartje in plaats van de gewone thaise boot die een fractie kost.

Ook de standaard: 'palace now closed, come back later, but for now go to this Wat' gehad, en keurig omzeild.

Na het sightseeen weer lekker de boot terug genomen en weer gechilled in 'mijn' parkje, daarna een voetmassage genomen van een half uur. Heerlijk!!! Daarna naar mijn guesthouse gegaan, waar ik leuk heb gekletst met eenIers stel die nu in Sydney wonen.

Ik heb ook eindelijk wat foto's gemaakt 'worth seeing', dus die kun je ook op mijn blog vinden!

Dank jullie wel voor alle lieve reacties op mijn blog en de mails en smsjes (ben gewoon bereikbaar op mijn NL nummer), echt heel gezellig!!!

Morgenochtend vertrek ik met de trein van 7 uur naar Kanchanaburi, ik hoop dat het daar wat minder heet is, en iets ontspannender dan deze hectische stad. We'll see!

Dikke kus voor nu,

Julia